ยุนจงอู เด็กหนุ่มเด็กต่างจังหวัดซื่อๆ ที่เดินทางไปยังกรุงโซลเพื่อเข้าทำงานในบริษัทใหม่
จุงอูตามหาหอพักที่ลิสต์เอาไว้ แต่หอพักต่างมีราคาแพงขนาดที่เขาจ่ายไม่ไหวทั้งนั้น
ในระหว่างที่เขาหาหอพักจากในมือถือ เขาก็เจอหอพักราคาถูก
และเมื่อรู้ว่ายังมีห้องว่างอยู่ เขาจึงเดินทางไปที่หอพักนั้น
หอพักแห่งนี้มีชื่อว่า “หอพักเอเดน”
สภาพเก่าทรุดโทรม ภายในห้องสกปรกและเล็กมาก
ไม่เก็บเสียงและด้านบนก็ปีนเข้าห้องได้
และยังต้องใช้ ห้องน้ำ ห้องครัว เครื่องซักผ้า ร่วมกับคนอื่น
หอพักเอเดน เคยเป็นหอพักแยกชายหญิง
ซึ่งชั้นผู้หญิงเคยเกิดไฟไหม้มีคนเสียชีวิต
ตอนนี้จึงปิดทั้งชั้น กลายเป็นชั้นร้าง
ขณะที่จงอูนอนอยู่ในห้อง เขากลับได้ยินเสียงกุกกักจากชั้นบน
ซึ่งเป็นชั้นไฟไหม้ เขาเลยเดินขึ้นไปจะเข้าไปดูว่าในชั้นนั้นมีใครอยู่
แต่คนในหอพักคนหนึ่ง มาเตือนเขาว่า ไม่มีอะไร ไฟไหม้หมดแล้ว...
เขาก็เลยไม่ได้เปิดเข้าไปดู แต่พอเขาหันหลังกลับ
ลูกบิดประตูมีการขยับเหมือนมีคนจะเปิด
คนในหอพักนี้ มีคนบ้าฝาแฝดที่คอยก่อกวนหอพัก
มีคนโรคจิตบ้ากามที่ชอบออกมาแอบดูคนอื่น มีคนที่ดูปกติซึ่งทุกคนจะเรียกว่าหมอ
เจ้าของหอพักจิตก็ผิดปกติ
ที่หอพักนี้ มีไข่ให้ทุกคนกินฟรีทุกวัน แต่เมื่อตอกออกมากลับเป็นไข่เน่า
และข้างห้องของจงอู ก็เจาะรูที่ผนังและคอยแอบดูอยู่ตลอดเวลา
…
ในคืนแรก จงอูเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน... เมื่อเขากลับมาเข้าห้องตัวเอง... คนบ้ากามห้อง 313 มายืนจ้องเขา สายตาเดาไม่ได้ว่าคิดอะไรอยู่
ด้วยความเครียดมาทั้งวัน เขาเลยพูดไปว่า มองทำไม แล้วเข้าห้องปิดประตู... และนั่นทำให้เขาคนนั้นโมโห ยืนถือมีดแล้วพูดว่า “ฆ่าแม่งดีมั้ย” วนไปวนมาอยู่หน้าห้องจงอู
ลุงที่พักอยู่อีกห้องหนึ่ง เกิดโมโหรำคาญคนบ้าที่คอยก่อกวน เลยออกมาโวยวายจะทำร้ายคนบ้านั้น... หมอที่อยู่อีกห้องเดินออกมาจับแขนของลุงนั่นเอาไว้ไม่ให้ทำร้ายใคร
ทุกคนที่อยู่ในหอพัก เห็นหมอทำแบบนั้นต่างก็ยิ้ม...
จงอูตระหนักแล้วว่า... ทุกคนที่อยู่ในหอพักแห่งนี้รู้ว่า หอพักนี้คือ นรก
