ย้อนไปเมื่อหลายปีก่อน มีเด็กกลุ่มหนึ่งที่ถูกจับไปขังและใช้งานเยี่ยงทาสจากการไล่ล่าของชายที่มีฉายาว่า ”ไอ้หมาบ้า”หากใครหนีออกมาและถูกจับได้ก็จะโดนฆ่าตาย แต่มีเด็กคนหนึ่งที่หนีรอดมาได้และได้รับความช่วยเหลือจากยอมกีนัมซึ่งปัจจุบันเป็นผู้กำกับสถานีตำรวจมูยองและเป็นหัวหน้าของสายสืบซองจุน เมื่อได้ข้อมูลรายละเอียดทุกอย่างจากเด็กคนนั้นแล้ว ยอมกีนัมก็พาเด็กคนนั้นกลับไปที่ศูนย์สวัสดิการความหวังและต่อว่าแบคมุนกังที่ปล่อยให้เด็กหนีออกไปได้
การตายของแบคจีอึนถูกเรียกว่า”คดีฆาตกรรมโจ๊กเกอร์”เนื่องจากปากของเหยื่อถูกกรีดขึ้น จองมันชุนยืนกรานว่าตนเองไม่ใช่ฆาตกรแต่เป็นฝีมือของสายสืบซองจุน
ผู้พิพากษาซองฮุนเริ่มหวั่นไหวเพราะตนเองก็ไม่แน่ใจในพฤติกรรมของน้องชายเช่นกัน ซองจุนมาให้การในฐานะพยานพร้อมกับภาพหลักฐานที่มัดตัวจองมันชุน คณะลูกขุนทั้งเก้าคนลงมติเป็นเอกฉันท์ว่าจองมันชุนมีความผิด ผู้พิพากษาซองฮุนจึงตัดสินให้เขารับโทษจำคุกตลอดชีวิต ทุกคนในศาลแสดงความดีใจที่จองมันชุนได้รับโทษอย่างสาสม ยกเว้นแบคมุนกังที่มีสีหน้าเรียบเฉย จองมันชุนขู่ทุกคนในศาลว่าพวกเขาจะต้องตายที่ทำกับเขาแบบนี้ เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นคณะลูกขุนทั้งเก้าคนไปร่วมกินอาหารด้วยกันและแนะนำตัวเอง อันแทโฮไม่พอใจยอมฮเยจินที่เธอชอบถ่ายเซลฟี่และติดรูปของเขาไปด้วย
มอเตอร์ไซค์ลึกลับคันหนึ่งตัดหน้ารถขนส่งผู้ต้องหาจนเกิดพลิกคว่ำ ทำให้จองมันชุนหนีรอดไปได้ สายสืบซองจุนพบกระจกรถมอเตอร์ไซค์ตกอยู่ในที่เกิดเหตุ เขารีบโทรหาพี่ซองฮุนด้วยความเป็นห่วงเพราะคำขู่ของจองมันชุน ซองฮุนกลับเข้าไปในสำนักงานเพื่อตรวจรายนามที่อยู่ของคณะลูกขุนและพบว่าบางส่วนถูกจองมันชุนฉีกไปขณะที่เกิดเหตุชุลมุนในศาล เขาจึงโทรขอเอกสารชุดใหม่จากเจ้าหน้าที่และส่งข้อความเตือนคณะลูกขุนทุกคน เขาทำเครื่องหมายบนรายชื่อที่มีผู้ติดต่อกลับหลังจากได้รับข้อความของเขา
โจอึนกีเช่าห้องอยู่บนดาดฟ้าและถูกจางมันชุนจับเป็นตัวประกัน เขาราดน้ำมันและจุดไฟเผาบริเวณนั้นเพื่อขู่เจ้าหน้าที่ ซองจุนแอบขึ้นไปบนดาดฟ้าห้องข้างๆเพื่อช่วยเธอ ขณะที่ตำรวจพยายามพูดเกลี้ยกล่อมอยู่ที่ด้านล่าง จางมันชุนใช้มีดจ่อที่คอของโจอึนกีเพื่อสั่งให้ประธานาธิบดียกเลิกคำตัดสินพิพากษาของเขา จากนั้นโจอึนกีก็ถูกลากกลับเข้าไปในห้อง เธอพยายามดิ้นรนขัดขืน จนกระทั่งซองจุนบุกเข้าไปและยิงไปที่หัวไหล่ของจางมันชุนหนึ่งนัดจนล้มลง ขณะที่ซองจุนกำลังแก้มัดให้โจอึนกี เขาก็ถูกจางมันชุนใช้มีดแทงที่ด้านหัลงและหมดสติไป
จางมันชุนถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลโดยมีเจ้าหน้าที่ตำรวจยืนเฝ้าหน้าห้อง กลุ่มคนที่สวมเสื้อกาวน์และเข้าไปในห้องพักของซองจุนไม่ใช่คณะแพทย์ แต่เป็นแบคมุนกังและลูกน้องของเขา จางมันชุนสารภาพว่าเขาแค่รับจ้างลักพาตัวแบคจีอึนเพื่อเป็นการจัดฉากเท่านั้น และเขามีหลักฐานเป็นเสียงบันทึกการคุยโทรศัพท์กับจองยุนแจซึ่งเป็นผู้ว่าจ้าง
ขณะที่พักฟื้นอยู่ในโรงพยายาล ซองจุนตกใจตื่นขึ้นมาเพราะฝันเห็นเหตุการณ์ในวัยเด็กที่ตนเองถูก”ไอ้หมาบ้า”ไล่ล่าและสุนัขล่าเนื้อที่พร้อมจะขย้ำ
