โอพยองฮวาไม่ได้เลื่อนขั้นเป็นหัวหน้าทีมอย่างที่คาดหวังไว้ คำพูดปลอบใจของโรอุนทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นและหวั่นไหวเมื่อเขาจับมือเธอไปเดินเล่นด้วยกัน
กูวอนคิดอะไรบางอย่างเมื่อรู้ว่ามีพนักงานชายที่ทำงานในโรงแรมคิงมา 30 ปีแล้ว ฮวารันพยายามหักหน้ากูวอนเมื่อไม่เห็นเขาเตรียมงานครบรอบ 100 ปี โดยอ้างว่างานนี้เป็นภาพลักษณ์ของโรงแรม กูวอนจึงบอกกับพ่อว่าเขาจะดูแลทุกเรื่องทั้งหมดของโรงแรม ท่านประธานไม่ปฏิเสธและขอดูผลงานจากการจัดครบรอบเสียก่อน ฮวารันเตรียมเชิญบุคลากรสำคัญมาร่วมงาน เพราะมีเจตนาทำให้กูวอนมีผลงานเพียงแค่เปลือกนอกเท่านั้น เพราะแขกที่จะมาในงานคือคนของเธอทั้งหมด
กูวอนแวะไปหาคุณย่าของซารังและประคองท่านไว้ได้ทัน ก่อนที่จะตกลงมาจากโต๊ะขณะเปลี่ยนหลอดไฟ กูวอนพาท่านไปโรงพยาบาลและขอให้ท่านฉีดยาพร้อมกับตรวจร่างกายอย่างละเอียด ซารังรีบมาหาคุณย่าและร้องไห้ด้วยความเป็นห่วง
ในคืนนั้นซารังและกูวอนกลับไปนอนที่บ้านคุณย่าเพื่อเตรียมเปิดร้านในตอนเช้า กูวอนสารภาพรักกับซารังตามที่คุณย่าแนะนำ เขาขอให้เธอแสดงความรู้สึกออกมาได้ทุกอย่างโดยไม่ต้องปิดบังหรือเก็บซ่อนไว้ และหากว่าเธองอนเขาก็จะเป็นฝ่ายตามง้อเอง ซารังยอมรับความรู้สึกทั้งหมดของกูวอนไว้ด้วยหัวใจ
คุณย่ากลับจากโรงพยาบาลในตอนเช้าและเห็นซารังกับกูวอนนอนจับมือกัน จากนั้นท่านก็พากูวอนไปตลาดด้วยกัน เมื่อทุกคนรู้ว่ากูวอนคือว่าที่หลานเขยของคุณย่า พวกเขาจึงรุมถามถึงฐานะและเรือนหอซึ่งเขาตอบว่ายังไม่จำเป็น จากนั้นคุณย่าจึงพากูวอนไปเปิดบัญชีสำหรับการออมเงินซื้อบ้านในอนาคต กูวอนมองคุณย่าด้วยความซาบซึ้งใจ
กูวอนได้รับรู้จากเพื่อนสนิททั้งสองคนของซารังว่าพวกเขาทำงานให้กับคิงกรุ๊ปอย่างเต็มที่ แต่ไม่ได้รับค่าจูงใจหรือผลรางวัลที่หัวหน้าของพวกเธอเคยรับปากไว้ วันต่อมากูวอนจึงขอให้เลขาโนจัดทริประดับพรีเมียมให้กับทั้งสามสาว ในวันเดินทางกูวอนต้องแปลกใจเมื่อเลขาโนจะเดินทางไปด้วย เขาจึงเปลี่ยนชื่อให้เลขาโนเพื่อไม่ให้เพื่อนทั้งสองของซารังรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา
