ฮเยจินต้องไปร่วมงานแต่งงานที่โซลในวันอาทิตย์ที่จะถึง แต่เธอยังไม่มีชุดที่ถูกใจ จึงสั่งสินค้าออนไลน์จำนวนมาก หัวหน้าฮงเป็นผู้ส่งพัสดุ จึงพูดกับเธอว่าถูกผีชอปปิ้งเข้าสิงที่สั่งของมาทั่วทุกมุมโลกแบบนี้
เมื่อถึงวันอาทิตย์หัวหน้าฮงพาคุณยายทั้งสามมาด้วยเพื่อให้เดินทางไปโซลกับฮเยจินโดยไม่ได้บอกเธอล่วงหน้า ตลอดทางในรถคุณยายทั้งสามคุยกันเสียงดังและขอแวะเข้าห้องน้ำบ่อยครั้ง ฮเยจินต้องหยุดแวะที่พักรถให้คุณยายเหล่านั้นได้เข้าห้องน้ำ คุณยายกัมรีถามถึงครอบครัวของฮเยจิน เธอตอบเพียงว่าเหลือแต่คุณพ่อในวัยเกษียณและคุณแม่ก็เสียไปนานแล้ว หลังจากส่งคุณยายทั้งสามคนแล้ว หัวหน้าฮงยังคงติดรถของฮเยจินไปทำธุระที่โซลด้วย แต่เขาลืมโทรศัพท์ไว้ในรถของเธอ
ฮเยจินได้พบปะกับเพื่อนหมอฟันร่วมรุ่น ต่างก็คุยโอ้อวดในอาชีพของตนเอง ฮเยจินจึงบอกว่าการที่เธอไปเปิดคลินิกที่บ้านนอก ก็สามารถทำรายได้ดีไม่น้อยไปกว่าใคร เมื่องานเลี้ยงเลิกราฮเยจินยืนมองเจ้าสาวที่กำลังอำลาแม่ของเธอ หัวหน้าฮงยืนมองอยู่ห่างๆ ด้วยความเห็นใจเพราะคิดว่าเธอคงคิดถึงแม่ของตัวเอง
ฮเยจินแปลกใจที่เขามาตามหาเธอ เขาจึงบอกว่ามาเอาโทรศัพท์ที่ลืมไว้และเห็นการ์ดแต่งงานในรถ จึงรู้ว่าเธออยู่ที่นี่ ฮเยจินกลัวว่าเพื่อนๆ จะเห็นหัวหน้าฮง จึงรีบพาเขาเดินไปที่อื่น แต่ก็ไม่พ้นสายตาของเพื่อนที่แอบถ่ายรูปของพวกเขาไว้ จากนั้นพวกเขาก็กลับกงจินด้วยกัน แม้ว่าฮเยจินจะตำหนิหัวหน้าฮงที่ทำตัวล้ำเส้น แต่ขณะที่เขาหลับในรถ เธอก็ปรับเอนเบาะเพื่อให้เขาหลับสบาย หัวหน้าฮงแอบมองการกระทำของฮเยจินโดยที่เธอไม่รู้ตัว
ขณะที่ผู้นำชุมชนฮวาจองและชเวอึนชอลกำลังคุยกันเรื่องขยะจำนวนมากที่มีคนนำมากองทิ้งไว้ มีซอนผ่านมาจึงแวะทักทายและเพิ่งรู้ว่าชเวอึนชอลคนไข้รายแรกของคลินิกเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจ มีซอนแอบชอบเขาอยู่ในใจ ฮวาจองและหัวหน้าฮงร่วมกันวางแผนเพื่อรับมือกับสถานการณ์ขยะ
ในคืนนั้นกลุ่มหมอฟันได้โพสต์รูปของฮเยจินกับหัวหน้าฮง เธอปฏิเสธว่าเขาแค่มาตามตื๊อ แต่เธอไม่สนใจ
เช้าวันต่อมาหัวหน้าฮงและฮวาจองช่วยกันแบกขยะไปที่สำนักงานผู้ใหญ่บ้าน ชางยองกุกซึ่งเป็นอดีตสามีของเธอรับปากว่าจะไปเจรจาที่ศาลากลางเพื่อขอติดตั้งกล้องวงจรปิดในหมู่บ้านเพื่อหาตัวคนทิ้งขยะ
มีซอนตั้งใจแต่งหน้าเป็นพิเศษเพราะวันนี้ชเวอึนชอลมีนัดทำฟัน ฮเยจินจึงรู้ว่าเพื่อนของเธอแอบชอบเขา หัวหน้าฮงแวะไปกินข้าวกับคุณยายกัมรี จึงได้รู้ว่าทานปวดฟันและกินอาหารไม่ค่อยได้
