เรื่องราวเกิดขึ้นในปี 1791 ปีสุดท้ายของพระเจ้าซุกจง
มีข่าวลือแพร่สะพัดว่าองค์รัชทายาทไม่สามารถมีบุตรได้
นั้นทำให้พรรคซออิน ฝ่ายปกครอง ที่แบ่งเป็นสองฝ่ายก็คือโนรนและโซรน
ต่างแต่งตั้งองค์ชายขึ้นเป็นพระราชา
องค์รัชทายาทจึงเหลือเพียงขุนนางไร้อำนาจจากพรรคนามินเพียงไม่กี่คน
บ้านเมืองจึงตกอยู่ในความโกลาหล

ฮเยจาเมามาก จุนฮาต้องแบกเธอกลับมาส่งบ้าน วันต่อมาฮเยจาบังเอิญเจอคุณย่าของจุนฮา ฮเยจาช่วยคุณย่าเข็นรถเข็นของไปถึงที่บ้านคุณย่า คุณย่าจึงชวนฮเยจากินข้าวด้วยกันและจุนฮาที่กลับมาถึงบ้านจึงได้นั่งทานข้าวด้วยกัน หลังจากทานข้าวเสร็จจุนฮาเดินไปส่งฮเยจาและบอกขอบคุณฮเยจาที่อาสาจะย้อนเวลาเพื่อช่วยเขา จุนฮาบอกกับฮเยจาว่าให้พูดจาเป็นกันเองกับเธอ และพาไปดูวิวสวยๆด้วยกัน ฮเยจาเลยถามจุนฮาตรงๆเพราะเห็นจุนฮากับซ

ชายหาดเป็นสถานที่พิเศษของฮเยจา ย้อนไปเมื่อตอน 5 ขวบ เธอได้เจอนาฬิกาเรือนนึงที่ชายหาดแห่งนี้ นาฬิกาวิเศษที่สามารถย้อนเวลาได้ แต่ทว่ายิ่งใช้นาฬิกาย้อนเวลามากเท่าไหร่ เวลาของฮเยจาก็ยิ่งเดินเร็วมากเท่านั้น และทำให้ตัวของโตเร็วกว่าอายุ ฮเยจาจึงตัดสินใจเก็บนาฬิกาไว้และไม่พึ่งมันอีก

ฮาซอนเสียใจมาก และกล่าวโทษตัวเองว่าไม่ควรไปรักพระมเหสีเลย ยิ่งเห็นสายตาของพระมเหสีแล้วเขาแทบใจสลาย เจ็บปวดเหลือเกินและคิดว่าพระมเหสีก็คงใจสลายไปแพ้กับตนเอง

ราชเลขาอีเตือนฮาซอน ว่าเขาอาจจะเป็นพระราชาได้แต่ทว่าเขาเป็นได้แค่เงาของพระราชาสำหรับพระมเหสี เพราะเป็นแค่ตัวปลอม ฮาซอนจึงอยากสารภาพความจริงกับพระมเหสี ท่านราชเลขาอีจึงย้ำเตือนในสิ่งที่ฮาซอนตั้งใจแต่แรกว่าการที่เขาเป็นพระราชานั้นเพื่อน้องสาวไม่ใช่หรือ และบอกให้ฮาซอนตัดใจเสียแต่ตอนนี้ หากเขาลังเลและยอมแพ้ตอนนี้จะเป็นเช่นไร หนทางเพื่อมาสู้บัลลังก์นี้ต้องผ่านอะไรมาบ้างและจะต้องเจอกับอุปสรรคขวากหนาม

ฮาซอนไม่สามารถปิดบังความรู้สึกที่มีต่อพระมเหสีได้อีกต่อไป ฮาซอนสารภาพว่าเขารักพระนาง และคอยแต่วนเวียนอยากจะเจอหน้าพระมเหสีตลอดเวลา เช่นเดียวกับพระมเหสีที่ทรงคิดถึงแต่ฝ่าบาทเช่นกัน

อัครเสนาบดีฝ่ายซ้ายหรือใต้เท้าชินเมื่อถูกปลดจากตำแหน่งแล้ว ใต้เท้าชินไปหาองค์ชายจินพยองและบอกว่าเขาจะทำให้องค์ชายเป็นพระราชา

