ชายหาดเป็นสถานที่พิเศษของฮเยจา ย้อนไปเมื่อตอน 5 ขวบ เธอได้เจอนาฬิกาเรือนนึงที่ชายหาดแห่งนี้ นาฬิกาวิเศษที่สามารถย้อนเวลาได้ แต่ทว่ายิ่งใช้นาฬิกาย้อนเวลามากเท่าไหร่ เวลาของฮเยจาก็ยิ่งเดินเร็วมากเท่านั้น และทำให้ตัวของโตเร็วกว่าอายุ ฮเยจาจึงตัดสินใจเก็บนาฬิกาไว้และไม่พึ่งมันอีก
วันเวลาผ่านไป จนฮเยจาอายุ 25 ปี ฮเยจาที่ยังคงว่างาน ฝันที่อยากเป็นผู้ประกาศก็ยังไม่เป็นไปตามฝัน อีกทั้งยังผิดหวังกับความรักกับรุ่นพี่ที่แอบชอบมานาน
ในงานรับน้อง รุ่นพี่จางโฮพาอีจุนฮามาแนะนำให้ทุกคนรู้จักรวมถึงฮเยจาด้วย จุนฮามีโอกาสได้คุยกับฮเยจา จึงถามเหตุผลว่าทำไมถึงอยากเป็นผู้ประกาศ และการที่ได้คุยกับจุนฮานั้นทำให้ ฮเยจาฉุกคิดอะไรหลายๆอย่าง รวมทั้งจุนฮายังบอกว่ารุ่นพี่จางโฮบอกว่าฮเยจาคือรุ่นน้องที่เขาชอบเป็นพิเศษ
ฮเยจากลับมานอนร้องไห้ไม่ยอมกินข้าวกินปลา เพราะทั้งผิดหวังและเสียใจ ทุกคนที่ต่างมีงานทำได้ดิบได้ดี รุ่นพี่ที่แอบชอบก็แต่งงานไปแล้ว ฝันของเธอที่ตั้งใจเป็นผู้ประกาศข่าวแต่ดูเหมือนเธอจะไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับความฝันนี้ เธอรู้สึกผิดหวังและโกรธตัวเอง
จุนฮาเจอฮเยจานั่งดื่มโซจูอยู่คนเดียวจนเมา จึงเข้าไปนั่งที่โต๊ะด้วย ทั้งคู่พูดถึงเรื่องที่บ้าน ฮเยจาที่บอกว่าบ้านเธอจน และเป็นหนี้มากมายแม่เธอทำงานตัวเป็นเกลียว จุนฮาจึงบอกว่าคุณยายเขาก็ทำงานหนัก พ่อแม่เขาก็ไม่มี แม่ของเขาหนีไปตั้งแต่เขายังเด็กพ่อก็ไม่อยากให้เขามีตัวตน เขาจึงต้องทำงานทุกอย่างเพื่อแลกกับเงินและต้องเตรียมตัวเพื่อจะสอบ ฮเยจาชื่นชมที่เขาเป็นคนขยัน ฮเยจาเล่าเรื่องของตัวเธอเองว่าเธอตกสัมภาษณ์ เธอมันก็คือคนห่วยแตก เธอคิดว่าเธอไม่เหมาะกับการเป็นผู้ประกาศ และถ้าเธอไม่ได้ฝันและตั้งเป้าว่าจะเป็นผู้ประกาศก็คงจะมีความสุขไปแล้ว ถ้าเธอย้อนกลับไปได้ก็ดีจะได้ไม่ต้องฝันว่าอยากเป็นผู้ประกาศ เช่นเดียวกับจุนฮาที่บอกว่าเขาเองก็อยากย้อนเวลากลับไป เขาจะเลือกไปอยู่บ้านเด็กกำพร้า ให้ต้องให้ยายมาลำบากเลี้ยงดูและทุกข์ใจอีก
ฮเยจาร้องไห้ฟูมฟาย และบอกกับจุนฮาว่าเธอจะให้โอกาสจุนฮาได้กลับไปแก้ไข และย้อนเวลากลับไป โดยเอานาฬิกาออกมาและบอกว่ามันสามารถทำให้ย้อนเวลากลับไปได้จริงๆ จุนฮาที่ไม่เชื่อจึงบอกว่าถ้าย้อนไปได้ก็ดีและยังหัวเราะกับฮเยจาอีก..
