พัคมูจินให้ความหวังกับอีธานว่าจะผลักดันให้เป็นนักร้องนำในสังกัดค่ายอื่น แต่ต้องแลกกับข้อมูลส่วนตัวของโดฮา อีธานไปหาโดฮาที่บ้านและโดนชเวออมโฮแทงที่หน้าลิฟต์เพราะเข้าใจผิดว่าเป็นโดฮา เมื่อโดฮากลับมาและเห็นเหตุการณ์นั้น พวกเขาจึงต่อสู้กันจนกระทั่งซลฮีโทรแจ้งอีคังมิน
โดฮารู้สึกผิดที่ทำให้คนรอบตัวต้องบาดเจ็บและเดือดร้อน เมื่อข่าวของตนเองก็เริ่มแพร่สะพัด เขาจึงไม่ยอมอยู่เฉยและจะตามหาคนร้ายตัวจริงให้ได้เพื่อล้างมลทินให้กับตัวเอง โจแจชานมารีดไถเงินจากโดฮาโดยอ้างว่าจะเอาเงินไปใช้หนี้ โดฮาจึงถามความจริงเรื่องออมจีซึ่งแจชานบอกว่าชีวิตของออมจีน่าสงสารและลำบากเพราะพ่อของตัวเอง ต่อมาโดฮาตัดสินใจจะไปตามหาชเวยงกุก (พ่อของออมจี) ที่ฮักชอน
ออมโฮถูกนำตัวไปฝากขังและขอร้องคังมินให้อ่านสมุดบันทึกของเขาและอย่าไว้ใจตำรวจสถานีฮักชอน ขณะที่ประธานโจดึกชานกำลังเครียดกับข่าวของโดฮา จู่ๆ เขาก็ได้รับแจ้งจากทนายความว่าภรรยาของเขาต้องการฟ้องหย่า
ฮยังซุกไม่สบายใจและเป็นห่วงซลฮีเมื่อรู้ว่าโดฮาคือผู้ต้องสงสัยคดีฆาตกรรม เธอจึงไปหาพ่อของซลฮีเพื่อบอกเรื่องนี้ ฮยังซุกยังคงอาลัยอาวรณ์อดีตสามีและแสดงความหึงหวง แม้ว่าพวกเขาจะหย่ากันมาหลายปีแล้วก็ตาม ซลฮีปิดร้านหลายวันเพื่อไปหาโดฮาที่ฮักชอนด้วยความคิดถึง
โดฮาไปตามหาชเวยงกุกที่ตลาดฮักชอนแต่ภรรยาใหม่ของเขาปฏิเสธที่จะให้ข้อมูล โดฮาจึงไปหาเพื่อนเก่าและได้รู้ว่าชเวยงกุกยังคงไปที่ธนาคารบ่อยๆ ถึงแม้ว่าออมจีจะตายไปแล้วก็ตาม ต่อมาเขาจึงรู้ว่าชเวยองกุกไปตามทวงเงินประกันของออมจีและแสดงความดีใจที่สุดเมื่อได้รับเงินก้อนนั้น
โดฮาและซลฮีกลับไปที่ร้านของภรรยาชเวยงกุกอีกครั้งเพื่อถามหาที่อยู่ของเขา แต่ซลฮีจับคำโกหกของเธอได้ จนกระทั่งโดฮาบอกว่าเธออาจลงเอยเหมือนออมจีที่ถูกทำร้ายร่างกายเพราะเงินประกัน ภรรยาของเขาจึงบอกความจริงว่าชเวยงกุกอยู่ที่บ่อนพนันแห่งหนึ่ง
โดฮาและซลฮีไปตามหาชเวยงกุกที่บ่อนและได้พบกับโจแจชาน โจแจชานเพิ่งไถเงินจากโดฮาและมาที่บ่อนแห่งนี้ โดยอ้างว่าเงินที่ได้มาไม่พอใช้หนี้ ซลฮีจับโกหกของแจชานได้เมื่อเขาบอกว่าไม่รู้ว่าชเวยงกุกอยู่ที่นี่และปฏิเสธว่าไม่ได้มีใจให้ออมจี ทันใดนั้นเองชเวยงกุกก็โวยวายเสียงดังอยู่ที่อีกมุมหนึ่งของบ่อนเพราะขัดแย้งกับนักพนัน โดฮาจึงตรงรี่เข้าไปคาดคั้นถามชเวยงกุกว่าเขาเป็นคนฆ่าออมจีหรือไม่
