>> คนในโรงพยาบาลต่างก็นินทาอาจารย์ชาจินมัน ทำให้ชาอึนแจคิดว่าพ่อของเธอเปลี่ยนไปจากตอนที่เธอยังเด็กหรือตัวเธอเองที่ต่างจากพ่อ หมอซอระแวงว่าหมอยังอาจจะเป็นไอ้โม่งคลุมหัวที่แอบเข้าห้องทำงานของอาจารย์ชา เพราะถุงขนมชนิดเดียวกันและยังรู้ประวัติของหมออุงกับอาจารย์ชาอย่างละเอียดอีกด้วย แต่หมอยังยืนกรานว่าตนเองไม่ได้ทำและเผลอหลุดปากเอ่ยชื่อผอ.พัค
>> การปะทะกับคลื่นใหญ่ซึ่งๆ หน้าของผอ.พัค ทำให้อาจารย์คิมคิดว่าผอ.พัคคิดจะยอมรับข้อเสนอของส.ส.โก ซึ่งเขาไม่เห็นด้วยและไม่เชื่อว่าส.ส.โกทำเพราะต้องการแก้แค้นอาจารย์ชาเท่านั้น ขณะที่ส.ส.โกเตรียมหาผู้รับเหมาคนใหม่สำหรับโครงการอีโคซิตี้ เพราะเธอแน่ใจว่าอาจารย์ชาจะต้องลาออกและศูนย์อุบัติเหตุก็ต้องปิดตัวลง การของบประมาณสนับสนุนก็ไม่จำเป็นอีกต่อไป
>> แม่ของชาอึนแจไม่พอใจเมื่อรู้ว่าหมอซอกับชาอึนแจอยู่ด้วยกันแล้ว เธอจึงนำเสื้อผ้าของเขาไปคืนที่โรงพยาบาลและพูดจาดูถูกเพื่อให้เขาเลิกกับลูกสาวของเธอ
อาจารย์คิมไม่ต้องการให้อาจารย์ชาเขียนใบลาออก แต่ต้องการให้เขาเก็บพับเรื่องศักดิ์ศรีกับอำนาจและอุทิศตัวให้ศูนย์อุบัติเหตุในฐานะส่วนหนึ่งของทีม อาจารย์ชาจินมันอยู่ระหว่างความเครียดกับเรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้น เมื่อกลับถึงบ้านและได้ยินชาอึนแจกำลังทะเลาะกับแม่เรื่องซออูจิน เขาจึงออกมานั่งดื่มที่ร้านของหมอนัมโดยมีซออูมาร่วมดื่มด้วย ทั้งสองคนจึงมีโอกาสคุยและรับรู้ความคิดของกันและกันมากขึ้น อาจารย์ชาเสียดายความสามารถของซออูจินที่ต้องมาทำงานในโรงพยาบาลชนบทอย่างทลดัม แต่ซออูจินบอกว่าตนเองไม่เคยคิดจะไปจากที่นี่และฝันจะทำให้โรงพยาบาลทลดัมเป็นโรงพยาบาลที่ดีที่สุดในประเทศ
>> อาจารย์ชาเล่าว่าเขาต้องการปลูกฝังความรับผิดชอบให้หมออูซังมิน และอยากให้รับรู้ว่าความสามารถของหมอเกี่ยวโยงกับชีวิตของคนไข้โดยตรง แต่เขาก็ไม่คิดว่าหมออูซังมินจะตัดสินใจฆ่าตัวตาย ซออูจินไม่ออกความเห็นว่าอาจารย์ชามีส่วนผิดที่ทำให้ลูกศิษย์ฆ่าตัวตายหรือไม่ แต่เขาพูดถึงอาจารย์คิมที่มีบทโหดบ้างตะคอกบ้าง แต่ถึงอย่างไรเขาก็เข้าข้างลูกศิษย์และทุกคนในทลดัมเสมอไม่ว่าจะตกอยู่ในสถานการณ์ไหนก็ตาม
