รถบรรทุกคันแรกถูกเอเลี่ยนโจมตีจนพลิกคว่ำทำให้พลขับเสียชีวิต โซยอนบาดเจ็บสาหัสเพราะเสียเลือดและมีไข้ พวกเด็กๆ จึงทิ้งรถและพากันเดินไปถึงสำนักงานก่อสร้างร้าง ทุกคนเหนื่อยล้าอ่อนเพลียและอิดโรยเพราะความหิว ฮงจุนฮีขโมยรามายอนในตู้เก็บของที่เหลือเพียงห่อเดียวออกไปกินตามลำพัง
รถคันที่สองพาเด็กๆ มายังค่ายของกองทัพอย่างปลอดภัย แต่พวกเขาเป็นห่วงเพื่อนๆที่ยังมาไม่ถึง หัวหน้าหน่วยไม่อนุญาตให้ผู้หมวดอีชุนโฮนำรถออกไปใช้ เขาจึงต้องฝ่าฝืนคำสั่งและขโมยออกไปตามหาเด็กๆ ที่เหลือ ถึงแม้ว่าบทลงโทษของการขโมยรถในภาวะสงครามคือการประหารชีวิตก็ตาม เด็กๆ ที่ค่ายไม่ยอมอยู่เฉยอีกต่อไป จึงแอบขึ้นรถที่ผู้หมวดอีชุนโฮกำลังจะขับออกไปเพื่อไปช่วยเพื่อนๆ
เมื่อเอเลี่ยนบุกที่พัก เด็กๆ จึงเก็บตัวอยู่ด้านในและอุดทุกทางเพื่อไม่ให้มันเข้ามาได้ แต่เมื่ออาการของโซยอนเริ่มทรุดลง พวกเขาวางจึงแผนหลบหนีโดยใช้รถบรรทุกของคนงานที่จอดทิ้งไว้ แต่ฮีรักขับรถไม่เป็นอย่างที่คุยไว้เพราะรถเป็นเกียร์กระปุก เอเลี่ยนเริ่มเจาะทะลุหลังคาโรงรถที่พวกเขาอยู่ เด็กๆ จับไม้สั้นไม้ยาวเพื่อเป็นตัวล่อเอเลี่ยนออกไป โจจางซูเสียสละที่จะออกไปโดยแอบหักไม้ของตนเองให้สั้นกว่าของฮีรัก
จากคลิปที่เคยอัดไว้ขณะเริ่มฝึก โจจางซูเล่าว่าพ่อของเขาที่เป็นทหารเคยสอนไว้ว่า การเป็นผู้บัญชาการจะต้องไม่ลังเลที่จะเลือกว่าใครทำอะไรได้หรือไม่ได้ เมื่อถึงเวลาตัดสินใจ ณ เวลานั้น ผู้บัญชาการก็เป็นตัวร้ายทั้งหมด และสำหรับตัวเขาก็คงไม่มีทางเลือกนอกจากเป็นตัวร้ายเหมือนกัน
