ยองจุนไม่อยากปล่อยเวลาให้ผ่านต่อไปอีกแล้ว เขาบอกกับเลขาคิมอย่างซื่อตรงแต่ทว่า ผอ.พัค ก็ดันโทรมาขัดจังหวะอีกแล้ว มีโซบอกให้ยองจุนรับโทรศัพท์เพราะอาจจะเป็นเรื่องด่วนแล้วก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ในระหว่างที่ยองจุนคุยเรื่องงานกับผอ.พัค มีโซก็รู้สึกเขินกับสิ่งเกิดขึ้นเมื่อกี้จนต้องดื่มไวน์ แต่เพราะยองจุนคุยกับผอ.พัคนานไปหน่อย มีโซจึงหลับคาโซฟาไปเพราะฤทธิ์ไวน์ ยองจุนได้แต่เสียดายที่พลาดโอกาสอีกแล้ว แถมยังต้องเดินทางไปฝรั่งเศสเรื่องงานอีก
ยองจุนอุ้มมีโซไปนอนที่เตียง จูบที่หน้าผากมีโซและรำพันกับตัวเองว่าได้แต่จูบหน้าผากจนเป็นเซียนด้านจูบหน้าผากไปเสียแล้ว
เช้าวันต่อมา มีโซก็ตกใจว่าเมื่อคืนตัวเองดันน็อกจนกลับไป และยองจุนยังต้องไปทำงานต่างประเทศอีกเป็นสัปดาห์ ยองจุนเอามือถือมีโซมาถ่ายรูปตัวเองไว้ให้มีโซดูตอนคิดถึง และถ่ายรูปมีโซไว้ในมือถือตัวเองด้วยเช่นกัน และยังถ่ายรูปคู่เก็บไว้อีกด้วย และบอกให้มีโซโทรหาเขาบ่อยๆถ้าไม่งั้นเขาจะลงโทษโดยการจูบ จึงจูบมีโซเป็นตัวอย่าง
คุณโกย้ายมาอยู่ทีมวางแผนแผนกเดียวกับจีอาและพนักงานคนอื่นๆ
ยองจุนรีบเคลียร์งานเพื่อจะได้กลับมาหามีโซไวไว เขาจึงได้กลับก่อนกำหนดและทันทีที่มาถึงเขากลับเห็นมีโซคุยอยู่กับคุณโกและพนักงานใหม่อีกคน ยองจุนถึงกับหึงโดยไม่มีเหตุผล เมื่อเข้าห้องทำงานยองจุนไม่รอช้ารีบจูบมีโซและกอดด้วยความคิดถึงและพาออกไปหาอะไรทานด้วยกันทั้งๆที่มีงานรอให้สะสางอีกเพียบ แต่เขาอยากจะให้เวลาเพื่ออยู่กับมีโซเพื่อให้หายคิดถึง
เพื่อนของจีอาส่งรูปยองจุนที่แอบไปสวีทกับผู้หญิงคนนึงแต่เพราะความตาดีของจีอาจึงเห็นว่าในรูปเห็นมีโซสะท้อนอยู่เล็กๆอีกด้วย มีโซจึงปฎิเสธไม่ได้จึงขอให้จีอาเก็บเป็นความลับอีกด้วย มีโซอึดอัดใจที่จีอารู้เรื่องแล้ว และจีอายังคอยล้อและแซวเธอตลอดเลย
ยองจุนเรียกมีโซมาที่ห้อง มีโซจึงบอกว่าจีอารู้เรื่องที่เธอกับยองจุนคบกันแล้วและอยากให้ยองจุนปิดเรื่องนี้เป็นความลับก่อนทั้งๆที่ยองจุนอยากจะเปิดเผยเรื่องนี้ใจจะขาด...
ยองจุนยังคงหมกหมุ่นเรื่องคืนนั้นอยู่และอยากให้เลขาคิมไปค้างด้วยเพื่อสานสัมพันธ์กันต่อแต่ทว่าพ่อของเลขาคิมได้รับบาดเจ็บและพักรักษาตัวที่โรงพยาบาล มีโซต้องอยู่เฝ้าทำไมยองจุนถึงกับเฉาเลยทีเดียว...
จีอาชวนคุณโกไปหาอะไรกินด้วยกัน จีอาจึงใช้โอกาสนี้ถามเรื่องคุณโกว่าทำเขาต้องประหยัดขนาดนี้ คุณโกจึงเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง...
ยองจุนเอาแต่คิดถึงมีโซและรอมีโซกลับมาจนไม่มีกระจิตกระใจทำอะไร
พี่พิลนัมเอาเงินมาให้มีโซและบอกว่าอยากให้มีโซมีเงินเก็บบ้างเพราะที่ผ่านมารู้ว่ามีโซต้องลำบากทำงานตลอด 9 ปี เพื่อเอาเงินมาใช้หนี้ให้ครอบครัวรวมทั้งดูแลพวกพี่ๆ
ยองจุนรอมีโซกลับมาแต่ก็ต้องผิดหวังเพราะเขารอเพื่อจะได้ไปกินข้าวกับเธอแต่มีโซบอกว่าเธอทานกับพี่พิลนัมมาแล้ว ยองจุนจึงได้แต่รู้สึกน้อยใจ จึงบอกให้มีโซไปหาเขาที่บ้านกลังเลิกงาน มีโซรู้สึกว่ายองจุนเอาแต่คิดหมกมุ่นเรื่องนั้นจนรู้สึกอึดอัด...
ยองจุนจึงไประบายเรื่องนี้กับผอ.พัค และกลับมานั่งคิดดู จึงบอกขอโทษมีโซ และบอกว่ามันเป็นเพราะความรู้สึกของเขาที่ถูกเก็บเอาไว้ตลอด 9 ปี มันเลยระเบิดออกมาโดยที่เขาไม่ได้ตั้งใจ เขาเองไม่ทันได้คิด และบอกกับมีโซว่าจะค่อยๆเป็น ค่อยๆไป และไม่อยากกดดันเธอ ก่อนที่ขอตัวกลับ..
แต่ทว่าเมื่อกลับถึงบ้านยองจุนเห็นมีโซยืนรออยู่หน้าบ้านของเขาจึงประหลาดใจ มีโซบอกขอโทษยองจุน ที่ไม่เข้าใจความรู้สึกของยองจุน และบอกว่าคืนนี้เธอไม่อยากกลับบ้านและอยากอยู่กับเขาทั้งคืน ยองจุนได้ยินแบบนั้นจึงถามย้ำมีโซอีกครั้งว่าถ้าหากเข้าบ้านแล้ว คืนนี้เขาจะไม่หยุดและรออีกแล้ว มีโซค่อยๆ เดินเข้าบ้าน ยองจุนจึงรีบตามเข้าไป กอดและจูบมีโซเป็นจูบที่เขาเฝ้ารอมานาน ยองจุนบอกว่ามีโซว่าเขารักมีโซ เช่นเดียวกับที่มีโซที่บอกว่าก็รักเขาเช่นกัน
