แบยูริมหญิงสาวอายุ20ปี ซึ่งเป็นโรคหอบหืดจากคดีฟ้องร้องเครื่องทำความชื้นเมื่อ12 ปีก่อน ในตอนนั้นอาจารย์ชาจินมันซึ่งประจำอยู่ที่โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยฮันกุก ได้ลงความเห็นต่อศาลในมุมมองของแพทย์ เพราะเขาไม่รูว่าเธอมีโรคประจำตัวมาก่อนหรือเป็นเพราะเครื่องทำความชื้น คดีนี้ทำให้ครอบครัวของยูริมพ่ายแพ้และไม่ได้รับค่าชดเชย แม่ของแบยูริมไม่พอใจที่ลูกไม่ได้รับการรักษาอย่างเหมาะสมและทรมานจนถึงทุกวันนี้
พยอลหนูน้อยวัยเก้าขวบที่นั่งรถโดยสารจากโซลมาเพียงลำพัง เพื่อมาหาพ่อที่โรงพยาบาลทลดัม ขณะที่รอรถประจำทางเพื่อต่อไปยังโรงพยาบาล เธอเห็นเหตุการณ์ที่แบยูริมหยุดอยู่กลางถนนและโดนรถบรรทุกชนอาการสาหัส จากนั้นเธอจึงโทรแจ้งศูนย์ฉุกเฉินและติดรถมาด้วยจนถึงโรงพยาบาลทลดัม ทีมแพทย์และเจ้าหน้าที่ช่วยกันรับเคสฉุกเฉินของยูริม ขณะที่หนูน้อยพยอลต้องการพบอาจารย์คิม ทำให้บางคนเข้าใจผิดว่าเธอเป็นลูกสาวของเขา
หมอจองปฏิเสธการรับสายจากภรรยา เพราะเขายังคงเครียดกับความผิดพลาดของตัวเองจนทำให้ลูกชายของส.ส.เสียชีวิต เขาจึงไม่รู้ว่าหนูน้อยพยอลหนีออกจากบ้าน
แบยูริมมีพังผืดที่ปอด ม้ามและตับเกิดความเสียหายและเลือดออกในช่องท้อง หมอซอตัดสินใจที่จะผ่าตัดให้เธอ แต่อาจารย์ชาคัดค้านเพราะความดันในปอดของเธอสูงเกินไปและไม่มีโอกาสรอดชีวิต
แม่ของแบยูริมมาที่โรงพยาบาลและเจออาจารย์ชาที่ไม่ยอมให้ลูกของเธอได้รับการผ่าตัด เธอจึงตบหน้าเขาและพูดถึงเหตุการณ์เมื่อ 12 ปี ก่อนที่ เขาทำให้ลูกสาวเธอต้องตกอยู่ในสภาพนี้
ชาอึนแจขอให้อาจารย์คิมรีบมาช่วยเคสนี้ อาจารย์คิมจึงปลอบใจแม่ของยูริมและรับปากจะผ่าตัดให้ แต่ยูริมต้องได้รับการผูกถ่ายปอด ไม่เช่นนั้นเธอจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่เกินหนึ่งสัปดาห์ อาจารย์คิมและอาจารย์ชามีปากเสียงกันอีกครั้งเพราะความเห็นไม่ตรงกัน อาจารย์ชาดูถูกอาจารย์คิมว่าเป็นแค่หมอปลายแถว ที่ชอบทำลายชีวิตหมอคนอื่นจนเกิดเป็นคดีหลายครั้งเพราะการตัดสินใจบุ่มบ่ามของตัวเอง
มิสเตอร์กูดูแลหนูน้อยพยอลในขณะที่เธอยังไม่พบพ่อ ทั้งคู่ได้ยินหมอจองกับภรรยากำลังทะเลาะกันทางโทรศัพท์เรื่องปัญหาครอบครัวและลูกที่หนีออกจากบ้าน ต่อมาหนูน้อยพยอลบอกกับอาจารย์คิมให้ปล่อยพ่อของเธอกลับบ้านบ้าง เพราะแม่บอกว่าอาจารย์คิมเป็นคนเหนี่ยวรั้งพ่อของเธอเอาไว้จึงทำให้พ่อกับแม่ต้องห่างกัน มิสเตอร์กูเห็นใจหมอจองที่กำลังตามหาลูกสาว เขาจึงบอกว่าตอนนี้หนูน้อยพยอลหลับอยู่ที่ห้องอาจารย์คิม
เจ้าหน้าที่ตำรวจมาที่โรงพยาบาลเพื่อสอบปากคำแม่ของยูริม เพราะคิดว่าเธอเป็นโรคซึมเศร้าและจงใจฆ่าตัวตายโดยให้รถชน ถ้าหากเป็นกรณีนี้แบยูริมก็จะไม่มีสิทธิ์ได้รับการปลูกถ่ายปอด หนึ่งในกฎของโคนอสระบุไว้ว่าจะไม่ปลูกถ่ายอวัยวะให้คนไข้ที่มีความเสี่ยงฆ่าตัวตาย การผ่าตัดให้เธอก่อนหน้านี้จึงสูญเปล่า
หนูน้อยพยอลเล่าให้พ่อกับหมอซอฟังว่าแบยูริมไม่ได้ฆ่าตัวตาย แต่เธอหายใจไม่ออกและแน่นหน้าอกขณะข้ามถนน จนทำให้เกิดอุบัติเหตุ แบยูริมจึงมีโอกาสที่จะได้ปลูกถ่ายปอดอีกครั้ง แต่การปลูกถ่ายปอดให้กับยูริมในครั้งนี้ อาจารย์ชาจะต้องเป็นศัลยแพทย์หลัก เพื่อพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่าตนเองมีความเหมาะสมที่จะเป็นหัวหน้าศูนย์แห่งนี้อย่างที่ต้องการ อาจารย์คิมเตือนอาจารย์ชาว่าเขาจะต้องคืนชีวิตยูริมที่เสียไปเมื่อ 12 ปีที่แล้วมาก่อน และเมื่อนั้นเวลาของอาจารย์ชาที่ศูนย์แห่งนี้จึงจะเริ่มเดินใหม่ จากนั้นอาจารย์ชาจึงเชิญศัลยแพทย์ทุกคนเข้าร่วมดูการผ่าตัดของเขา
หมอจางสนใจหมอยุนอารึมและถามพยาบาลพัคว่าใครคือคนที่เธอกำลังคบอยู่ เพราะที่นิ้วมือของเธอไม่มีแหวนหรือรอยการสวมแหวนอยู่เลย พยาบาลพัคจึงบอกว่าเขาคือผู้ชายที่กำลังคบกับยุนอารึม
