ถึงจะบ่นว่าวอนดึกรังแต่สร้างปัญหา เรียกว่าตัวซวยสำหรับฮงชิมเลยก็ว่าได้ แต่เมื่อวอนดึกเป็นลมหมดสติไป ฮงชิมก็คอยเฝ้าดูแลวอนดึกอยู่ไม่ห่างจนเขาฟื้นขึ้นมา วอนดึกรู้ดีว่าฮงชิมอดหลับอดนอนเพื่อดูแลเขาเป็นอย่างดี
วอนดึกไม่พอใจที่ฮงชิมว่าเขาเป็นพวกไร้ประโยชน์ และบอกกับพวกเจ้าหนี้ว่าเขาเป็นคนไม่สมประกอบเพื่อจะทำให้หนี้พวกนั้นเป็นโมฆะไป วอนดึกจึงทนไ่ไหวและบอกว่าเขาจะหาเงินมาใช้หนี้นั้นโดยที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นคนไร้ประโยชน์และไม่สมประกอบ
เมื่อถึงวันขึ้น 15 ค่ำ ฮงชิมไปที่ฮันยางเพื่อรอท่านพี่อีกเช่นเคยแต่ทว่าก็ต้องผิดหวัง ยิ่งเวลาผ่านไปมากเท่าไหร่ฮงชิมก็รู็สึกว่าความหวังมันช่างเหลือน้อยลงเรื่อยๆ และในขณะที่ฮงชิมไม่อยู่ วอนดึกเองกลับรู้สึกเป็นห่วง กังวลใจที่ฮงชิมหายตัวไปหลายวัน
ในที่สุดฮงชิมก็รู้ว่างานอะไรที่เหมาะกับวอนดึก นั่นก็คือการคัดลอกหนังสือ ซึ่งงานนี้เรียกว่างานถนัดของวอนดึกเลยทีเดียวและแถมยังได้เงินเยอะอีกด้วย ฮงชิมถึงกับหน้าชื่นตาบาน วอนดึกรู้สึกว่ายิ่งใกล้ชิดฮงชิมมากขึ้นเท่าไหร่ ไม่รู้เพราะเหตุอันใดที่ทำให้เขาอึดอัดจนแทบอธิบายไม่ถูก