>> อาจารย์คิมรู้ดีว่าไอ้โม่งที่แอบเข้าห้องอาจารย์ชาก็คือหมออุง ซึ่งเขายอมรับว่าทำไปเพราะต้องการแก้แค้นแทนเพื่อนและตนเองที่เคยถูกเลือกปฏิบัติ เขาคิดว่าหากอาจารย์ชาลงจากตำแหน่งหัวหน้าศูนย์ฯ การของบประมาณก็ไม่น่าจะมีปัญหาอีกต่อไป อาจารย์คิมจึงสอนว่าการแก้แค้นที่ดีที่สุดคือการเป็นมนุษย์ที่ดีกว่าคนพวกนั้น โดยใช้ความสามารถพิสูจน์ให้พวกเขาได้เห็นว่าการมีอคติเป็นเรื่องไร้สาระสิ้นดี
>> อาจารย์คิมพบคุณยายชองกึมนั่งเล่นตามลำพังอยู่ที่โถงทางเดิน ท่านคุยกับอาจารย์คิมราวกับว่าเขาเป็นสามี จากนั้นท่านก็ซบไหล่และกุมมือของเขาจนกระทั่งหมดสติไป อาจารย์คิมรีบพาท่านมารักษาที่ห้องไฮบริดจ์และติดต่อญาติเพื่อผ่าตัดฉุกเฉินแต่ก็ไม่สามารถติดต่อได้ คุณยายกุมมืออาจารย์คิมและบอกว่าไม่ต้องติดต่อลูกๆเพราะพวกเขางานยุ่ง และบอกว่าตนเองง่วงนอนโดยไม่อยากให้ใครเป็นห่วง จากนั้นท่านก็เสียชีวิตท่ามกลางความโศกเศร้าของอาจารย์คิมและเจ้าหน้าที่ผู้ช่วย
>> ซออูจินไปส่งอาจารย์ชาที่บ้านซึ่งเขาชมว่าบ้านน่าอยู่และเหมาะกับการสร้างอนาคตที่ดี อาจารย์ชาฝากซออูจินให้ดูแลชาอึนแจอย่างดี เช้าวันต่อมาซออูจินเก็บของกลับไปอยู่ที่บ้านกับอึนแจซึ่งเธอเพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาล อาจารย์ชาออกจากบ้านไปแต่เช้าเพื่อยื่นใบลาออก และบอกผอ.พัคว่าทุกการตัดสินใจมีราคาที่ต้องจ่ายเสมอแต่คนส่วนใหญ่มักไม่รู้ตัว เมื่อเวลาผ่านไปจึงได้รู้ว่าสูญเสียอะไรไปในการตัดสินใจครั้งนั้น ฉะนั้นอย่าเชื่อมั่นในความสามารถและสติปัญญาของตัวเองมากเกินไป เพราะอาจทำให้สะดุดล้มหน้าคะมำลงได้
>> แม้ว่าจะเป็นการจบที่ไม่สวยงาม แต่อาจารย์ชาก็ตัดสินใจลาออกเพราะสถานการณ์ที่น่าอึดอัดและคำขอร้องของอึนแจที่อยากให้เขากลับโซล เพราะเธอทนไม่ได้ที่ใครๆ ซุบซิบนินทาเขา แต่ถึงอย่างไรเธอก็รักพ่ออย่างที่เป็นมาตลอดเพราะเขาคือวีรบุรุษสำหรับเธอ
>> หลังจากที่อาจารย์ชาจินมันลาออกไปแล้ว ส.ส.โกถอนฟ้องอุทธรณ์ตามที่รับปาก แต่ผอ.พัครู้สึกผิดหวังเมื่อเธอไม่ทำตามสัญญาเรื่องงบประมาณ โดยอ้างว่าทุกอย่างต้องผ่านกระบวนการตามขั้นตอน และต่อไปก็คือสงครามเต็มรูปแบบที่เธอจะต่อสู้กับศูนย์อุบัติเหตุที่ปล่อยให้ลูกชายของเธอตายเปล่า อาจารย์คิมไม่เห็นด้วยที่ผอ.พัคจะไปขอร้องอาจารย์ชาให้กลับมาบริหาร แต่อยากให้เตรียมตัวรับมือกับสงครามครั้งนี้แบบตาต่อตาฟันต่อฟัน
