อุบัติเหตุของคังโฮเกิดจากแผนการของอูแทซอก ฮายองใส่ยานอนหลับในน้ำดื่มของคังโฮตามคำสั่งของพ่อจนกระทั่งเขาหลับไป เธอจงใจเปิดหน้าต่างรถเพื่อให้ผ้าพันคอปลิวออกไปและจอดรถลงไปเก็บ เพื่อให้รถบรรทุกชนคังโฮที่หลับอยู่ในรถ
ฮายองยังอยู่ในอาการช็อกและกลัวว่าตนเองจะถูกจับ เธอกลับมาพักฟื้นที่บ้านและเกิดอาการหวาดผวาเมื่อเห็นผ้าพันคอผืนนั้น อูแทซอกจึงสั่งภรรยาและแม่บ้านให้ตกแต่งห้องใหม่ทั้งหมดให้ฮายอง โดยไม่ให้เหลือร่องรอยความทรงจำเก่าๆ อีก
ยองซุนดูแลคังโฮอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นเวลาหลายเดือน จนกระทั่งเขาฟื้นและจะต้องกลับมาพักฟื้นที่บ้าน หมอบอกว่าเขาเป็นอัมพาตทั้งตัวและภาวะสมองกลายเป็นเด็กเจ็ดขวบ ยองซุนผู้เป็นแม่จึงต้องตั้งใจดูแลฟื้นฟูลูกชายของเธอเป็นอย่างดี การที่คังโฮยังมีลมหายใจอยู่ถือว่าเป็นปาฏิหาริย์สำหรับยองซุนแล้ว ยองซุนพยายามโทรติดต่อฮายองในฐานะว่าที่ลูกสะใภ้ แต่ไม่สามารถติดต่อได้เพราะปิดเครื่องหรืออาจจะเลิกใช้เบอร์นั้นไปแล้ว
ประธานซงเป็นห่วงอาการของคังโฮจึงสั่งลูกน้องสืบหาคนที่ขับรถบรรทุกที่หลบหนี จนกระทั่งรู้ว่าคนขับรถฆ่าตัวตายหนีความผิด ประธานซงรู้ดีว่าเป็นฝีมือของอูแทซอกที่ไม่ต้องการยุ่งเกี่ยวกับตนเองและคังโฮ
บังซัมชิกพ้นโทษออกมาและไปหามีจูเพื่อลาไปทำงานบนเรือ เขายังคงชอบเธอและบอกว่าหากเขาจะต้องเป็นหัวขโมยอีก เขาก็จะขโมยหัวใจของเธอมาจากคังโฮ
ยองซุนพาคังโฮกลับมาบ้านและรับพนักงานคนใหม่มาช่วยดูแลฟาร์มหมูของเธอ แอนเดรียเป็นชาวแคนาดาที่พอจะฟังและพูดภาษาเกาหลีได้บ้าง ยองซุนดูแลคังโฮอย่างดีขณะที่ทำงานในฟาร์มไปด้วย เธอหาของเล่นเก่าๆ ของเขามาแขวนไว้ที่เตียงของเขาและรูปภาพตั้งแต่เด็กจนโตเพื่อฟื้นความทรงจำ แต่เธอต้องหนักใจเพราะคังโฮไม่ยอมกินอาหาร เธอจึงคิดว่าจะต้องกลับไปเป็นแม่ใจร้ายอีกครั้งเพื่อให้ลูกช่วยตัวเองได้ คังโฮยอมกินข้าวที่แม่ป้อนและพูดว่าถ้ากินอิ่มเกินไปก็จะง่วงและอ่านหนังสือไม่ได้ คำพูดของลูกทำให้ยองซุนเจ็บลึกไปในในและบอกว่าจะไม่ทำกับเขาแบบนั้นอีกแล้ว ยองซุนนำอาหารไปให้คังโฮตามปกติแต่คราวนี้เธอไม่ป้อน เมื่อคังโฮรู้สึกหิวเขาจะต้องพยายามขยับมือเพื่อกินข้าวเองให้ได้
ยองซุนดีใจเมื่อเห็นคังโฮสามารถตักข้าวกินเองได้แล้ว เขาไปทำกายภาพบำบัดที่ศูนย์เป็นครั้งคราว ยองซุนไม่หยุดที่จะหาข้อมูลเกี่ยวกับยาและอาหารที่จะรักษาลูกของเธอ มีจูโดนหุ้นส่วนหักหลังโดยขายร้านทำเล็บของเธอให้กับคนอื่นโดยไม่บอกเธอ ก่อนที่จะหลบหนีไปและติดต่อไม่ได้
