โซยองได้ข้อมูลจากกล้องวงจรปิดจึงนัดคังกนออกมาเจอ ผลการวิเคราะห์ออกมาว่าเขาพูดคำว่ากำไลซ้ำกันหลายครั้ง และมีคำว่า ฮักแจ และไอเทม โซยองพูดถึงกำไล คังกนไม่อยากให้โซยองรู้เรื่องกำไลเพราะไม่อยากให้มีอันตราย แต่โซยองจึงบอกคังกนว่าถ้าร่วมมือกันจะไขคดีได้เร็วขึ้น คังกนจึงเอากำไลออกมาและบอกว่าตอนที่คนร้ายเข้ามาที่บ้าน ดาอินคงซ่อนเอาไว้ในสายเมโลเดียน กนจึงใส่กำไลนั้นและแสดงให้โซยองได้เห็นพลังของมัน

ที่ข้อมือของดาอินและแดซูมีรอยสัก ลายเดียวกัน คังกนบอกเรื่องนี้กับโซยอง และเขาจะต้องรู้ให้ได้ว่ารอยสักนั้นคืออะไร คังกนกับโซยองไปหาเบาะแสเพิ่มเติม แลเข้าไปค้นที่ห้องของแดซู จึงทำให้รู้ว่ารอยสักที่เห็นบนข้อมือของดาอินและแดซู คือลายเดียวกับตราประทับที่สวนสนุกที่ปั๊มลงบนแขนเด็กๆ คังกนจำได้เพราะเขาไปที่สวนสนุกนั้นบ่อยๆตอนเป็นเด็ก

ยิ่งตรวจสอบหลักฐาน ก็ยิ่งพบเรื่องประหลาดที่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร แสงปริศนาที่เห็นก็ไม่แน่ใจว่ามาจากไหน และทำไมคนร้ายจึงต้องห้อยศพเอาไว้

ประธานโจสั่งให้ลูกน้องตามหา โกแดซู เพราะรู้ว่าคิดว่าเขาเป็นคนครอบครองกำไลข้อมือนั่นอยู่

ยุนซอบอกกับทนายควอนว่าเธออยากบอกความรู้สึกที่มีกับทนายควอนแต่จะไม่บอกตอนนี้ ทนายควอนจึงถามยุนซอว่า ชอบรึเปล่า ยุนซอเข้าใจว่าทนายควอนถามว่าเธอชอบเขารึเปล่า แต่จริงๆแล้วทนายควอนถามว่าเธอชอบหมูสามชั้นมั้ย เมื่อรู้ตัวยุนซอจึงเฉไฉแก้เก้อ

และเพราะไม่มีทางเลือก องค์ชายยอนอิงจึงต้องเขียนคำสารภาพว่าเขาพูดเท็จและโดนผู้ตรวจการฮันหลอก ทำให้ผู้ตรวจการฮันจองซอกถูกควบคุมตัว

จองซอกรายงานต่อหัวหน้าผู้ตรวจการว่า องค์ชายมิลพุงมีแรงจูงใจในการสังหารโนแทพยอง และมีชายคนนึงได้รับคำสั่งจากองค์ชายมิลพุงให้สอบแทนโนแทพยอง และเขาคือแหล่งข่าว หัวหน้าผู้ตรวจการจึงยืนยันว่าให้จองซอกนำตัวแหล่งข่าวคนนั้นมามิเช่นนั้นก็กล่าวหาองค์ชายมิลพุงไม่ได้ องค์ชายยอนอิงปรากฎตัวขึ้นและบอกว่าพระองค์คือแหล่งข่าวคนนั้น

ฮเยจาได้ยินที่พ่อกับแม่คุยกันเรื่องค่ายาและไปหาหมอที่โรงพยาบาล เธอจึงตื่นมาทำข้าวกล่องให้พ่อตอนเช้าเพื่อเอาไปทำงาน

ยุนซอทำงานกับทนายควอนจนเริ่มคุ้นเคย และยิ่งทำงานด้วยกันทุกวันก็ทำให้ความใกล้สนิทสนมก็มากขึ้นตามไปด้วย

ฮเยจากลายเป็นคุณยายแก่ๆ เพราะย้อนเวลากลับไปช่วยชีวิตพ่อ เธอพยายามหมุนนาฬิกาเพื่อย้อนเวลากลับไปแต่ก็ไม่ได้อีกแล้ว ฮเยจาหมดสิ้นหวังทุกอย่าง เธอทิ้งนาฬิกาไป และพยายามจะฆ่าตัวตาย แต่รองเท้าตกไปโดนจุนฮาที่นั่งดื่มเหล้าเมามายอยู่ จุนฮาจึงพูดเตือนสติ ถ้ากระโดดมาอาจจะแค่กระดูกหัก หรือต้องนอนเป็นผัก และคนในครอบครัวต้องมาลำบากดูแลป้อนข้าวป้อนน้ำไปจนตายลำบากไปตลอดชีวิต ฮเยจาจึงกลับไปที่บ้าน

หลังจากพบใต้เท้าชิน ฝ่าบาททรงรับสั่งให้เปิดการสอบสวนด้วยพระองค์เอง ดัลแรถูกเบิกตัวมาในฐานะพยาน ฝ่าบาททรงรับสั่งว่าให้ทำการสอบสวนชินชีซูในฐานะอาชญากร ทุกคนต่างตกใจ เมื่ออยู่ๆฝ่าบาททรงรับสั่งเช่นนั้น ชินชีซูพยายามบอกว่าฝ่าบาทที่อยู่ต่อหน้าทุกคนนั้น คือตัวตลกชั้นต่ำที่แสร้งเป็นฝ่าบาท และถามดัลแรน้องสาวของตัวตลกนั้น เพื่อยืนยันว่าฝ่าบาทที่เห็นนั้นคือตัวตลกชั้นต่ำ ดัลแรบอกว่าพี่ชายของเขาได้จากไปนานแ

เพราะความจงรักภักดีของราชเลขาอีที่แสดงให้คณะฑูตจากหมิงได้เห็น พวกเขาจึงยอมไว้ชีวิตราชเลขาอีและยอมทำตามกำหนดการเดิมที่จะยังพระราชวังในวันรุ่งขึ้นใต้เท้าชินจึงบอกราชเลขาอีว่าวันนี้เขาอาจจะรอดไปได้แต่ถ้าหากวันพรุ่งนี้ฝ่าบาทยังไม่กลับมาที่วังหลวง แม้แต่ราชเลขาอีก็จะช่วยพระองค์ไม่ได้อีก

หลังจากที่การพิจารณาคดีเสร็จสิ้น และทนายควอนชมยุนซอว่าทำได้ดี ยุนซอจึงขอรางวัลจากทนายควอนด้วยการให้ทนายควอนสอนกฎหมายเธอในวันหยุด และทนายควอนก็ตอบตกลง