ชานซองตามหามันวอลทั้งวันทั้งคืน... เขาไปหามาโกที่ร้านขายยา... มาโกให้ยาที่ทำให้มองไม่เห็นผีมา
ซึ่งจริงๆแล้ว มันวอลเป็นคนบอกมาโกเอง เพราะมันวอล ต้องการให้ชานซองออกไปจากชีวิต
แต่ชานซองไม่กินยา เพราะชานซองอยากกลับไปหามันวอล
...
โชคเข้าข้างชานซอง เพราะประธานโรงแรมที่ให้รูปภูเขาแบคดูมาได้เสียชีวิตลง
และเขาก็มาดูภาพที่วางอยู่ที่บ้านของชานซอง
ทำให้ชานซองเชิญผีประธานไปโรงแรม ซึ่งผีจะหาโรงแรมเจอได้ง่าย ชานซองก็แค่ตามไป
ชานซองมาถึงโรงแรม ก็ได้เจอกับเทพผู้ดูแลบ่อน้ำของหมู่บ้านนี้ (โรงแรมเพิ่งย้ายมาอยู่ที่หมู่บ้านใหม่)
เทพตนนี้ เมื่อเข้ามาในโรงแรม ก็นำพาน้ำมาเต็มพื้นโรงแรม พากันให้พนักงานต้องคอยเช็ดถู กันอยู่ตลอดเวลา
กว่าจะตามหาเทพตนนี้ว่าไปพักอยู่ห้องไหน ก็เล่นเอาเหนื่อย แถมเทพยังขอให้ ชานซอง ไปหาด้วย
มันวอลแสดงความเป็นห่วงออกมาโดยไม่อยากให้ชานซองไป จะไปหามนุษย์คนอื่นไปแทน
แต่ชานซองยืนยันที่จะไป
เมื่อชานซองเข้าไปในห้องพัก... ห้องกลายเป็นสวนที่มีบ่อน้ำอยู่
บ่อนี้มีผู้คนมากมายมาตักน้ำ
ชานซองก้มลงดูในบ่อน้ำ แล้วเรียกหาเทพ แล้วชานซองก็ถูกดึงลงไปในบ่อน้ำ
เทพบอกกับชานซองว่า ที่เขามาไม่ใช่โมโหอะไร แต่เขาเอาน้ำมาเติมให้เต็มบ่อไม่ได้แล้ว
เขากลัวว่า จะกลายเป็นบ่อน้ำแห้งที่ถูกทอดทิ้ง เขาก็เลยทิ้งมนุษย์มาก่อน
เทพให้ชานซองได้เห็นความกลัวของชานซองด้วย เพื่อให้รู้ว่าชานซองกลัวอะไรที่สุด
สิ่งที่ชานซองกลัวที่สุดก็คือ มันวอลจะหมดเวลาและไปยมโลก มันวอลจะสูญสลายหายไป
ชานซองกลับออกมาพร้อมกับขวดน้ำเต้า ซึ่งมีเทพสิงสถิตอยู่
เขาจึงนำขวดน้ำเต้า ไปโยนลงบ่อน้ำพุของโรงแรม เพื่อให้เทพอยู่ที่บ่อนี้อย่างปลอดภัย
…
มันวอลบอกให้ชานซองกินยาเพื่อจะได้ไม่เห็นผี แล้วไปซะ
แต่ชานซองกลัวโยนยาทิ้งลงในน้ำ แล้วบอกว่า
“ผมจะคอยอยู่กวนคุณ และเมื่อมีอันตราย คุณต้องปกป้องผม”
