ชื่อเรื่องย่อหลัก

กลุ่มโจรวิ่งลงจากเขา... เข้าปล้นขบวนเดินทางขององค์หญิง
มันวอล หัวหน้ากลุ่มเป่านกหวีดเป็นสัญญาณให้กลับ
แต่หัวหน้าหน่วยอารักขาขององค์หญิง เห็นมันวอลจึงขี่ม้าไล่ตาม
ทั้งสองคนขี่ม้าไล่กันไปไกล แล้วยังเกิดเหตุการณ์ที่ต้องช่วยเหลือกัน จึงทำให้ต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันไปโดยปริยาย
ชานซองตื่นขึ้นมาจากความฝัน... ความฝันนั้นคือเรื่องจริงหรือไม่... แล้วทำไมเขาจึงฝันถึงมันวอล

ในคืนนั้น
สองสามีภรรยาคู่หนึ่งขับรถอยู่บนถนน.. จู่ๆก็มีเด็กผู้หญิงตกลงมาจากสะพานลอยลงบนรถของเขา
ด้านบนสะพานมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง... ในมือกำสร้อยเอาไว้ แล้ววิ่งหนีไป

เด็กผู้หญิงคนนั้นชื่อ คิมยูนา
คิมยูนากลับถึงบ้าน เธอนอนบนเตียง ในมือถือสร้อยขึ้นมาดู... สร้อยนั้นเป็นของ จองซูจอง เด็กผู้หญิงที่ตกจากสะพานเสียชีวิต

สักพัก ก็มีเลือดหยดลงจากเพดานใส่หน้าของเธอ ... เมื่อมองขึ้นไป ก็เห็น จองซูจอง มีเลือดไหลลงมาเต็มหน้า
ร่างนั้นพุ่งลงมาที่ตัวของเธอจนเธอกระเด็นตกจากเตียง
แต่เมื่อมองไปที่เตียง... ร่างของเธอยังอยู่บนเตียง ส่วนตัวเธอที่กระเด็นออกมาคือ วิญญาณ
และร่างของเธอพูดว่า... “สร้อยนี้เป็นของฉัน” เธอถูกวิญญาณ จองซูจอง ขโมยร่างไป

ชานซองฝันถึงมันวอลอีกครั้ง
เป็นภาพมันวอลนั่งอยู่กับผู้ชายอีกสองคนรอบกองไฟ
ผู้ชายที่เป็นองครักษ์ขององค์หญิง สอนวิธีการเขียนชื่อ “มันวอล”

วันต่อมา
คิมยูนาคอยตามติดร่างของเธอที่ถูกซูจองขโมยไป... เผอิญว่าชานซองขับรถผ่านมาเห็นพอดี
คิมยูนาเห็นว่าชานซองมองเห็นเธอ จึงขอความช่วยเหลือ
ชานซองพายูนาไปหามันวอล

ซูจองเป็นเด็กบ้านยากจน... แต่เอาเงินไปซื้อสร้อยราคาแพง
ยูนาซึ่งบ้านรวยเห็นเกิดหมั่นไส้ ก็เลยแย่งสร้อยมา แต่ยื้อแย่งกันสักพักยูนาโมโห
จึงผลักซูจองตกสะพาน... ส่วนยูนาก็เก็บสร้อยกลับมาด้วย

มันวอลเข้าไปคุยกับพ่อแม่ของยูนาว่า... ลูกสาวไปฆ่าเพื่อนตาย หลักฐานก็คือสร้อยเส้นนี้
ให้เลือกระหว่าง ใช้สร้อยเส้นนี้เป็นหลักฐานและให้ยูนาเข้ารับโทษทางกฏหมาย
หรือ จ่ายเงินให้เธอและกับสร้อย และนำสร้อยไปทำลายทิ้งซะ
พ่อแม่ของยูนาเลือกจ่ายเงินแลกกับสร้อย
มันวอลลุกขึ้นพร้อมกับพูดว่า “ทางเลือกนี้จะทำให้วิญญาณของยูนาหายไป”

พ่อแม่ของยูนา... ตัดสินใจเผาสร้อยเส้นนั้นทิ้งเพื่อไม่ให้มีหลักฐานหลงเหลืออยู่
แต่เมื่อเผาสร้อยทิ้งกลับกลายเป็นทำให้ วิญญาณของยูนา สลายกลายเป็นขี้เถ้า

มันวอลบอกกับซูจองที่อยู่ในร่างยูนาว่า... “ใช้ชีวิตใหม่ให้เต็มที่อีกสักครั้ง ถึงแม้จะเป็นกาฝากก็เกาะร่างคนอื่นก็ตามที”

ชานซองคุยกับมันวอลเรื่องความฝัน
เขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงฝันถึงมันวอล
 ชานซองพูดว่า “คนที่คุณคิดถึงและรอคอย ใช่เขาคนนั้นหรือเปล่าครับ”
มันวอลช็อคมาก ว่าชานซองเห็นผู้ชายคนนั้น
“คุณรอผู้ชายคนนั้นมาที่นี่ ตลอดเลยสินะครับ”
ที่มันวอลไม่ยอมไปไหนก็เพราะรอวิญญาณของผู้ชายคนนั้นอยู่ เธอรอมานานหลายยุคสมัยแล้ว
“ผมกลัวว่า ผมจะต้องชดใช้ให้กับเรื่องนี้ด้วย”
“คุณจางมันวอล” “หลังจากผมเจอคุณ.... ผมคิดถึงคุณ มากๆเลยครับ”