มูฮักพาลูกน้องไปป่วนที่หอศิลป์ชองซงเพื่อทวงหนี้ แต่ดัลลีก็จำเขาได้และดีใจที่ได้พบกันอีก เธอทักทายอย่างเป็นกันเองและถามสารทุกข์สุกดิบ แต่มูฮักพยายามขีดเส้นกั้นระหว่างเธอและบอกว่าสถานะของพวกเขาตอนนี้เป็นเพียงเจ้าหนี้กับลูกหนี้เท่านั้น ต่อให้เธอต้องขายทุกอย่างที่มี ก็ต้องนำเงินสดมาคืนเขาทั้งหมด ไม่เช่นนั้นเขาจะเผาหอศิลป์แห่งนี้
คิมชีฮยองซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของดัลลีแอบมองเหตุการณ์อยู่ห่างๆ และคิดวางแผนบางอย่าง ก่อนที่มูฮักและลูกน้องจะกลับ ดัลลีจึงบอกว่าพวกเขาควรซื้อตั๋วเข้ามาในหอศิลป์ด้วย เลขายอมีรีรู้สึกว่าดัลลีเป็นคนแปลกที่กล้าเผชิญหน้าและมีความสง่างาม จากนั้นเธอก็แนะวิธีทวงหนี้ให้กับมูฮักโดยผ่านกลุ่มบริษัทเซกีซึ่งเป็นอดีตคู่หมั้นของดัลลี แต่ต้องถูกยกเลิกไปโดยไม่รู้สาเหตุ มูฮักพูดด้วยรอยยิ้มแห่งความทรงจำระหว่างเขากับดัลลีที่อัมสเตอร์ดัมว่าอาจเป็นเพราะคู่หมั้นของเธอเป็นคนไม่มีอารมณ์ขันก็ได้ เมื่อยอมีรีบอกว่าคู่หมั้นของดัลลียังคงตามเธอและช่วยค่าใช้จ่ายในงานศพพ่อของเธอ มูฮักหัวเสียขึ้นมาทันทีและโวยวายว่าคู่หมั้นของดัลลีพยายามใช้เงินเพื่อซื้อใจเธอ จินกีชอลกระวนกระวายใจและอยากรู้ความคืบหน้าหลังจากที่มูฮักกลับจากหอศิลป์ชองซง เพราะเขาไปทวงเงินจากคิมนักชุนก่อนจะเสียชีวิต
จากเอกสารของพ่อ ดัลลีจึงรู้ว่าท่านเป็นหนี้มูฮักสองพันล้านวอนเพื่อนำเงินมาจัดนิทรรศการบัสกียาในเดือนตุลาคมที่จะถึง เหตุการณ์ที่มูฮักพาลูกน้องอันธพาลไปป่วนหอศิลป์ชองซง ทำให้กลายเป็นข่าวแพร่สะพัดไปทั่วโลกออนไลน์ว่าหอศิลป์กำลังเจอวิกฤติหนักและเสียชื่อเสียง มูฮักรู้สึกเป็นกังวลขึ้นมาทันที
มูฮักไปดักรอดัลลีที่หน้าหอศิลป์ในตอนค่ำ ดัลลีสะดุดล้มลงบนตัวมูฮัก ทั้งคู่สบตากันจนทำให้มูฮักตกอยู่ในภวังค์ครู่หนึ่ง เขาปฏิเสธว่าไม่ได้มาเพราะเป็นห่วงสถานการณ์ของเธอ แต่เป็นกลัวเธอจะหนีหนี้ ดัลลีจึงบอกว่าเธอไม่ควรสนิทกับเขาเพราะเป็นเพียงลูกหนี้เท่านั้น เพราะส้นรองเท้าของดัลลีหักมูฮักจึงให้เธอขอยืมรองเท้าไฟกระพริบ
ดัลลีไปซื้อรองเท้าคู่ใหม่ที่ห้างสรรพสินค้าของจางแทจินแห่งกลุ่มเซกี เพราะดัลลีบอกว่าข้าวของของเธอจากอัมสเอตร์ดัมยังส่งมาไม่ถึง มูฮักเดินตามดัลลีไปทุกทีโดยบอกว่าเขาต้องการเดินเลือกซื้อของเหมือนกัน เมื่อเห็นจางแทจินเดินผ่านมา ดัลลีจึงพยายามหลบอยู่หลังมูฮัก เขาไม่ถามเหตุผลแต่จะอู่เป็นตัวกันให้เธอต่อไป ดัลลีได้รองเท้าคู่ใหม่ แต่บัตรเครดิตทุกใบของเธอถูกระงับ จางแทจินตามมาเพื่อจ่ายค่าสินค้าให้เธอ แต่ดัลลีปฏิเสธและให้มูฮักจ่ายแทนเพื่อต้องการให้แทจินเห็นว่าเธอมากับมูฮัก
แทจินขอเวลาคุยกับเธอแต่ดัลลีบอกว่าเธอจะไปหาเขาเองเพราะมีเรื่องที่ต้องคุยกันอยู่แล้ว ก่อนที่ดัลลีจะขอตัวกลับ เธอบอกกับมูฮักว่าจะชดใช้ค่ารองเท้าให้ ระหว่างที่เดินกลับดัลลีนึกถึงเหตุการณ์ที่แทจินขอเลิกกับเธอเมื่อห้าปีก่อน ในขณะที่แทจินบอกกับเลขาว่าเขาจะเอาดัลลีกลับคืนมาให้ได้อีกหลังจากที่เคยทำให้เธอต้องเจ็บปวด
ดัลลีกลับถึงบ้านด้วยความเหงาและคิดถึงพ่อจนร้องไห้ออกมาเมื่อได้รับโทรศัพท์จากทนายว่าเธอกำลังจะโดนยึดทรัพย์ เธอจึงบอกว่าพร้อมจะย้ายออกจากบ้านหลังนี้ทันทีในวันรุ่งขึ้น
จูวอนทักเตือนมูฮักให้ทำตัวดีๆ เพราะเขาเห็นกลุ่มนักเลงมารับมูฮักในวันก่อน ในคืนนั้นมูฮักยังคงคิดถึงภาพของดัลลีล้มทับตัวเขาตอนที่รองเท้าหัก แต่ก็เตือนตัวเองว่าเธอเป็นเพียงลูกหนี้
เช้าวันต่อมายอมีรีพากลุ่มนักเลงมารับมูฮักอีกเพื่อจะไปทวงหนี้ที่หอศิลป์ เขาจำใจต้องไปแต่ไม่ได้ออกโรงเหมือนครั้งก่อน ดัลลีเปลี่ยนสถานการณ์โดยการชวนลูกน้องของมูฮักชมนิทรรศการโดยมีลูกน้องของเธอช่วยอธิบายภาพวาดต่างๆ ขณะที่ดัลลีกำลังขอเวลามูฮักเพื่อยืดการชำระหนี้ ได้มีเจ้าหนี้อีกกลุ่มหนึ่งบุกเข้ามาทวงเงินเช่นกัน มูฮักจึงเข้าไปช่วยดัลลีและบอกว่าเขาคือผู้อำนวยการคนใหม่ของหอศิลป์ชองซงและจะชำระหนี้ให้พวกเขาเอง
