โอซล ตกการสัมภาษณ์งานอีกเช่นเคย เธอทั้งท้อแท้และสิ้นหวังจนไม่อยากทำอะไร
แล้วยังมีหนี้ที่ต้องจ่ายให้ซอนกยอลอีก น้องชายของโฮซลก็ไปมีเรื่องมีราวกับพนักงานทำความสะอาดของซอนกยอลจนเรื่องถึงโรงพักอีก อีกทั้งพ่อของโอซลก็โดนไล่ออกและไม่ได้รับการต่อสัญญางาน สถานการณ์ในบ้านของโอซลตึงเครียดไปหมด
วันเกิดของคุณตา ซอนกยอลจำเป็นต้องไปที่บ้านของตาแต่ทว่าซอนกยอลเองก็ไม่ลงรอยกับที่บ้าน อีกทั้งปู่ยังมองบอกซอนกยอลเป็นโรคจิต และต่อว่าที่เขาเป็นโรคกลัวเชื้อโรค ยังไม่ทันได้อวยพรวันเกิด คุณตาก็ต่อว่าซอนกยอลและยังโมโหจนปาส้อมใส่หน้าซอนกยอลจนเป็นแผลอีก ซอนกยอลอวยพรวันเกิดให้คุณตาก่อนจะเดินกลับไป
ซอนกยอลคิดถึงเรื่องราวในสมัยเด็ก ที่เขาโดนคุณตาตีและต่อว่าที่เขาไม่รักษาความสะอาด และก็มีเพียงพี่เลี้ยงกึมจาที่คอยอยู่กับเขาตลอดมา
ซอนกยอลบังเอิญเจอโอซลนั่งกินเหล้าเมาอยู่หน้าร้านสะดวกซื้อ โอซลจึงบอกว่าเธอไม่มีเงินคืนเขาได้ทันเวลาเพราะเธอตกสัมภาษณ์งาน และพูดถึงเรื่องที่เธอเคยเป็นนักรีฑา และระบายความในใจออกมาโดยไม่ตั้งใจ โอซลเห็นรอยแผลที่หน้าซอนกยอลจึงพูดว่าเขาบาดเจ็บ และคงจะเจ็บน่าดู ซอนกยอลเห็นโอซลเดินเท้าเปล่า เขาจึงซื้อรองเท้าแตะมาให้โอซลสวม ด้วยความเมาโอซลไปแอบนั่งหลับอยู่ระหว่างทางและบังเอิญชเวกุนไปเจอเข้า จึงแบกโอซลกลับบ้าน โอซลทั้งเหนื่อยทั้งท้อจนเพ้อออกมา ชเวกุนจึงพูดปลอบใจโอซล
เช้าวันต่อมาโอซลพยายามคิดว่าเธอใส่รองเท้าแตะกลับมาได้อย่างไร จึงคิดออกว่าเจอกับซอนกยอลมาเมื่อคืน
โอซลตัดสินใจไปสมัครงานบริษัทรับทำความสะอาด และการทดสอบร่างกายนั้นโอซลก็ทำได้ยอดเยี่ยมและก็ได้เป็นพนักงานทำความสะอาดแต่ทว่าบริษัทนั้นก็คือบริษัทของซอนกยอลนั่นเอง
