มยอลมังไม่เข้าใจความรู้สึกของตนเองที่หยุดคิดถึงดงกยองไม่ได้ ก่อนที่จะเข้าไปสวมกอดเธอ จากนั้นเขาก็ตั้งใจจะเล่าให้เธอฟังทุกอย่างและโทษตัวเองที่เป็นสาเหตุของความโชคร้ายทั้งหลายของดงกยอง แต่เธอกลับบอกว่าเขาเป็นทั้งความทุกข์และความสุขของเธอซึ่งไม่ใช่ความผิดของเขาเลย
หลังจากที่ดงกยองเอ่ยปากว่าชอบมยอลมัง เธอก็หายวับไปต่อหน้าเขาและไปปรากฏอยู่ที่สวนแห่งหนึ่งซึ่งได้พบกับซนยอชินที่นั่น ยอชินบอกว่าเธอขโมยตัวดงกยองมาชั่วคราวจากเด็กคนหนึ่งซึ่งหมายถึงมยอลมังหรือต้นกล้าในกระถางต้นไม้ที่เห็นนั้นเอง ซึ่งมันคือความเป็นไปได้ที่เติบโตจากการกัดกินความโชคร้ายของดงกยอง และนี่เป็นครั้งแรกที่มยอลมังรู้สึกสงสารคนอื่นมากกว่าตัวเอง
จากคำพูดของยอชิน ทำให้ดงกยองรู้ว่ายอชินคือคนที่ทำให้มยอลมังเป็นอย่างนี้และโทษว่าความโชคร้ายทั้งหมดคือความผิดของเขา ลูกแก้วที่ยอชินเคยให้ดงกยองนั้น มันคือชะตาของทุกสิ่งที่ขึ้นอยู่กับความรักของดงกยอง เธอยังบอกดงกยองอีกว่าอย่าโชคร้ายเพราะมยอลมังอีกเลย แต่ดงกยองบอกว่าเธอไม่เคยโชคร้ายเพราะเขาสักครั้ง จากนั้นยอชินก็ปล่อยดงกยองกลับไป มยอลมังตามหาดงกยองทุกที่ แต่ทว่าไม่มีใครรู้จักเธอเลย แม้กระทั่งน้องชายหรือเพื่อนร่วมงาน ดงกยองปรากฏตัวอีกครั้งที่บ้าน เขาจึงกอดเธอไว้แน่นเมื่อรู้ว่าเธอไปพบกับยอชิน และบอกว่าที่ที่เธอไปมานั้นคือสวนดอกไม้ของยอชินซึ่งเธอคือพระเจ้า ต่อมามยอลมังขอร้องยอชินไม่ให้ยุ่งกับดงกยองอีก ยอชินจึงบอกว่าดงกยองรักเขา และถึงแม้มันเป็นความหวังลมๆแล้งๆ แต่มันก็คือความรัก
นักเขียนดัลโกนาบอกดงกยองว่าเธอตั้งใจจะเขียนนิยายรักฉบับวัยใสหลังจากการผ่าตัด โดยมีพัคยองหรือเจ้าชายน้อยเป็นแรงบันดาลใจ มยอลมังไปรอรับดงกยองและเนรมิตสถานที่บริเวณนั้นเป็นถนนแห่งดอกซากุระ เพื่อทำให้ดงกยองมีความสุข จากนั้นเธอก็ขอตัวไปนอนค้างที่บ้านของจีนา
อีฮยอนกยูไปหาซอนกยองที่กำลังร้องไห้ฟูมฟายเพราะเครียดเรื่องพี่สาว และบอกว่าจะทำอะไรก็ให้รีบทำ อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง ไม่งั้นจะเสียใจภายหลัง แต่อีฮยอนกยูเข้าใจผิดว่าซอนกยองกำลังอกหัก จากนั้นฮยอนกยูจึงตัดสินใจที่จะไปหาจีนาเพื่อสานต่อความสัมพันธ์อีกครั้ง
ดงกยองแปลกใจที่เห็นชาจูอิกมาหาจีนาที่บ้าน แต่เขาอ้างว่าทำงานร่วมกันเท่านั้น จูอิกตั้งใจมาบอกความรู้สึกในใจที่เขามีต่อจีนา ขณะที่อีฮยอนกยูมากดกริ่งหน้าบ้านของเธอพอดี
มยอลมังเนรมิตสวนสนุกแห่งหนึ่งซึ่งเต็มไปด้วยดอกซากระ เขาใช้เวลาอยู่กับดงกยองอย่างมีความสุข และทำให้เธอได้พบกับพ่อแม่ ซึ่งเป็นเรื่องราวในอดีตที่เธอไปเที่ยวกับพวกเขาตอนเป็นเด็ก ดงกยองไม่อยากให้ใครๆ เสียใจหลังจากที่เธอจากโลกนี้ไปแล้ว แต่มยอลมังอยากให้เธออธิษฐานขอพรสำหรับตัวเอง ซึ่งเธอเคยขอไปแล้วว่าขอให้เขารักเธอ แต่เขาปฏิเสธเอง มยอลมังจึงบอกว่าสิ่งนั้นไม่จำเป็นต้องอธิษฐานก็ได้ เพราะตอนนี้เขาไม่สนใจใครทั้งนั้นนอกจากเธอ และนี่ก็คือคำตอบของเขา ทันใดนั้นเองน้าสาวของเธอก็เดินทางกลับมาจากต่างประเทศ มยอลมังจึงให้ดงกยองเลือกระหว่างตัวเธอเองหรือโลกใบนี้
