คังโฮกลายเป็นเด็กติดแม่และเชื่อฟัง เด็กแฝดลูกของมีจูเป็นเพื่อนเล่นกับคังโฮ ยองซุนสอนลูกว่าเขาไม่ใช่เด็กบื้ออายุเจ็ดขวบ แต่เป็นคนหนุ่มอายุ 35 ที่กำลังไม่สบาย ที่ได้รับพรจากสวรรค์ให้ย้อนเวลากลับไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้อีกครั้ง ยองซุนสอนคังโฮและให้เขาทบทวนจนจำได้ว่าถ้ามองไม่เห็นแม่ เขาจะหาแม่ได้ที่ไหนบ้าง
ประธานซงข่มขู่ ส.ส.โอแทซูด้วยคลิปจ้างวานฆ่าคังโฮ โอแทซูจึงบอกว่าคังโฮเป็นลูกของชเวแฮชิกเจ้าของเล้าหมูที่จงใจเข้าหาลูกสาวของเขา ด้านประธานซงก็รู้ว่าคังโฮเป็นใครแต่เขาอาศัยฝีมือของคังโฮในการทำคดี และจะเฉดหัวทิ้งเมื่อหมดประโยชน์
มีจูถูกซอนยองโกงและหนีไป ทำให้เธอต้องแบกรับค่าใช้จ่ายต่างๆ และกำลังจะถูกไล่ออกจากห้องเช่า เธอรับจ้างเป็นพนักงานทำเล็บแต่ก็ต้องเปลี่ยนงานบ่อยๆ เมื่อเจ้าหนี้ตามมาทวงเงิน เธอนึกถึงอดีตตอนที่พบคังโฮโดยบังเอิญขณะที่เขาเตรียมสอบเนติและทำงานพาร์ทไทม์ไปด้วย เธอจึงชวนคังโฮไปอยู่ด้วยกันและให้คังโฮออกจากงานและเธอเป็นคนดูแลคังโฮ เพื่อให้คังโฮเตรียมตัวสอบอย่างเต็มที่จนกระทั่งคังโฮสอบเนติได้สำเร็จ
ยองซุนต้องเข้าโซลเพื่อไปเก็บของที่อพาร์ตเมนท์และที่ทำงานของลูก คังโฮรั้งแม่ไว้เพราะไม่อยากห่างจากแม่ แต่ยองซุนรับปากว่าจะรีบกลับมา ยองซุนได้เห็นและรับรู้เรื่องราวหลายอย่างที่ทำให้รู้ว่าคังโฮเป็นอัยการทุจริตและรับสินบน เธอรู้สึกผิดหวังและเสียใจที่คังโฮไม่ใช่อัยการอย่างที่เธอตั้งหวังเอาไว้
ระหว่างที่แม่ไม่อยู่ คังโฮจึงออกไปเล่นกับพี่น้องฝาแฝด เขาสามารถท่องประมวลกฎหมายได้โดยไม่รู้ตัวแต่ไม่เข้าใจความหมายของมัน คังโฮเล่นเบสบอลกับเด็กแฝดและตีลูกบอลของพวกเขาหายไป เด็กแฝดขู่ว่าจะฟ้องพ่อซึ่งเป็นไอ้สวะที่โหดร้าย
ยองซุนกลับถึงบ้านและต่อว่าคังโฮที่เป็นอัยการไม่ดีและกำลังถูกสวรรค์ลงโทษ แต่คังโฮจำไม่ได้และไม่รู้ว่าทำอะไรผิด เขาร้องไห้กอดแม่และขอโทษเพราะกลัวการลงโทษของสวรรค์อย่างที่แม่บอก ยองซุนจึงสวมกอดลูกและปลอบใจด้วยความรักและสงสาร
ยองซุนพาคังโฮไปที่เล้าหมูและสอนวิถีชีวิตของมันซึ่งเปรียบกับมนุษย์ หมูเป็นสัตว์ที่มีประโยชน์ตั้งแต่หัวจรดเท้า มันจะชอบลงโคลนเพื่อลดอุณหภูมิของร่างกายและไล่แมลงออกจากตัว แต่มนุษย์ขังมันไว้ในคอกแคบจนะออกไปคลุกโคลนไม่ได้ จึงทำให้มันต้องนอนคลุกของเสียของตัวเองจนทำให้มีกลิ่นเหม็น หมูไม่สามารถเงยได้นอกจากล้มลง จึงสามารถมองเห็นท้องฟ้าที่เปรียบเสมือนอีกโลกหนึ่งได้ เปรียบเสมือนเธอกับลูกที่กำลังล้มและต้องการมองหาโลกใบใหม่ที่ยังไม่เคยเห็นมาก่อนเช่นกัน
ซัมชิกไม่ได้ไปทำงานบนเรืออย่างที่บอกมีจู แต่เขาไปเป็นพนักงานเสิร์ฟที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง เขาตั้งใจจะเก็บเงินเพื่อไปใช้หนี้ให้เธอ มีจูตัดสินใจกลับไปอยู่กับแม่และลูกของเธอที่หมู่บ้าน คังโฮออกไปหาลูกบอลของเด็กแฝดและนำไปคืนที่บ้าน คนที่เปิดประตูให้เขาก็คือมีจูที่ไม่ได้พบกันมานาน
