ชื่อเรื่องย่อหลัก

ปัจจุบันในปี 2021 แฮจุนเป็นนักข่าวมาเจ็ดปีแล้ว เขาไล่ล่าหาแต่ความจริงเท่านั้นและตั้งใจว่าอีก16ปีข้างหน้าจะเกษียณตัวเองเพื่อใช้ชีวิตในหมู่บ้านอูจองที่เงียบสงบ  เขาพบรถยนต์รุ่นเก่าคันหนึ่งจอดอยู่ในอุโมงค์ พร้อมหนังสือคู่มือการใช้ เขาเดินทางไปยังอนาคตในปี 2037 เพื่อดูอนาคตของตัวเอง แต่สิ่งที่เขาได้พบคือ ตัวเขาถูกฆ่าตายไปตั้งแต่อายุ 35 ปี โดยคนที่ฆ่าเขาคือ ฆาตกรต่อเนื่องหมู่บ้านอูจองในปี 1987

โดยในตอนนั้น มีการจับกุมตัวคนร้าย และขังคุกมานาน 30 กว่าปีแล้ว แต่คนร้ายผูกคอตายในคุกก่อนที่แฮจุนจะถูกฆ่า ทำให้แฮจุนคิดว่าคนร้ายที่ถูกจับเป็นแค่แพะรับบาป เพราะคนร้ายตัวจริงยังลอยนวล และยังก่อเหตุมาฆ่าตัวเขาได้อยู่ แฮจุนไปคุยกับคนที่ถูกจับในคุก โดยบอกว่าเขารู้ว่าคุณไม่ใช่คนร้าย และขอให้มีชีวิตอยู่ต่อไป

แฮจุนย้อนเวลาไปที่หมู่บ้านอูจองในปี 1987 เพื่อไปดูสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้น เขาใช้สิ่งที่รู้มา ทำให้ชาวบ้านทึ่งและยอมรับ  เขาเริ่มต้นใช้ชีวิตปลอมๆด้วยการเป็นครูสอนภาษาเกาหลี และซื้อบ้านไว้หลังหนึ่ง และกลับมายังปี 2021

—-----------------------------------------------------------------------------------------

ยุนยอง  บรรณาธิการและผู้ช่วยของนักเขียนโกมีซุกขี้จุกจิก  เธอแยกตัวไปอยู่ตามลำพังเพราะเกลียดที่ต้องเห็นพ่อเมาและหาเรื่องทะเลาะกับแม่  เธอทำแต่งานจนไม่มีเวลาให้แม่นอกจากส่งเงินให้เพื่อซื้อเสื้อผ้ารองเท้าดีๆ ใส่  เธอมักจะต่อว่าแม่ ที่ชอบใส่แต่ชุดเก่าๆ เชยๆ และยึดติดกับเรื่องในอดีต  พ่อของยุนยองเป็นคนขี้เมาสร้างแต่ปัญหาและไม่ค่อยกลับบ้าน  วันหนึ่งยุนยองได้รับแจ้งว่าแม่ของเธอกลายเป็นศพอยู่ที่แม่น้ำพร้อมกับจดหมายลาตายที่เขียนถึงเธอ  เธอเสียใจและโทษตัวเองที่ไม่เคยนึกถึงวันที่ไม่มีแม่อยู่อีกแล้ว  ยุนยองอ่านจดหมายของแม่ที่ริมแม่น้ำและพบกล่องไม้ขีดไฟบงบง ลอยน้ำมาซึ่งมีเศษกระดาษขาดๆ อยู่ข้างใน

เธออยากย้อนเวลากลับไปในอดีต  เพื่อที่แม่ของเธอจะได้ไม่ต้องเจอพ่อขี้เมาแบบนี้  เธอจะทำให้แม่มีชีวิตที่ดีกว่านี้

—-----------------------------------------------------------------------------------------

แฮจุนจะย้อนไปยังปี 1987 อีกครั้ง เขาขับรถเข้าอุโมงค์แต่เจอยุนยองยืนขวางทางอยู่ ทำให้เขาต้องหักหลบ จากนั้นทั้งสองคนก็หายไป


ยุนยองฟื้นขึ้นมาและพบว่าตัวเองอยู่ในปี 1987 ที่หมู่บ้านอูจอง  เธอเห็นแม่ของตัวเองในวัยสาว เธอจึงวิ่งตามไป  แต่แฮจุนดึงแขนเธอไว้ และบอกว่า เรากำลังอยู่ในปี 1987 และไม่มีทางกลับไปได้อีกแล้ว  ยุนยองร้องไห้แต่สุดท้ายก็ยิ้มปนน้ำตาว่า ได้ย้อนกลับมาแก้ไขอดีตของแม่ตามที่ต้องการ