ชางยองกุกและฮวาจองจัดงานวันเกิดให้อีจุนลูกชายของพวกเขา อีจุนจึงบอกพ่อกับแม่ว่าไม่จำเป็นต้องฝืนใจทำแบบนี้เพราะเขารู้ดีว่าพ่อแม่หย่ากันแล้ว แต่พวกเขาบอกว่าถึงอย่างไรพวกเขาก็เต็มใจและมีความสุขที่ได้ทำเพื่อลูก
หัวหน้าฮงพาคุณยายกัมรีไปที่คลินิกของฮเยจิน แต่ท่านปฏิเสธการรักษาเพราะเสียดายเงิน ถึงแม้ว่าฮเยจินจะโน้มน้าวให้รักษาและบอกว่าสามารถจ่ายเพียงสามสิบเปอร์เซ็นต์ได้ก็ตาม เมื่อคุณยายยืนกรานที่จะไม่รักษา ฮเยจินจึงบอกให้ท่านกลับบ้านไป หัวหน้าฮงตำหนิฮเยจินที่ใช้คำพูดรุนแรงและไล่คุณยาย
หัวหน้าฮงนำเงินส่วนตัวของเขาเองเพื่อจะออกค่ารักษาฟันให้คุณยาย แต่เขาก็โดนคุณยายไล่ตะเพิดกลับไป ต่อมาหัวหน้าฮงขอร้องฮเยจินให้ช่วยโกหกคุณยายว่าจะรักษาอย่างอื่นโดยมีค่าใช้จ่ายที่ถูกกว่า และเขาจะเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายนั้นเอง หัวหน้าฮงบอกว่าคุณยายทำเพื่อคนอื่นและเก็บออมให้ลูกหลานมาตลอดทั้งชีวิต ท่านไม่อยากเป็นภาระให้ใคร และท่านก็เป็นคนชอบทานปลาหมึกมาก แต่ฮเยจินปฏิเสธเพราะนั่นถือว่าผิดจรรยาบรรณของแพทย์ เธอยังบอกอีกว่าการไม่เป็นภาระของลูกหลานก็คือการไม่เจ็บป่วยและมีสุขภาพที่ดี
ฮเยจินแวะไปหาคุณยายกัมรีที่บ้าน ท่านจึงชวนกินข้าวเย็นด้วยและเปิดวิดีโอโปรดให้เธอดู ซึ่งเป็นเรื่องราวของพ่อคุณยาย โดยมีหัวหน้าฮงช่วยแปลภาษาจีนให้คุณยายในคลิปวิดีโอนั้นด้วย ฮเยจินไม่ฝืนใจคุณยายในการรักษาฟัน แต่เธอบอกคุณยายให้แวะไปที่คลินิกโดยเธอจะคิดแต่เพียงค่าวัสดุที่ใช้ในการรักษาเท่านั้น วันต่อมาคุณยายตัดสินใจไปทำฟันและจ่ายเงินเต็มจำนวน หลังจากนั้นท่านก็บอกหัวหน้าฮงให้ซื้อโจ๊กมาให้และเล่าเรื่องฮเยจินฟัง โดยบอกว่าในตอนแรกท่านนึกว่าฮเยจินเป็นคนเจ้าเล่ห์ แต่ที่จริงแล้วเธอเป็นคนอ่อนไหวและจิตใจดี
จู่ๆ ไฟฟ้าที่บ้านของฮเยจินก็ดับ ฮวาจองจึงให้หัวหน้าฮงไปดู ขณะที่รอการไฟฟ้าซ่อมสายอยู่นั้น ทั้งคู่จึงนั่งกินไอติมด้วยกัน หลังจากที่ไฟติดและหัวหน้าฮงกลับไปแล้ว เขาส่งข้อความบอกเธอให้ไปดูที่ตู้เบรกเกอร์ซึ่งเขาแอบวางรองเท้าของเธอไว้ ฮเยจินดีใจมากและรีบวิ่งออกมาหาหัวหน้าฮงและถามเขาว่าหามันเจอได้อย่างไร หัวหน้าฮงบอกเพียงว่าเก็บได้ข้างถนน ฮเยจินสวมรองเท้าคู่โปรดและตอนนั้นเองไฟก็มาพอดี ไฟที่ค่อยๆ ติดสว่างไสวขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มของฮเยจินอย่างมีความสุข
บทส่งท้าย
ในคืนที่หัวหน้าฮงกำลังนั่งตกปลาอยู่นั้น จู่ๆ รองเท้าส้นสูงอีกข้างหนึ่งของฮเยจินก็ลอยมาติดขอนไม้ข้างๆ เขาจึงเก็บขึ้นมาและเสิร์ชหาวิธีทำความสะอาดและทำให้รองเท้าแห้งสนิทก่อนจะนำมาให้เธอ ในขณะที่เห็นฮเยจินยิ้มและมีความสุข หัวหน้าฮงก็ยิ้มและมีความสุขด้วยเช่นเดียวกัน
