กูวอนและเลขาโนพาซารังและเพื่อนสนิทของเธอไปท่องเที่ยวที่ประเทศไทย โดยเช่าวิลล่าสองห้องนอนสำหรับห้าคน เลขาโนจัดโปรแกรมท่องเที่ยวในแต่ละวัน ทำให้กูวอนและซารังไม่มีโอกาสอยู่กันตามลำพัง แต่การแอบจับมือกันนิดๆ หน่อยๆ ก็ทำให้พวกเขามีความสุขมากขึ้น ฮวารันไม่พอใจเมื่อรู้ว่ากูวอนแอบจัดทริปให้พนักงานในเครือโดยพละการ
กูวอนและซารังส่งข้อความนัดพบกันในตอนดึกขณะที่ทุกคนหลับไปแล้ว กูวอนสัญญาว่าจะทำให้ซารังมีความสุขทุกวัน ซึ่งเธอตอบว่าตอนนี้เธอก็มีความสุขมากพอแล้ว โรอุนมาหาพยองฮวาโดยไม่ได้บอกล่วงหน้าขณะที่เธอและกลุ่มเพื่อนกำลังล่องเรือดินเนอร์ ในคืนนั้นเขานอนค้างที่วิลล่ากับทุกคน พยองฮวาแอบเตรียมอาหารเช้าไว้ให้โรอุม เพราะเธอรู้ว่าเขาต้องไปบินในตอนเช้า
วันต่อมากูวอนและซารังออกไปเที่ยวกันตามลำพังโดยขอเวลาเป็นอิสระจากกลุ่มบ้าง เขาเล่าเรื่องราวของตัวเองให้เธอฟังและพูดถึงแม่ที่ไม่รู้ว่าท่านอยู่ที่ไหนกับเหตุผลที่ต้องทิ้งเขาไป ในตอนเด็กที่เขาฟูมฟายร้องหาแม่ แต่ทุกคนในบ้านไม่มีคำตอบนอกจากรอยยิ้มที่เสแสร้ง นับจากนั้นเขาจึงเกลียดรอยยิ้มจนกระทั่งได้พบกับซารังที่มีความจริงใจในรอยยิ้มของเธอ ซารังรู้สึกเห็นใจกูวอนและอยากจะช่วยเขาตามหาแม่ กูวอนพาซารังไปเที่ยวที่ต่างๆและวัดไทย ซารังอธิษฐานขอให้มีความสุขแบบนี้ทุกวัน ต่างจากกูวอนที่ไม่ต้องการอะไรอีกเพราะซารังคือทุกสิ่งทุกอย่างของเขา พวกเขาสารภาพรักและขอบคุณกันและกันที่เข้ามาในชีวิต
