ฮเยจินลืมร่มไว้ที่บ้านหัวหน้าฮงเพราะรีบออกจากบ้านของเขาในตอนเช้าตรู่ แต่ก็ไม่พ้นสายตาของโจนัมซุกและปล่อยข่าวไปทั่วหมู่บ้านทันทีว่าฮเยจินไปนอนค้างกับหัวหน้าฮง ฮเยจินพยายามนึกทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ในขณะที่เธอเมา แต่เธอจำได้เพียงบางช่วงเท่านั้นและบางภาพในความทรงจำได้หายไป มีซอนไปรวมกลุ่มกับชาวบ้านที่กำลังนินทาฮเยจิน จึงรู้ว่าหัวหน้าฮงจบวิศวกรรรมจากมหาวิทยาลัยโซล แต่ยังคงเป็นปริศนาว่าหลังจากเรียนจบ เขาไปทำอะไรที่ไหนเป็นเวลาถึงห้าปี ในขณะที่ฮเยจินชวนหัวหน้าฮงไปกินข้าวเช้าด้วยกันแบบธรรมดาที่สุด เพื่อให้กลุ่มคนที่แอบตามไปดูรู้ว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเธอกับหัวหน้าฮง เมื่อหัวหน้าฮงชวนเธอไปดื่มกาแฟเพื่อแก้แฮงก์ เธอจึงคิดว่าหัวหน้าฮงแอบชอบเธอ เพราะที่ผ่านมาเขาป้วนเปี้ยนอยู่รอบตัวเธอตลอดเวลา ฮเยจินจึงบอกว่าเขาไม่เหมาะกับเธอเพราะตำแหน่งทางสังคมที่ต่างกัน
จีซองฮยอนออกมาถ่ายรูปวิวทิวทัศน์ที่ริมหาดในกงจินและได้พบกับหัวหน้าฮงโดยบังเอิญ ทั้งคู่คุยกันถูกคอและไปกินอาหารที่ร้านปลาดิบของฮวาจอง หัวหน้าฮงคิดว่าซองฮยอนทำงานเป็นบล็อกเกอร์ด้านอาหาร
ยูโชฮีทักทายฮเยจินและมีซอนในฐานะที่เป็นเพื่อนบ้านและครูคนใหม่ที่นี่ เธอจึงรู้ว่าฮเยจินคือหมอฟันที่กำลังจะไปบรรยายที่โรงเรียนในวันพรุ่งนี้ ผู้ใหญ่บ้านจางยงกุกพยายามจะสานต่อความสัมพันธ์กับรักแรกของเขา จึงส่งข้อความนัดยูโชฮีไปกินข้าว แต่เธอไม่ได้ตอบกลับเพราะเห็นว่าดึกแล้ว เช้าวันต่อมามีซอนท้องเสียกะทันหัน จึงขอให้หัวหน้าฮงไปเป็นผู้ช่วยฮเยจินในการบรรยายเรื่องฟันผุให้กับเด็กๆที่โรงเรียน ระหว่างนั่งฟังการบรรยาย ฮวาจองสังเกตว่าอดีตสามีของเธอแอบปรายตามองครูโชฮี
หลังจากนั้นโชฮีก็ชวนฮวาจองไปกินข้าวด้วยกันในสุดสัปดาห์ที่จะถึงตามคำชวนของจางยงกุก จู่ๆ ฮวาจองก็รู้สึกปวดฟัน เมื่อฮเยจินตรวจดูแล้วจึงรู้ว่าเธอปวดกล้ามเนื้อเรื้อรังเนื่องจากการนอนกัดฟัน มีซอนไปซื้อยาและเจอกับชเวอึนชอลโดยบังเอิญ เขาจึงแนะนำว่าเธอควรดื่มน้ำเกลือแร่และน้ำอุ่นเพื่อบรรเทาอาการท้องเสีย มีซอนแปลกใจที่เขาห่วงใยเธอเพราะที่ผ่านมาเธอคบแต่ผู้ชายเลวๆ จากนั้นเธอจึงถามชเวอึนชอลว่าเขาชอบผู้หญิงแบบไหน แต่คำตอบของเขาตรงกันข้ามกับตัวเธอทั้งสิ้น หลังจบการบรรยายฮเยจินพาหัวหน้าฮงไปกินอาหารที่ร้านริมทะเลนอกหมู่บ้านเพื่อเป็นการตอบแทนที่เขามาช่วยเธอในวันนี้ เธอขอโทษที่พูดจารุนแรงกับเขาเรื่องฐานะทางสังคมที่แตกต่างกัน ระหว่างรออาหารเธอต้องการพิสูจน์ว่าหัวหน้าฮงเรียนจบวิศวกรรมจริงหรือไม่ จึงให้เขาแก้โจทย์คณิตศาสตร์ซึ่งเขาสามารถตอบได้ทั้งหมด
จู่ๆ ฝนก็ตกลงมา ฮเยจินคิดว่าตัวเองพกร่มมาด้วย หัวหน้าฮงจึงคืนร่มที่เธอลืมไว้ที่บ้านของเขา หัวหน้าฮงไม่กางร่มแต่จูงมือฮเยจินวิ่งตากฝนไปเล่นด้วยกันที่ริมหาดและบอกเธอว่าการใช้ชีวิตธรรมดาไม่ใช่เรื่องยากและการเปียกฝนบ้างก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่เธอกลัวว่าจะไม่สบาย หัวหน้าฮงจึงสัมผัสที่หน้าผากของเธอและบอกว่าไม่มีไข้ สัมผัสนั้นทำให้ฮเยจินนึกออกแล้วว่าภาพที่หายไปและจำไม่ได้ในคืนนั้น ก็คือตอนที่เธอจูบหัวหน้าฮงในขณะที่เขาจับโถน้ำแข็งและสัมผัสแก้มของเธอ
