จินโฮแก (หมาจินโด) กำลังตามหาตัวคนร้ายโจอิลจุนเพราะคิดว่าเป็นมือวางเพลิงต่อเนื่อง เขาจึงไปที่เรือนจำเพื่อขอข้อมูลเพิ่มเติมจากนักโทษฮายองดู (กระรอกไฟย่านบงโอ) อาชญากรวางเพลิงต่อเนื่องที่เลวร้ายที่สุด เพราะต้องการรู้เหตุผลและแรงจูงใจของคนร้าย
ฮายองดูพูดเป็นนัยว่านักวางเพลิงและนักดับเพลิงมีประสบการณ์ที่ไม่แตกต่างกัน การวางเพลิงที่กำลังเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง อาจเป็นเพราะคนร้ายเคยสูญเสียสิ่งสำคัญไปในกองเพลิงทำให้เขามีความแค้น คนร้ายมีประสบการณ์การดับไฟมากพอๆ กับการจุดไฟ เพราะการจุดไฟได้ตรงตามเวลาแปลว่าได้คำนวณเวลาดับไฟไว้แล้ว คนที่จะเห็นลายเซ็น(สาเหตุ) ขณะไฟกำลังลุกลามหรือมอดไหม้ไปแล้วก็มีเพียงนักดับเพลิงเท่านั้นที่เป็นเป้าหมายของคนร้าย ประสบการณ์การจุดไฟบ่อยๆ ของคนร้ายทำให้เกิดความคุ้นชินกับบาดแผลไฟลวกบนร่างกายของตัวเอง เขาเริ่มจุดไฟให้ใหญ่ขึ้นเพื่อเรียกร้องความสนใจโดยที่ตำรวจมักจะตามหลังหนึ่งก้าวเสมอ
เหตุไฟไหม้ที่อาคารจอดรถย่านมูยอง โฮแกตามโดจินลงไปที่ต้นเพลิงเพื่อหาคนร้ายและหลักฐาน แต่การปะทุจนเกิดเสียงระเบิดทำให้ทั้งสองคนตกอยู่ในอันตราย แต่โดจินสามารถช่วยชีวิตโฮแกไว้ได้และใช้โฟมดับไฟจนสำเร็จ หลังจากนั้นโดจินจึงมอบห่วงนิรภัยไว้ให้โฮแกเป็นที่ระลึก
เจ้าหน้าที่พบศพโจอิลจุนที่ถูกมัดอยู่ท้ายรถในที่เกิดเหตุ ซึ่งหมายความว่าเขาไม่ใช่คนวางเพลิงแต่ถูกวางยาและเป็นการฆาตกรรม โจอิลจุนยังมีลมหายใจขณะที่เกิดไฟไหม้และพยายามดิ้นรนจนตายเพราะขาดอากาศหายใจ โดจินรู้สึกผิดและโทษตัวเองที่เขาไม่ค้นหาผู้รอดชีวิตจนทำให้โจอิลจุนต้องตาย แต่ทุกคนก็ปลอบใจว่ามันไม่ใช่ความผิดของเขา คำพูดของนักโทษฮายองดูที่บอกว่าคนวางเพลิงต้องการแก้แค้นนักดับเพลิง โฮแกจึงฝากสายสืบมุนยองซูให้จับตาดูนักดับเพลิงคนหนึ่งไว้
เจ้าหน้าที่ดับเพลิงกลับไปตรวจสอบที่เกิดเหตุอีกครั้ง พวกเขาพบว่าท่อไฮดรอลิกที่อยูชั้นใต้ดินถูกตัดให้เป็นรอยรั่วซึ่งเป็นสาเหตุของเพลิงไหม้ โดจินและทีมของเขาช่วยกันทดสอบอุปกรณ์ทุกชนิดที่คนร้ายใช้เฉือนท่อไฮดรอลิกที่มีความแข็งและทนทานมาก จนกระทั่งได้คำตอบว่ามันคือคัตเตอร์ตัดท่อเยอรมันคูแพ็กซ์ซึ่งมีตลับลูกปืนชนิดพิเศษ พวกเขาจึงต้องหาคนที่นำเข้าเพื่อจะแกะรอยผู้ซื้อ
ผู้นำเข้าท่อเยอรมันและคัตเตอร์คูแพ็กซ์คือจองมิลการค้าที่อยู่ในนิคมอุตสาหกรรมมาจุง เมื่อหลายเดือนก่อนเกิดคดีลักทรัพย์ที่นั่นซึ่งอยู่ในความดูแลของสถานีมาจุง แต่ภาพจากกล้องวงจรปิดไม่สามารถเห็นหน้าคนร้าย เพราะเขาสวมแมสก์และเสื้อฮู้ดจากนั้นก็เดินหายไปในที่ที่ไม่มีกล้องวงจรปิด
โฮแกและมยองพิลตามเบาะแสไปยังจุดสุดท้ายของกล้องวงจรปิดและพบถังโทลูอีนจำนวนมากซึ่งเป็นสารเคมีที่ใช้ในการวางเพลิง เจ้าของร้านอาหารแถวนั้นยืนยันว่าลูกจ้างของเขาคือคนขโมยไป แต่แจ้งความแล้วและหาตัวไม่พบเพราะเขาใช้ชื่อปลอม โฮแกจึงตรวจสอบเสื้อผ้าเก่าและสิ่งของที่ลูกจ้างทิ้งไว้ก่อนจะหนีไปและเก็บไว้เป็นหลักฐาน เพราะมันสอดคล้องกับคดีเพลิงไหม้อพาร์ตเมนท์มีจุงและมีป้ายชื่อคังแดโฮ ซึ่งเป็นภารโรงศูนย์การค้ามูยอง ขณะนั้นเองกำลังเกิดเหตุเพลิงไหม้ที่นั่นโดยมีต้นเพลิงจากร้านอาหารแห่งหนึ่ง
โดจินดีใจที่ได้รับสายจากคังโดฮาเพื่อนสนิทที่ไม่ได้พบกันมานาน หลังจากนั้นเขาต้องรีบออกไปปฏิบัติภารกิจเพราะเกิดเหตุไฟไหม้สองที่ ซงซอลแยกไปอีกทีมหนึ่งเพื่อเข้าไปค้นหาผู้ประสบเหตุและบาดเจ็บ เธอขอให้ดงอูพาคนเจ็บออกไปก่อนและขอกำลังเสริม ขณะที่ตนเองเข้าไปช่วยคนที่เหลือที่อยู่ด้านในซึ่งอาคารกำลังถล่มลงมา
