ชื่อเรื่องย่อหลัก

ทนายควอนบอกเลิกกับยุนซอ เขาขอบคุณยุนซอสำหรับทุกอย่างและเดินจากไป ยุนซอไม่เข้าใจว่าทำไมทนายควอนถึงบอกเลิกเธอ ยุนซอเสียใจมาก ทนายควอนที่เคยบอกว่ารักเธอและจะอยู่เคียงข้างเธอ กลับบอกเลิกเธอเพียงคำพูดแค่ไม่กี่คำ

ยุนซอจึงไปที่ทำงานของทนายควอนเพื่อจะคุยกับทนายควอนให้รู้เรื่อง แต่ทว่าเมื่อเจอทนายควอนเขากลับเย็นชาใส่เธอและพูดเพียงสั้นๆว่าระหว่างที่ยุนซอทำงานที่นี่เธอทำงานได้ดีมากและอวยพรให้ยุนซอมีชีวิตที่สวยงามก่อนจะเดินออกไป ยุนซอนั่งร้องไห้เสียใจอยู่ที่บันได ทนายควอนเองก็เสียใจไม่แพ้กับยุนซอเพราะเขาเองไม่ได้อยากเลิกกับยุนซอแต่เพราะไม่อยากขัดขวางในสิ่งที่ยุนซอรักและสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่ทำให้ยุนซอมีความสุข

อัยการคิมกับอัยการยูกลับมาคบกันอีกครั้ง

หลังจากนั้น ทนายควอนทำงานอย่างหนัก แต่ถึงอย่างไรก็ตามเขาก็ยังคงคิดถึงยุนซออยู่ตลอด ยุนซอเองก็ทำงานอย่างหนักแต่ก็ยังคงคิดถึงทนายควอนเช่นกัน

คุณแม่ของพัคซูมยองมาที่สำนักงานกฎหมายและโวยวายว่าทนายควอนทำให้ลูกชายเขาเป็นฆาตกร และเธอจะไม่มีวันยกโทษให้ทนายควอนเลยถ้าลูกของเขาต้องติดคุกตลอดชีวิต ทนายควินเป็นกังวลกับเรื่องนี้มาก ทุกคนต่างให้กำลังใจเขา

และคำตัดสินใจสุดท้ายออกมาว่าพัคซูมยองถูกจำคุก 20 ปี

ทนายควอนที่นั่งฟังคำตัดสินอยู่ด้วย เขาไม่สบายใจเช่นกัน เขาไปหาคุณแม่ของพัคซูมยอง คุณแม่ขอโทษทนายควอนและขอร้องให้เขาช่วยเธอ เธอบอกว่าพัคซูมยองอาจจะแทงเหยื่อฝนครั้งแรก แต่อิมยุนฮีอาจจะเป็นคนแทงครั้งที่สองก็ได้ และที่สำคัญอิยุนฮีที่ทำเหมือนเอ็นดูลูกเขาจนสามารถจะติดคุกแทนลูกเธอนั้นกลับไม่เคยไปเยี่ยมลูกของเธอเลย อีกทั้งยังหายตัวไปจากระแวกนั้นอีกด้วย
ทนายควอนจึงรีบกลับไปดูเอกสารและโทรติดต่ออิมยุนฮีแต่ปรากฎว่าหมายเลขนั้นติดต่อไม่ได้เสียแล้ว

ทนายควอนจึงเริ่มตามสืบเรื่องของอิมยุนฮี จนพบข้อสงสัยมากมาย ทนายควอนจึงอยากเป็นตัวแทนยื่นอุทธรณ์ให้พัคซูมยอง

ทนายควอนได้ไปเจอกับพัคซูมยอง และพัคซูมยองก็ยืนยันว่าเขาแทงเหยื่อแค่ครั้งเดียวจริงๆ และหนีไปตามที่อิมยุนฮีบอก

และนั่นทำให้ประธานหนักใจมาก เพราะการที่ทนายควอนยื่นอุทธรณ์ไปแบบนั้นนั่นจะทำให้ตัวเขาเองลำบาก เพราะทนายควอนจะถูกตราหน้าว่าเป็นทนายที่คิดว่าการไต่สวนเป็นเรื่องเล่นๆ และทำให้บริษัทเสียหายอีกด้วย

ยุนซอรู้เรื่องที่ททนายควอนยื่นอุทธรณ์ ก็อดเป็นห่วงทนายควอนไม่ได้ และแล้วเรื่องราวก็ไปถึงหูนักข่าวและเป็นข่าวใหญ่โต ทนายควอนคิดถึงยุนซอ คิดถึงคำพูดที่ยุนซอคอยให้กำลังใจเขาเสมอ