มีคุณตาแก่ๆคนนึงมาที่ศูนย์นิทรรศการฮโยจา และคุณตาคนนั้นใส่นาฬิกาเรือนที่ฮเยจาใช้ย้อนเวลาจนกลายเป็นยายแก่ ฮเยจาตกใจมากที่ได้เห็นนาฬิกาเรือนนั้นอีกครั้ง และพยายามจะเอานาฬิกาเรือนนั้นมาแต่ก็ไม่สำเร็จ
วันต่อมาคุณตาไม่ได้มาที่ศูนย์นิทรรศการฮโยจา ฮเยจาจึงพยายามหาข้อมูลและอยากรู้ว่าบ้านของคุณตาคนนั้นอยู่ที่ไหนแต่ก็ไม่เจอ
ฮเยจาเดินตามหาจนเท้าเจ็บ จึงเข้าไปหายาที่ห้องของพ่อกับแม่และก็เจอใบหย่าของพ่อกับแม่ ฮเยจาต่อว่ายองซูที่ทำตัวไม่เอาไหน ยองซูจึงตื่นแต่เช้าเพื่อไปทำงานก่อสร้างแต่ทว่ากลับบาดเจ็บกลับมาเพราะวันๆเขาเอาแต่นั่งๆนอนๆอยู่บ้าน แล้วอยู่ๆไปทำงานก่อสร้างกล้ามเนื้อจึงอักเสบ
วันต่อมาฮเยจาไปศูนย์นิทรรศการฮโยจาและคุณตาคนนั้นก็มาด้วย ฮเยจาพยายามจะเอานาฬิกาเรือนนั้นมาให้ได้ เพื่ออยากจะย้อนเวลากลับไปเพื่อแก้ไขทุกอย่าง แต่กลายเป็นว่าเธอกลับสร้างปัญหาและทุกคนคิดว่าฮเยจาเป็นหัวขโมย จุนฮาจึงแนะนำว่าฮเยจาไม่ควรมาที่ศูนย์นิทรรศการฮโยจาอีก
ซังอึนกับฮยอนจูให้กำลังใจฮเยจา
ทุกครั้งที่ไปที่ร้านประจำ จุนฮาก็คิดถึงแต่ฮเยจา
และไม่เพียงเท่านั้นฮเยยจาได้รู้ความจริงว่าจริงๆแล้วพ่อของเธอใส่ขาเทียมอยู่ ยิ่งทำให้ฮเยจาปวดใจมากขึ้นไปอีก
ฮเยตาตื่นเช้ามาทำกับข้าวให้พ่อกับแม่กิน ชวนแม่ออกไปตลาดด้วยกันและไปกินอูด้งที่ร้านประจำของเธอกับแม่ ฮเยจาพูดถึงเรื่องที่เธอรู้ว่าแม่หย่ากับพ่อและบอกว่าเธอจะอยู่ข้างแม่เสมอ
ฮเยจายังกลับไปที่ศูนย์นิทรรศการฮโยจาอีกครั้งโดยไม่สนใจว่าคนอื่นจะคิดยังไง เธอเห็นคุณตานั่งอยู่ เธอเข้าไปคุยด้วยและถามคุณตาว่าถ้าคุณตาย้อนเวลากลับไปได้คุณตาจะกลับไปแก้ไขอะไร ฮเยจาจึงบอกว่าไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ขอให้คุ้มค่าที่ย้อนเวลากลับไป ก่อนฮเยจาจะเดินจากไป...
