ระหว่างการผ่าตัดหนูน้อยซึงโจ วิญญาณของยองมินในร่างของซึงทักรู้สึกอ่อนแรง ขณะที่คลื่นสมองของเขามีปฏิกิริยาอีกครั้ง การผ่าตัดซึงโจผ่านไปได้ด้วยดีแต่ยองมินรู้สึกกระวนกระวายใจที่เห็นวิญญาณของซึงโจยังไม่กลับเข้าร่าง โกซึงทักจึงปลอบใจว่าหนูน้อยต้องใช้เวลาอีกสักหน่อยกว่าจะฟื้น
หลังจากที่ซึงโจฟื้นแล้ว เขามองเห็นเพียงแค่ซึงทักและไม่เห็นวิญญาณของยองมินอีกต่อไป ยองมินยังคงหงุดหงิดเพราะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับวิญญาณของเขาระหว่างที่ผ่าตัดซึงโจและทำอุปกรณ์หล่น เขาจึงบอกซึงทักให้ดูแลร่างกายอย่างดีเพราะมือคือทุกอย่างของศัลยแพทย์ซึ่งจะต้องแข็งแรงอยู่ตลอดเวลา ไม่เช่นนั้นอาจเกิดการผิดพลาดระหว่างการผ่าตัดก็ได้ ซึงทักแปลกใจที่เห็นยองมินหงุดหงิดทั้งที่ควรมีความสุขหลังจากการผ่าตัด พี่เตสจึงบอกว่าถึงเวลาที่ยองมินจะต้องระบายออกมาบ้าง เหมือนกับหมาจนตรอกที่สิ้นหวังจึงมีแต่ความเศร้าและหดหู่ วิญญาณของยองมินบอกกับร่างของตัวเองให้รีบฟื้นขึ้นมาเสียทีเพราะเขาไม่ต้องการเห็นเซจินทุ่มเทและเหน็ดเหนื่อยเพราะเขา
เซจินปรึกษาจิตแพทย์เพราะเธอกำลังสงสัยว่าทำไมโกซึงทักจึงมีพฤติกรรมคล้ายยองมินและรู้เรื่องราวระหว่างพวกเขาสองคน จิตแพทย์แนะนำว่าบางทีเซจินอาจมองหาความสุขเล็กๆเพื่อทดแทนจิตใจที่กำลังเหนื่อยล้า และเธอควรรักษาระยะห่างกับซึงทักเพื่อหาคำตอบให้ตัวเอง เซจินขอร้องซึงทักไม่ให้เข้าไปเยี่ยมยองมินอีกและไม่ต้องส่งคนมาดูแลเธอ
ซึงทักต่อว่าฮันซึงวอนที่ระงับการจ่ายเงินของกองทุนช่วยเหลือ ฮันซึงวอนจึงบอกว่านี่เป็นแค่การเริ่มต้นเท่านั้น เพราะเขาต้องการให้ซึงทักได้เจออะไรยากๆ และโหดกว่านี้อีก
จางมินโฮไปหาเซจินเพื่อบังคับให้เธอพิมพ์ลายนิ้วมือมอบมรดกให้กับเขาแต่เซจินไม่ยอม ระหว่างโต้เถียงกันนั้น ทำให้ยองมินได้รู้ความจริงว่าเซจินถูกบังคับให้ไปอเมริกาเพราะมินโฮขู่เธอว่าเพื่ออนาคตของยองมิน ซึงทักรีบเข้ามาช่วยโดยยอมให้ยองมินสิงร่างและชกหน้าของมินโฮ จนกระทั่งฮันซึงวอนเข้ามาระงับเหตุการณ์
พี่เตสแนะนำยองมินและซึงทักว่าควรปล่อยให้ร่างกายและจิตวิญญาณทำหน้าที่ของตัวเอง เพราะเมื่อร่างกายมีปฏิกิริยาที่ดีขึ้น วิญญาณที่อยู่นอกร่างก็จะอ่อนแอลง ซึ่งแปลว่าเมื่อวิญญาณเข้าไปสิงร่างคนอื่นทำให้วิญญาณของเจ้าของร่างถูกดีดออกไป และหากการสิงร่างมีประสิทธิภาพถดถอย ทำให้ซึงทักและยองมินแยกกันไปคนละทิศละทางจึงเกิดเหตุการณ์ล่าสุดในห้องผ่าตัดขณะที่ผ่าตัดหนูน้อยซึงโจ จากนั้นยองมินและซึงทักจึงตกลงกันว่าพวกเขาต้องจับตาดูสถานการณ์อย่างรอบคอบและควรงดการผ่าตัดทุกเคสไปก่อน ยองมินสงสัยว่าทำไมเขาจึงไม่ฟื้นทั้งที่คลื่อนสมองดีขึ้นแล้ว
วิญญาณของแก๊งผีทั้งสามคนแวะเข้าไปเยี่ยมร่างของยองมิน แต่จู่ๆ วิญญาณของโบมีก็หายไป ทุกคนจึงรู้ว่าเธอกลับเข้าร่างและฟื้นคืนสติแล้ว ยังคงเหลือเพียงวิญญาณของฮวังกุกชานและชเวฮุนกิลเท่านั้น ซึ่งทั้งสองคนจะแวะไปดูร่างของตัวเองวันละครั้งด้วยความหวัง ชเวฮุนกิลมีอาการโคม่าเพราะแพทย์อินเทิร์นสอดสายซีไลน์ให้ไม่ถูกต้อง พี่เตสสิงร่างของหมออินเทิร์นคนนั้นและรีบเข้ามาช่วยแก้ไขจนปลอดภัย ซึ่งพี่เตสอ้างกับยองมินว่าเขาอยู่ในโรงพยาบาลนี้มายี่สิบกว่าปี จึงพอจะทำอะไรเป็นอยู่บ้าง
เมื่อเห็นเซจินห่างเหินและเย็นชา โกซึงทักจึงบอกกับเธอว่าทั้งคำพูดและพฤติกรรมที่ผ่านมานั้น ไม่ใช่ตัวเขาแต่เป็นชายองมินที่อยู่ในร่างของเขา ยองมินไม่พอใจการกระทำของซึงทักซึ่งอ้างว่าเขาทำเพื่อสถานการณ์ของพวกเขาทั้งคู่ เซจินยืนงงที่เห็นซึงทักกำลังเถียงกับใครบางคนที่เธอมองไม่เห็น
