ชื่อเรื่องย่อหลัก

    เจยุนทำหน้าที่เจ้าเมืองคนใหม่ โดยที่เขาพยายามเข้าหานายท่านพัคและเขาให้ฮงชิมคอยช่วยเหลือจนวอนดึกเองหึง และอาสาที่จะทำหน้าที่แทนฮงชิม วอนดึกตำหนิที่เจยุนพยายามเข้าหานายท่านพัคแทนที่จะดูแลประชาชน แทนที่จะรับฟังเสียงจากคนที่อ่อนแอ กลับไปอยู่ข้างคนที่อำนาจอย่างท่านพัค เจยุนจึงบอกวอนดึกถึงความตั้งใจที่แท้จริงว่าเจ้าเมืองโจที่ถูกจับไปเป็นแค่พวกปลายแถว เขาต้องการจัดการและหาให้ได้ว่าใครกันที่อยู่เบื้องหลัง ต่อให้ต้องเป็นหมารับใช้ของท่านพัคเขาก็ยอม วอนดึกจึงบอกว่าการที่เจยุนทำเยี่ยงนั้นช่างเป็นเรื่องโง่เขลา และพูดในสิ่งที่เขาคิดให้เจยุนได้ฟัง เจยุนชอบใจวอนดึก เขาถึงกับเอ่ยว่าอยากเป็นสหายกับวอนดึก

   เจยุนรู้ว่าท่านพัคไม่ชอบวอนดึก จึงให้วอนดึกไปเป็นเป้ายิงธนู และตอนที่นายท่านพัคยิงเฉียดหน้าวอนดึกไปนั้น ภาพความทรงจำของวอนดึกแว๊บเข้ามา จนวอนดึกเข่าอ่อนทรุดลงกับพื้น
ฮงชิมที่รู้ว่าวอนดึกถูกจับไปเป็นเป้ามนุษย์ จึงรีบวิ่งตามหาวอนดึกและไปต่อว่าเจยุนที่ให้สามีของนางไปเป็นเป้ามนุษย์ ทันทีที่เจอกับวอนดึก ฮงชิมรับรู้ได้ว่าวอนดึกเปลี่ยนไปเขาไม่มีทางที่จะให้ใครบังคับไปเป็นเป้ามนุษย์ง่ายๆแบบนั้น วอนดึกจึงบอกว่าเขาไม่อยากได้ความทรงจำคืนแล้ว ฮงชิมจึงบอกวอนดึกเรื่องที่นางกำลังจะจากเมืองนี้ไปกับพี่ชายและท่านพ่อและจะต้องอยู่อย่างหลบๆซ่อนๆไปตลอดชีวิต และถามวอนดึกว่าเขาจะไปกับนางหรือไม่ วอนดึกรีบสวมกอดฮงชิมไว้