โอดลตั้งใจจะเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง และกลับไปซ้อมเทควันโดอีกครั้งและสัญญากับมินจูยอนว่าเขาจะคว้าเหรียญทองมาให้ได้

คุณตาของซอนกยอลไปขอโทษครอบครัวของโอซล และขอโทษโอซลว่าเพราะความโลภของเขาทำให้โอซลและซอนกยอลต้องเจ็บปวด

หมอชเวเอาของขวัญที่ซอนกยอลฝากไว้มาให้กับโอซล ก่อนจะเดินทางไปอเมริกา โอซลรีบไปที่สนามบินแต่ทว่าไม่ทันเสียแล้ว

ซอนกยอลรู้ความจริงว่าจริงๆแล้ว แม่ของโอซลต้องเสียชีวิตเพราะเหตุการณ์อุบัติเหตุโครงการฟื้นฟูย่านจุงอังเมื่อหกปีก่อน และ เรื่องที่โอดลถูกลงโทษและต้องพักการฝึกเป็นเวลา 1 ปี

หมอชเวและโอซล ยื่นเรื่องและขอให้มีการสอบสวนทางวินัยของโอดลอีกครั้ง และได้เอกสารและข้อมูลจากเลขากวอนอีกทาง

มินจูยอนบอกกับโอดลว่าจะรอเหรียญที่โอดลชนะเหรียญแรกหลังจากที่สอบวินัยแล้ว โอดลจึงมีแรงอึดสู้และตั้งใจจะคว้าเหรียญนั้นมาเพื่อพิชิตใจและขอมินจูยอนเป็นแฟนให้ได้

ความรัก ความสัมพันธ์ของซอนกยอลกับโอซลกำลังไปได้ด้วยดี ซอนกยอลพยายามที่จะรักษาโรคกลัวเชื้อโรคของเขา โอซลคอยอยู่เคียงข้างและให้กำลังใจเขา

ความรักของซอนกยอลและโอซลเป็นไปอย่างหวานชื่น
ซอนกยอลไปมีโอกาสไปเยี่ยมอัฐิของแม่โอซลและไปและนำตัวกับท่าน
และพวกเขาได้แนะนำตัวให้ทุกคนรอบๆตัวเขารู้ ทั้งครบครัวของโอซล และเพื่อนๆที่ทำงานของโอซล ถึงแม้โอซลจะลาออกจากการเป็นแม่บ้านของซอนกยอลและกลับมาอยู่บ้านตัวเองแล้ว แต่ก็ไม่ได้กระทบความสัมพันธ์ของทั้งคู่แต่อย่างใด

เจ้าหน้าที่จางกลับไปยังหลุมที่ทิ้งฮาซอนไว้ และก็พบว่าฮาซอนนั้นยังไม่ตายและปีนขึ้นมาคว้ามือเขาไว้ได้ ฝ่าบาททรงเลื่อนวันร่วมหอกับพระมเหสีให้เร็วขึ้น แต่ทว่าอาการของพระองค์กำเริบขึ้นและผลุนผลันออกไปจากตำหนักพระมเหสีกลางคัน พระองค์รีบกลับไปที่ตำหนัก อาการของพระองค์กำเริบหนักจนพระองค์หมดสติไป ราชเลขาอีสั่งให้เจ้าหน้าที่จางนำตัวฝ่าบาทไปหลบซ่อน และออกราชโองการจำกัดบริเวณพระพันปี

ฝ่าบาททรงหนีออกมากจากวัดเพราะดัลแรเข้าใจว่าฝ่าบาทคือฮาซอนพี่ชายของเธอ ดัลแรวิ่งตามฝ่าบาทไปและพยายามเรียกฝ่าบาทว่าพี่ชาย จนเสียงของดัลแรเปล่งเสียงออกมาได้อีกครั้ง แต่ทว่าดัลแรตามฝ่าบาทไม่ทัน

ฮาซอนที่ได้ไปเที่ยวงานเทศกาลกับพระมเหสีอย่างเพลิดเพลินจนค่ำมืด และทันทีที่กลับถึงพระราชวัง และต้องตกใจเพราะฝ่าบาทตัวจริงกลับมา ฮาซอนถูกฝ่าบาทกระทืบ และยิ่งฝ่าบาททร