โดฮาละเมอว่าไม่ได้ฆ่าใครเพราะฝันถึงตอนที่ถูกสอบสวนคดีชเวออมจี ซลฮีคิดว่าเขาคงกังวลเรื่องชีอนมากเกินไปจนเก็บไปฝันและเป็นครั้งแรกที่เขาพูดโกหก เพราะเขาช่วยชีอนจนปลอดภัยแล้วและโทรให้ผู้จัดการส่วนตัวของเธอมารับ ในคืนนั้นโดฮาเป็นไข้สูงและหมดสติไป ซลฮีนำยาไปให้เขาที่ห้องและนอนเป็นเพื่อนเขาทั้งคืน โดฮาตื่นขึ้นมาและแปลกใจที่เธอนอนค้างคืนที่ห้องของเขา เขาจึงขอร้องไม่ให้เธอสนใจเขาอีกและขอให้คิดว่าเขาไม่มีตัวตน
โดฮาไปเล่นเปียโนที่คลับตามปกติแต่เขาไม่มีสมาธิ เขาจึงขออนุญาตเจ้าของคลับจางจูงกยูเพื่อขออาศัยอยู่ที่นั่นชั่วคราว โดยหยุดเล่นเปียโนสักพักและช่วยงานเล็กๆน้อยๆในคลับ ซลฮีอดคิดถึงและเป็นห่วงเขาไม่ได้เพราะคิดว่าโดฮาคงย้ายไปอยู่ที่อื่นแล้วและไม่ชอบกินข้าวนอกบ้าน
ยังจีฮยอก (นักแต่งเพลงเงา) โดนกรรมการพัคมูจินหลอกใช้ เขาจึงใส่หน้ากากและโพสต์คลิปว่าตนเองคือคิมโดฮา และต่อว่าเจเอนเตอร์เทนเมนต์ที่มีนักแต่งเพลงอีกหลายคนที่ก็อปปี้ผลงานของคนอื่น คลิปนี้ทำให้ราคาหุ้นของเจเอนเตอร์เทนเมนต์ตกลง ซลฮีและประธานโจดึกชานต่างก็รู้ดีว่าผู้ชายในคลิปไม่ใช่คิมโดฮาตัวจริง โดฮาเท่านั้นที่จะแก้ปัญหาโดยออกมยืนยันตัวตน แต่เขาไม่รู้ข่าวนี้เพราะปิดโทรศัพท์ตลอดเวลาขณะที่อาศัยอยู่ที่คลับ
ประธานโจดึกชานไม่สามารถติดต่อโดฮาได้ เขาจึงไปขอความช่วยเหลือจากซลฮีและยอมรับว่าตนเองคือประธานของเจเอนเตอร์เทนเมนต์ ซลฮีไปที่คลับในคืนนั้นและบอกโดฮาเรื่องคลิปที่กำลังเป็นข่าวดัง เธอพูดบางอย่างเพื่อเตือนสติเขา
ยังจีฮยอกส่งข้อความบอกโดฮาว่าจะมอบคีย์บอร์ดหลักให้กับเขา โดฮาไปพบจีฮยอกและได้รู้ความจริงที่เขาสวมรอยและทำคลิปเพื่อแฉพัคมูจิน โดฮาและจีฮยอกไปที่เจเอนเตอร์เทนเมนต์เพื่อขอโทษและเปิดเผยความจริง ประธานโจคิดว่าจะไล่พัคมูจินออกจากบริษัท โดฮาบอกกับชีอนว่าเขาไม่ได้คิดอะไรกับเธอเกินเลยไปกว่าเพื่อนร่วมงานและน้องสาว
โดฮากลับไปอยู่ที่ห้องเดิมและส่งข้อความให้ซลฮี เขาอยากให้เธอไปที่คลับเพื่อชมการแสดงเปียโนของเขา ในคืนนั้นโดฮาถอดหน้ากากและเล่นเปียโนอย่างมีความสุข โดยไม่ต้องหวาดระแวงหรือกังวลอะไรอีกต่อไป
