อีซอนบอกกับกาอึนว่าองค์รัชทายาทจากไปแล้ว และในตอนนี้สมาพันธ์พยอนซูได้เข้าครอบครองแผ่นดินนี้แล้ว พระพันปีเองก็โดนขับไล่จนหมดอำนาจไปแล้ว กาอึนที่หัวใจเหมือนแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ
องค์รัชทายาทที่ดื่มเหล้าฝิ่นจนกระอักเลือดหมดสติไปโดนจับไปทิ้งไว้กลางป่าเฉกเช่นสัตว์ตัวนึง
เหล่าขุนนางที่หมดสิ้นหนทางจนต้องบากหน้าไปคุกเข่าขอร้องเพื่อจะเข้าร่วมกับกลุ่มพยอนซู
ท่านแม่และน้องสาวอีซอนได้เข้ามาที่วังและรู้ความจริงว่า อีซอนก็คือพระราชา และได้ไปเจอกับกาอึนอีกด้วย ท่านแม่ที่เป็นห่วงว่าสักวันนึงหากใครรู้ว่าอีซอนเป็นพระราชาตัวปลอมแล้วจะทำเช่นไร นางจึงอยากพาอีซอนออกจากนอกวัง
เมื่อคิดว่าตัวเองเป็นพระราชาตัวจริงแล้ว อีซอนที่กำลังหลงระเริงว่าตนมีอำนาจ และคิดว่าจะสามารถปกป้องกาอึน แม่และน้องสาวของเขาได้
แต่กาอึนบอกว่าจงคิดถึงท่านแม่และโกมุล เพราะยังไงอีซอนก็ต้องอยู่ภายใต้การควบคุมของแดมกอยู่ดี อีซอนที่มุ่งมั่นบอกว่าเขาจะแก้แค้นให้พ่อของกาอึน จะทำทุกอย่างเพื่อกาอึนขอเพียงแค่ให้กาอึนอยู่เคียงข้างเขาและคิดว่ากำจัดองค์รัชทายาทได้แล้ว พยายามเอาชนะใจกาอึนทุกวิถีทาง
เมื่อองค์รัชทายาทฟื้นคืนสติขึ้นมา และเห็นเด็กมากมายที่ทำงานอยู่ในไร่ฝิ่นที่ทยอยล้มตายและวันแล้ววันเล่าได้แต่เก็บความคับแค้นไว้ในใจมากมาย พระองค์ปลอมตัวเข้าไปในไร่ฝิ่นจนรู้ว่าตอนนี้แดมกควบคุมราชสำนักเอาไว้หมดแล้วรวมทั้งเหล่าขุนนางหรือแม้กระทั่งพระพันปีเองก็ตาม
ฮวากุนที่ได้เจอองค์รัชทายาทอีกครั้งที่ไร่ฝิ่น ฮวากุนดีใจที่พระองค์ยังมีชีวิตอยู่และบอกพระองค์ให้รีบไปช่วยชองอุน เมื่อช่วยชองอุนแล้ว ฮวากุนบอกให้พระองค์รีบหนีไปแต่พระองค์ยืนยันว่าจะช่วยเด็กที่อยู่ที่ไร่ฝิ่นทั้งหมดไปด้วยเพราะเด็กทุกคนต้องถูกทรมานทำงานที่นี่และล้มตายและเอาไปทิ้งไว้กลางป่าอย่างไม่ใยดี ฮวากุนยืนยันที่จะช่วยองค์รัชทายาท
ฮวากุนเก็บความแค้นไว้ในใจมากมายสำหรับสิ่งที่แดมกหรือปู่ทำกับนางช่วยองค์รัชทายาทให้พาพวกเด็กๆหนีไปจากไร่ฝิ่น ฮวากุนยอมทำทุกอย่างเพื่อองค์รัชทายาทโดยไม่ห่วงอันตรายที่จะต้องเกิดขึ้นกับตัวเอง นางคิดอยู่เสมอว่าการที่ได้พบกับพระองค์แค่นี้นางก็มีความสุขแล้ว ฮวากุนเผาไร่ฝิ่นเพื่อเป็นการแก้แค้นให้องค์รัชทายาท แล้วแบบนี้เหตุการณ์จะเป็นอย่างไร
