หลังจากที่สัตว์ประหลาดรัดและกลืนกินจางยอนฮุน มันก็แปรสภาพกลับเป็นวัตถุทรงกลมเหมือนเดิมและถูกครอบไว้ด้วยกระโจมเหล็ก ครูพัคอึนยองเสียใจกับการจากไปของจางยองฮุน จึงอยากให้ลูกศิษย์ที่เหลือทุกคนเลิกฝึกและกลับบ้าน แต่หมวดอีชุนโฮไม่อนุญาตเพราะเด็กทุกคนต้องปฏิบัติตามกฎของกองทัพ เขาขอให้เธอเก็บเรื่องนี้เป็นความลับเพื่อไม่ให้คนทั้งประเทศแตกตื่น จากนั้นครูพัคอึนยองจึงกำชับชียอลและอิลฮาที่อยู่ในเหตุการณ์ไม่ให้บอกเรื่องนี้กับเพื่อนๆ นอกจากบอกว่ายองฮุนบาดเจ็บและกลับบ้านไปแล้ว ชียอลยังคงเศร้าและคิดถึงยองฮุนแต่ก็ต้องเก็บทุกอย่างเป็นความลับ ถึงแม้ว่ายองฮุนจะไม่สุงสิงกับใคร แต่ชียอลก็คือเพื่อนเพียงคนเดียวที่เขาคุยด้วย
การฝึกของเด็กๆ เริ่มเข้มข้นขึ้นจนทำให้พวกเขาเหน็ดเหนื่อยในขณะที่ต้องเรียนในคาบปกติด้วย วันรุ่งขึ้นพวกเขาจะต้องฝึกยิงปืนโดยใช้กระสุนจริง ผู้หมวดอีชุนโฮสั่งจ่าคิมวอนบินให้เตรียมอาวุธไปด้วย เพื่อเป็นการปกป้องเด็กๆหากเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด ระหว่างเคลื่อนพลไปสนามยิงปืนโดยมีครูพัคอึนยองร่วมทางไปด้วย เด็กๆสังเกตว่าทุกอย่างเงียบผิดปกติ ร้านค้าต่างๆก็ปิดและไม่เห็นผู้คน พวกเขาไม่รู้ว่าบริเวณนั้นมีหลุมขนาดใหญ่ที่วัตถุทรงกลมหล่นใส่และกำลังจะแตกตัว
ระหว่างทางกลับ หมวดอีชุนโฮเห็นร่องรอยกระสุนสองข้างทางและปลอกกระสุนที่หล่นเกลื่อนกลาด เขาจึงสั่งให้เด็กๆ หยุดพักประจำที่สิบนาที หมวดอีชุนโฮและจ่าคิมวอนบินออกไปสำรวจสถานการณ์รอบด้าน โดยสั่งให้พลทหารอีกสองนายคอยดูแลเด็กๆ แทมันและฮีรักแอบแวบไปร้านสะดวกซื้อเพื่อหาของกิน แต่ในร้านไม่มีคนอยู่และข้าวของหล่นกระจัดกระจาย ครูพัคและหัวหน้าห้องคิมยูจองช่วยกันออกตามหาแทมันกับฮีรัก ขณะที่พลทหารอีกสองนายแยกกันออกไปตามหาอีกทาง ทุกคนก็วิ่งมารวมกันเมื่อได้ยินเสียงคิมยูจองร้องกรี๊ดเพราะพบปืนที่มีเพียงข้อมือขาดติดอยู่ ครูพัคเดินตามรอยเลือดเพื่อตามหาลูกศิษย์ของเธอ
ชียอลพยายามร้องห้ามและเผลอพูดว่ายองฮุนก็ตายแบบนี้ เพื่อนๆ ของเขาจึงรู้ความจริง ครูพัคหยิบปืนกราดยิงและบอกลูกศิษย์ของเธอให้วิ่งหนี เมื่อเห็นศพของนักเรียนกลุ่มอื่นนอนตายเกลื่อนกลาดอยู่อีกฟากถนน ในสภาพที่เหลือเพียงครึ่งร่างเท่านั้น สัตว์ประหลาดจากวัตถุทรงกลมสามารถแตกตัวได้และกำลังกัดกินศพเหล่านั้น หมวดอีชุนโฮและจ่าวอนบินที่กำลังจ้องหลุมลึกขนาดใหญ่รีบวิ่งตามเสียงปืนนั้นไป ครูพัคถูกสัตว์ประหลาดใช้หนวดแทงทะลุร่างกายและตายต่อหน้าเด็กๆ ขณะที่พลทหารอีกนายหนึ่งถูกกัดจนหัวขาด พวกเด็กๆต่างก็ตกใจและพากันวิ่งหนีด้วยความหวาดกลัว แต่ทว่าทุกที่ที่พวกเขาวิ่งเข้าไปต่างก็เต็มไปด้วยศพและสัตว์ประหลาด หมวดอีชุนโฮและจ่าวอนบินรีบไปช่วยเด็กๆที่เกือบจะโดนสัตว์ประหลาดกัดกิน แม้ว่าจ่าหญิงซอจายุนจะช่วยชีวิตเด็กบางคนไว้ได้ แต่เธอก็ถูกสัตว์ประหลาดฆ่าตายเช่นกัน หมวดอีชุนโฮกับจ่าวอนบินพยายามต้อนเด็กๆ ให้มารวมตัวกัน ซึ่งเหลือเพียงบางคนที่ยังหลบหนีและตกอยู่ในอันตราย
