เซกเยเสียใจ โกรธและเกลียดตัวเอง เมื่อรู้ว่าตัวเองเป็นต้นเหตุให้โดแจต้องทนทุกข์ทรมานเพราะอาการป่วยมานานกว่า 10 ปี เซกเยจมอยู่กับความผิด จนให้อภัยตัวเองไม่ได้ โดแจคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาตลอดเวลา 10 ปี เขาปฏิเสธไม่ได้ว่าที่ผ่านมาเขาต้องลำบากเพราะโรคนี้มามากขนาดไหนกว่าที่เขาจะปรับตัวและใช้ชีวิตและอยู่กับโรคนี้ได้
เซกเยไปหาแม่ของโดแจ ยิ่งแม่ของโดแจดีกับเซกเยมากเท่าไหร่ นั่นก็ยิ่งทำให้เซกเยรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก เซกเยบอกเลิกกับโดแจ
โดแจสัญญากับเซกเยว่า เขาพร้อมจะอยู่เคียงข้างเซกเย และไม่คิดว่าเซกเยคือต้นเหตุที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้ และสิ่งที่เขาทำนั้นเขาคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิต โดแจย้ำกับเซกเยว่า ถ้าเซกเยอยากเลิกกับเขาให้มองตาเขาและบอกว่าไม่รักเขาแล้วเขาจะยอมเลิก เซกเยมองโดแจทั้งน้ำตาและบอกว่าไม่รักโดแจแล้ว แต่นั่นยิ่งทำให้โดแจรู้สึกว่ามันไม่ใช่คำบอกเลิกแต่เหมือนเป็นคำสารภาพรักมากกว่า
เซกเยประกาศอำลาวงการ โดแจรีบโทรหาเซกเยทันที เซกเยขอโทษโดแจ และบอกว่านี่คือสิ่งที่เธอต้องทำ และไม่ยอมบอกว่าเธออยู่ที่ไหน และบอกให้ลืมเธอ ก่อนจะบอกว่าเธอรักเขามาก โดแจรีบไปที่บ้านของเซกเยแต่ก็ไม่เจอเซกเยแล้ว โดแจร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด...
