ดัลลีเป็นนักวิจัยของพิพิธภัณฑ์ศิลปะ ดัลลีต้องไปรับจินฮิโตะนาริ นักสะสมระดับโลกชาวญี่ปุ่นเพื่อร่วมงานนิทรรศการศิลปะแทนผอ.ค๊อคที่สนามบิน
จินมูฮักเป็นลูกชายคนรองของบริษัทแฟรนไชส์อาหาร DonDon F&B ที่เริ่มต้นจากการขายคัมจาทังจนกระทั่งเติบโตเป็นร้านอาหารดังระดับโลก กำลังจะเดินทางไปประชุมเพื่อต่อยอดธุรกิจ ยอมีรีบอกมูฮักว่าจะมีคนรอรับเขาที่สนามบิน จินแบควอนพ่อของมูฮักไม่พอใจเมื่อรู้ว่ามูฮักให้จินกีชอลขอยืมเงินเพื่อสนับสนุนหอศิลป์ชองซงของคิมนักชอน เขาจึงสั่งระงับบัตรเครดิตทุกประเภทของมูฮักขณะที่เขากำลังเดินทาง
คิมนักชอนพ่อของดัลลีไม่สบายใจและอยู่ทำงานทั้งคืนเมื่อรู้ว่าภาพศิลปะที่ส่งจากนิวยอร์กมาที่หอศิลป์ชองซงของเขากำลังมีปัญหา นากงจูที่มีท่าทางมีพิรุธรับปากคิมนักชอนว่าเธอจะจัดการเรื่องนี้เอง ซงซาบงนำแบบพิมพ์เขียวมาให้คิมนักชอนพิจารณาเพราะว่าบางภาพซึ่งมีน้ำหนักมากมีความจำเป็นต้องแขวนบนเพดานตามคำขอของนารู คิมนักชอนจึงบอกให้เธอไปปรึกษากับฝ่ายความปลอดภัยของเขต เมื่อทุกคนออกไปจากห้องทำงานของคิมนักชอนแล้ว เขามีอาการแน่นหน้าอกขึ้นมาทันที
ดัลลีต้องไปรับมิสเตอร์จินหรือจินฮิโตะนาริที่สนามบินแต่เธอไปรับผิดคน เธอรับจินมูฮัก มูฮักก็เข้าใจผิดว่าเธอคือคนที่มารอรับเขาตามที่ยอมีรีบอกไว้
เมื่อไปถึงงานปาร์ตี้นิทรรศการศิลปะดัลลีจึงทำหน้าที่เป็นล่ามแปลภาษาให้มูฮัก เพราะเขาไม่สามารถสื่อสารภาษาต่างประเทศได้ ทุกคนที่คิดว่ามูฮักคือมิสเตอร์จิน ได้ขอให้เขาออกความเห็นกับภาพที่เขาประทับใจที่สุด ท่ามกลางความแปลกใจของทุกคน มูฮักเลือกภาพสุกรโดยอธิบายสรีระและลักษณะของหมูได้ทั้งหมด ดัลลีจับได้ว่าภาพที่มีมูลค่าสูงริบของโมดิลยีอานีเป็นของปลอม ทำให้เจ้าของงานอย่างมาดามโบรงก์ต้องเสียหน้า มูฮักและดัลลีจึงถูกไล่ออกจากงานเลี้ยงทันที
ดัลลีเริ่มเป็นกังวลเมื่อรู้ว่ามูฮักไม่ใช่มิสเตอร์จิน พวกเขาจึงกลับไปตามหาที่สนามบิน แต่มิสเตอร์จินไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้วและไม่สามารถโทรติดต่อได้ จากนั้นดัลลีจึงพามูฮักไปเช็กอินที่โรงแรมและเกิดปัญหาเพราะบัตรเครดิตทุกใบของเขาถูกระงับหมดแล้ว ด้วยความเป็นห่วงและมีน้ำใจของดัลลี เธอจึงพาเขาไปพักที่บ้าน
ขณะที่ดัลลีพยายามติดต่อประสานงานเพื่อตามหามิสเตอร์จิน มูฮักก็ทำอาหารให้เธอซึ่งเธอชมว่าอร่อยมาก ระหว่างกินอาหารและพูดคุยกัน ทั้งคู่ต่างได้รู้จักกันและกันมากขึ้น มูฮักเข้าใจว่าเธอเป็นเพียงนักศึกษาควบคู่กับการทำงานพาร์ตไทม์ไปด้วย ดัลลีชวนมูฮักไปเที่ยวที่พิพิธภัณฑ์ที่เธอทำงานหลังจากเสร็จประชุมและมีเวลาว่าง โดยเธอรับปากว่าจะเป็นไกด์ให้และจะพาไปกินข้าวที่โรงอาหารในพิพิธภัณฑ์ซึ่งรสชาติไม่ด้อยไปกว่าอาหารที่เขาทำให้เธอ มูฮักรู้สึกราวกับว่าเป็นการเดตเมื่อเธอเอ่ยปากชวนไปกินอาหาร ดัลลีอดขำไม่ได้จึงบอกว่าแม้เขาจะดูเป็นคนแปลกๆ ที่เอาแต่คำนวณทุกอย่างและเปรียบเทียบราคากับคัมจาทังแต่เขาก็เป็นคนน่าสนใจ มูฮักมีท่าทางขวยเขินเมื่อได้ยินแบบนั้น
ในคืนนั้น ขณะที่มูฮักกำลังอาบน้ำและดัลลีกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่นั้น ไฟฟ้าได้ดับชั่วคราว มูฮีกเดินออกมาจากห้องน้ำและสะดุดล้มลง เมื่อไฟติดมูฮักพบว่าตัวเองที่นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวกำลังนอนคร่อมดัลลีอยู่บนพื้น..
