กูวอนปากแข็งกับซารังว่าเขาไม่ได้หึงเธอกับเจ้าชาย แต่ว่าต่อไปนี้จะทำเพื่อโรงแรมและคนที่เขาอยากปกป้อง แม้ว่าจะเคยเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองมาก่อนก็ตาม กูวอนดูแลซารังอย่างดีและให้พักที่ห้องวีไอพีของเขา เพราะเธอดูแลแขกวีไอพี่อย่างเจ้าชายมาทั้งวัน เธอจึงเป็นพนักงานวีไอพีที่สามารถพักและใช้บริการจากรูมเซอร์วิสได้ แต่ซารังเลือกที่จะชวนเขาไปกินรามยอนด้วยกันที่ริมแม่น้ำฮัน
เจ้าชายจัดงานปาร์ตี้ส่วนตัวสำหรับซารังเพื่อขอเธอแต่งงาน เขาซื้อชุดเดรสสวยหรูให้กับเธอในขณะที่เตรียมชุดบริกรให้กับกูวอนเพื่อให้ดูแลตามที่ตกลงกันไว้ กูวอนขัดขวางการขอแต่งงานโดยอ้างว่าซารังเป็นพนักงานที่เขาต้องดูแลและปกป้อง ซารังคืนแหวนให้กับเจ้าชายพร้อมกับคำขอบคุณ เธอขอให้เจ้าชายมาพักที่โรงแรมคิงอีกในคราวหน้า ในฐานะแขกพิเศษที่เธอเต็มใจให้การต้อนรับเป็นอย่างดี เจ้าชายไม่รู้สึกเสียใจที่ถูกปฏิเสธ เพราะซารังคือคนที่พิเศษและยอดเยี่ยมกว่าที่เขาคิดเอาไว้ จากนั้นพวกเขาทั้งสามคนก็ร่วมกินอาหารด้วยกันอย่างมิตรภาพ ก่อนที่เจ้าชายจะเดินทางกลับในวันพรุ่งนี้
พยองฮวาพยายามอย่างหนักเพื่อจะขายสินค้าบนเครื่องบิน เพื่อให้ได้ตามยอดและหวังจะเลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้า โรอุนมาส่งเธอที่บ้านเพราะมีอาการเคล็ดที่เอว พยองฮวาชวนดาอึลและซารังไปที่โรงซาวน่า เพื่อช่วยพยองฮวาขายผลิตภัณฑ์ความงามปลอดภาษีโดยไม่ต้องเดินทางไปต่างประเทศ
เลขาโนรู้ว่ากูวอนกำลังตามหาใครบางคนที่ไม่มีอยู่ในข้อมูลพนักงาน เขาจึงคิดว่าบุคคลนั้นไม่มีความสำคัญ ท่านประธานใหญ่มอบหมายให้กูวอนดูแลงานครบรอบ 100 ปี โรงแรมคิงในอีกไม่นาน และขอให้เชิญเจ้าชายมาร่วมงานด้วย ฮวารันรู้สึกเสียหน้าที่พ่อเริ่มไว้วางใจขกูวอนมาก เธอจึงขอให้กูวอนต่อสู้กับเธออย่างถึงที่สุด โดยที่เธอจะเอาทุกอย่างเป็นเดิมพันเพราะเชื่อว่ากูวอนไม่มีทางชนะเธอได้
กูวอนไปหาซารังที่โรงซาวน่าและได้เห็นเธอกับดาอึลพยายามช่วยพยองฮวาขายของ ทั้งที่เป็นวิธีที่ไม่ถูกกฎหมาย กูวอนเข้าใจแรงกดดันที่พนักงานในเครือคิงกรุ๊ปต้องเจอ เขาจึงบอกว่าจะรับเรื่องนี้ไว้และให้คำมั่นว่าวันดีๆ ของพวกเธอจะต้องมาถึง
กูวอนนัดเดตกับซารังและดูแลเธอราวกับแขกวีไอพีของตัวเอง แม้ไม่ได้สารภาพรักด้วยคำพูดแต่ทั้งคู่ก็สามารถรับรู้ความรู้สึกในใจของกันและกันได้เป็นอย่างดี
