ดัลลีห้ามมูฮักไม่ให้ทำร้ายร่างกายผู้ต้องหา แต่เธอกลับเป็นฝ่ายลงมือเสียเองเมื่อรู้ว่าผู้ต้องหานำเงินของเธอไปเล่นการพนันหมดแล้ว มูฮักเพิ่งรู้ว่าวอนทักเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจ ขณะที่ดัลลีก็เพิ่งรู้ว่ามูฮักเป็นเจ้าของห้องเช่าที่วอนทักอาศัยอยู่ ดัลลีแอบกระซิบวอนทักไม่ให้บอกมูฮักเรื่องที่เธออยู่กับเขา มูฮักหงุดหงิดที่เห็นดัลลีและวอนทักสนิทสนมกัน และเธอก็ยังเรียกเขาว่าวอนทักของเธออีกด้วย
แทจินกำลังสงสัยว่านอกจากเงินที่มูฮักต้องการทวงจากดัลลีแล้ว เขาอาจะกำลังทำทุกอย่างเพื่อเอาชนะใจเธอก็ได้ เมื่อใกล้ถึงวันจัดนิทรรศการ แขกวีไอพีจำนวนมากยังไม่ตอบรับที่จะมาร่วมงานรวมทั้งจิตรกรฮงด้วย มูฮักนำคัมจาทังไปฝากจิตรกรฮงและคุกเข่าขอโทษที่ทำภาพของเธอเสียหายและดูถูกว่าเป็นเพียงขยะ หลังจากนั้นจิตรกรฮงจึงส่งผลงานชุดที่สามที่ชื่อว่า “คนเป็นและคนตาย” ไปที่หอศิลป์ชองซง ดัลลีไปหาจิตรกรฮงที่สตูดิโอเพื่อขอโทษเช่นกันและรับปากว่าจะจัดนิทรรศการให้เธอที่ชองซงทุกๆปี ดัลลีเพิ่งรู้ว่ามูฮักมาพบจิตรกรฮงก่อนหน้าเธอ
ยอมีรีถามถึงวันว่างของมูฮักเพราะแทจินต้องการนัดคุยเรื่องหนี้สินของชองซงซึ่งเธอคิดว่าแทจินต้องการง้อดัลลี เพราะเงินจำนวนสองพันล้านวอนสำหรับเซกีกรุ๊ปเป็นเพียงแค่เศษเงินเท่านั้น แต่มูฮักบอกว่าไม่ว่าง มูฮักเสียเงินไปหลายร้อยล้านวอนเพื่อซื้อผลงานชิ้นแรกของจิตรกรฮงในวันที่เขาไปคุกเข่าขอโทษเธอ สิ่งที่เขาได้รับไม่ใช่ภาพศิลปะแต่เป็นเพียงพวงกุญแจเล็กๆเท่านั้น ดัลลีโทรชวนมูฮักให้ไปร่วมงานเปิดนิทรรศการในวันพรุ่งนี้
เมื่อถึงวันเปิดงานนิทรรศการซึ่งในตอนแรกมีแขกมาร่วมงานเพียงไม่กี่คนเท่านั้น คิมชีฮยองนั่งมองเหตุการณ์อยู่ห่างๆด้วยความสะใจ แต่ทันใดนั้นเองแทจินและแขกวีไอพีจำนวนมากก็มาถึงที่งานพร้อมกับนักข่าว แทจินเลื่อนการเดินทางไปต่างประเทศเพื่อมางานนิทรรศการของดัลลี แต่เขาบอกเธอว่าทางนั้นเป็นฝ่ายเลื่อนเอง แทจินพาดัลลีไปแนะนำให้รู้จักกับแขกวีไอพีหลายๆคนโดยบอกกับเธอว่าต่อไปเขาและเธอจะต้องร่วมงานกับคนเหล่านี้ ครอบครัวของมูฮักตามมาร่วมงานด้วย มูฮักจึงบอกพวกเขาว่าไม่ต้องแสดงความรู้จักกันเมื่ออยู่ในงาน
ขณะที่แทจินกำลังทักทายแขกวีไอพี ดัลลีที่ยืนอยู่ด้วยได้แต่มองหามูฮักและเห็นชักฮีเข้าไปทักทายเขาด้วยความสนิทสนม ดัลลีแสร้งว่าไม่เห็นพวกเขาและเดินคู่ไปกับแทจินด้วยรอยยิ้ม มูฮักไม่พอใจเมื่อเห็นแทจินปัดเศษผงบนใบหน้าให้เธอ
แทจินปลีกตัวมาทักทายมูฮักและบอกว่าเขาจะใช้หนี้แทนชองซงเพราะทนไม่ได้ที่คนอย่างมูฮักเข้ามาทำให้ชีวิตของดัลลีต้องวุ่นวาย แต่มูฮักไม่คิดอย่างนั้นเพราะดัลลีไม่เคยบอกกับเขาเลย และการที่แทจินใช้เงินเพื่อทำแบบนี้ยิ่งเป็นการทำให้ผู้หญิงเก่งๆอย่างดัลลีดูโง่ลงไป มูฮักเชื่อว่าแทจินมีแรงจูงใจอย่างอื่นซ่อนเร้นอยู่
จิตรกรฮงเปลี่ยนผลงานกะทันหันแต่ยังคงคอนเซปต์ความเป็นและความตาย โดยให้มูฮักเป็นนายแบบจำเป็นเพื่อไปในในโลงศพที่เธอจัดไว้ มูฮักอยู่ในนั้นจนกระทั่งหลับไป งานนิทรรศสการผ่านไปด้วยดี
ดัลลีให้ทุกคนกลับไปก่อนและเหลือเธอเพียงคนเดียวในหอศิลป์ ดัลลีนึกถึงคำสอนของพ่อว่าให้หัดฟังเสียงของภาพจึงจะรู้ว่าภาพนั้นกำลังบอกอะไร เมื่อนึกขึ้นได้ว่ามูฮักยังนอนอยู่ในโลงศพ ดัลลีจึงไปปลุกเขา เธออดขำไม่ได้เพราะคิดไม่ถึงว่ามูฮักจะหลับอยู่ในนั้น พวกเขาทั้งคู่จึงหัวเราะด้วยกัน
มูฮักบอกกับดัลลีว่าการเข้าไปนอนอยู่ในนั้นที่ทั้งหนาวชื้นและมืด แต่พอเขานอนลงไป เขากลับรู้สึกว่ามันทั้งอบอุ่นและนุ่มซึ่งทำให้เขาสบายใจเพราะแม่ของเขาเสียชีวิตในวันที่อากาศหนาวเย็นตอนที่เขาอายุเพียงสิบขวบ ดัลลีปลอบใจมูฮักว่าแม่ของเขาจะต้องภูมิใจที่เขาเติบโตมาดีและประสบความสำเร็จ แต่มูฮักไม่ต้องการให้แม่เฝ้ามองและอยากให้ความตายเป็นจุดจบเพราะท่านทรมานมามากพอแล้วขณะที่ป่วย แม้แต่ร่างของท่านก็ถูกฝังอยู่ในพื้นที่หนาวเย็น มูฮักเล่าให้ดัลลีฟังทั้งน้ำตา เธอจึงจับมือเขาและบอกว่าแม่ของเขาจะต้องมีความสุขแน่ๆ จากนั้นเธอก็โน้มตัวไปจูบมูฮัก
