ชื่อเรื่องย่อหลัก

ฝ่าบาททรงประทานตำแหน่งให้กับคนของพรรคนามิน ทำให้ขุนนางทั้งฝั่งพรรคโนรนและโซรนต่างไม่เห็นด้วยและไม่พอใจกับสิ่งที่ฝ่าบาททรงทำ แต่ฝ่าบาททรงเห็นว่านี่แหละจะเป็นโอกาสที่จะได้ปฏิรูปการปกครอง

ยอจีทรงเป็นห่วงฝ่าบาทมากและรู้ว่าพระองค์ทรงงานดึก จึงทำของว่างมาถวาย ยอจีตั้งใจจะฝากนางในฮอนำไปถวายให้ฝ่าบาท แต่พอดีฝ่าบาททรงบังเอิญเจอกับยอจีเข้าพอดี ฝ่าบาททรงบอกกับยอจีว่าพระองค์ชอบเวลาที่พระองค์ได้อยู่กับยอจี ฝ่าบาททรงบอกกับยอจีว่าการที่ยอจีมาเป็นนางในนั้น สิ่งที่จะเกิดขึ้นนั่นไม่ใช่การที่ยอจีเข้าใจว่าจะต่อสู้กับพระองค์ แต่สิ่งที่พระองค์ทรงอยากทำนั่นก็คทอการกุมมือยอจีไว้และค่อยๆประคองหน้าของยอจีและจุมพิตยอจี และอยากเก็บยอจีไว้ข้างกายตลอดเวลา

ฝ่าบาททรงกริ้วมากที่ซาฮอนบูขัดคำสั่งและจับกุมและยังลงโทษแบบเหมารวม
เหล่าขุนนางที่ต่างแตกฝ่ายทั้งเห็นด้วยที่ฝ่าบาทจะทรงปฏิรูปการปกครอง และไม่เห็นด้วย ราชวังจึงเต็มไปด้วยความวุ่นวาย อีกทั้งองค์ชายมิลพุงที่ถือมีดและบุกมายังราชวังและตะโกนเรียกฝ่าบาทอย่างไม่เกรงกลัว ความโกรธแค้นทั้งหมดที่อัดแน่นอยู่ภายในใจ และตะโกนบอกว่าตนเองนั้นคือพระราชา...

ที่ศาลฎีกา ฝ่าบาททรงประกาศต่อหน้าทุกคนว่าจะเริ่มต้นการปฎิรูปโชซอนยุคใหม่โดนเริ่มต้นที่ซาฮอนบู และจะไม่เพิกเฉยอีกต่อไป ฝ่าบาททรงประกาศถอดถอนตำแหน่งหัวหน้าสำนักเจ้าหน้าที่ที่คอยควบคุมสำนักทั้งสาม และจะปฏิรูประบอบเก่าทั้งหมด