>> แฮจุนยังบอกยุนอูไม่ได้ว่าตนเองเป็นใคร แค่ปฏิเสธว่าไม่ใช่ฆาตกร ยอนอูถามพ่อเพราะแฮจุนไม่ใช่คนที่นี่ แต่พ่อตอบอย่างชื่นชมว่าแฮจุนเป็นคนแปลกที่ชอบช่วยเหลือคนอื่น
>>โกมีซุกแจ้งความว่า โกมินซู พี่ชายของเธอคือฆาตกร ตำรวจจึงบุกไปจับโกมินซูที่เมาหมดสติอยู่ในตรอก และตามไปค้นบ้าน ตำรวจพบกล่องไม้ขีดไฟบงบงและเชือกสีแดงที่ฆาตกรใช้มัดเหยื่อทั้งสองราย โกมินซูเอาแต่ถามหาโกมีซุก
>> ยุนยองเป็นห่วงความรู้สึกของแฮจุนที่ต้องเผชิญหน้ากับแม่ที่ไม่เคยรู้จักกันและพ่อที่สงสัยว่าเขาเป็นฆาตกร เธอจึงปลอบใจว่าอย่างน้อยคุณปู่ (ครูใหญ่) ก็รักและเอ็นดูเขาและตามใจทุกอย่าง แต่แฮจุนบอกว่าในความเป็นจริงแล้ว เขาไม่เคยมีตัวตนในสายตาปู่ หลังจากแม่ทิ้งเขาไปพ่อก็กลับไปเรียนต่อที่อเมริกาจนเป็นศาสตราจารย์และอยู่ที่นั่น พ่อจะกลับมาหาเขาแค่ช่วงปิดเทอมและอยู่เพียงไม่กี่วัน
ยุนยองคิดว่าแฮจุนคงเหงาทุกครั้งเมื่อคิดว่าไม่มีใครรัก เธอจึงสารภาพว่าเธอคิดถึงเขาด้วยความรัก เธอเล่าว่าในฝัน เธอตกใจตื่นเพราะไม่เห็นเขาหลังจากที่ได้กลับไปยังโลกปัจจุบันแล้ว ถึงแม้ว่าจะได้เห็นพ่อแม่มีความสุขอย่างที่จินตนาการไว้ก็ตาม
ในฝันนั้นเธอตามหาแฮจุนเท่าไรก็ไม่พบ เธออยากใช้ชีวิตกับเขาในอนาคต ซึ่งแฮจุนบอกว่าเขาก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน ทั้งสองคนได้สารภาพความในใจและสวมกอดกัน แฮจุนสัญญาว่าจะจับคนร้ายให้ได้ เพื่อให้แน่ใจว่าตัวเองกับแม่ของยุนยองจะมีชีวิตอยู่ในอนาคต
>> สายสืบดงชิกไม่ปักใจเชื่อว่ามินซูคือคนร้าย เพราะในกล่องไม้ขีดไฟที่พบในบ้านของเขา ไม่มีข้อความที่คนร้ายเขียนไว้ แต่หัวหน้าของดงชิกต้องการปิดคดีนี้ให้เร็ว เลยจะให้มินซูนั่นแหละเป็นคนร้าย
>> แฮจุนกับยุนยองคิดว่าถ้าหากทั้งหมดนี้คือแผนการของโกมีซุก พวกเขาก็จะต้องจับตาดูคิมแฮกยอง (เพื่อนสนิทของโกมีซุก) ต่อไป เพราะเธอคือพยานคนสำคัญ
แฮกยองยอมบอกความจริงทั้งหมดกับแฮจุน โดยเล่าเหตุการณ์ในคืนนั้นว่า เธอเจอโกมินซู นอนเจ็บอยู่ใต้สะพาน เธอจึงโทรบอกโกมีซุก
>> แต่เมื่อโกมีซุกมาถึง พวกเธอเห็นฆาตกรกำลังฆ่าครูอีจูยอง โกมีซุกบังคับไม่ให้แฮกยองหันไปเห็นหน้าคนร้าย แต่โกมีซุกมองเห็นหน้าคนร้ายชัดเจน โกมีซุก จะให้พี่ชายเป็นแพะรับบาปแทนฆาตกรตัวจริง
>> แฮกยองสงสารมีซุกเมื่อเห็นบาดแผลในร่มผ้าที่ถูกพี่ชายทำร้ายมาโดยตลอด แฮกยองรับปากโกมีซุกว่าจะเก็บเรื่องฆาตกรรมเป็นความลับตามที่เธอขอร้อง
แฮจุนสรุปว่า โกมีซุกไม่ใช่คนร้ายแต่เป็นพยานตัวจริงที่เห็นเหตุการณ์ และเขียนทุกสิ่งที่เห็นไว้ในนิยาย และฆาตกรเป็นผู้ชาย
>> ซุนแอไปที่เนินเขาซึ่งเป็นที่โปรยเถ้ากระดูกของพี่สาว ยูบอมรยงเดินผ่านที่นั่นเพื่อไปที่โปรยกระดูกของครูอีจูยองเช่นกัน แต่เขาเลี่ยงไปทางอื่นเมื่อเห็นซุนแอยังคงมีท่าทางหวาดกลัวเขา เมื่อบอมรยงย้อนกลับมาอีกครั้งก็ไม่พบซุนแอนอกจากกิ๊บติดผมที่หล่นอยู่ เขารีบโทรบอกแฮจุนด้วยความตกใจ แฮจุนขอให้บอมรยงรออยู่ที่นั่นจนกว่าเขาจะถึง แฮจุนบอกยุนยองให้ไปหาแบคฮีซอบและไปแจ้งความที่สถานีตำรวจทันที
>> ซุนแอถูกคลุมหัวและมัดมืออยู่ที่กระท่อมร้าง คนร้ายมัดมือเธอด้วยเชือกสีแดงและเขียนข้อความใส่กล่องไม้ขีด ใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงของเธอ
บอมรยงตามหาซุนแอและเข้าไปช่วยเพื่อให้เธอรีบหนีไป เขาต่อสู้กับคนร้ายจนเสียชีวิต จากนั้นคนร้ายก็วิ่งตามซุนแอไปติดๆ แต่แฮจุนมาถึงพอดี คนร้ายจึงหนีไป
แฮจุนวิ่งไล่ตามคนร้าย ขณะนั้นเอง ตำรวจกับแบคฮีซอบและยุนยองก็มาถึงพอดี ซุนแอหมดสติและถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล
>> แฮจุนไปถึงกระท่อมร้างและพบร่างของบอมรยงนอนจมกองเลือด เขาพยายามปลุกบอมรยงจึงทำให้มือของเขาเปื้อนเลือด แฮจุนมองสภาพของบอมรยงซึ่งไม่ต่างจากภาพที่เขาเห็นตัวเองถูกฆ่าในอนาคต สายสืบดงชิกตามมาถึงและเห็นเลือดที่มือของแฮจุน จึงคิดว่าแฮจุนเป็นคนร้ายจึงใส่กุญแจมือ ยุนยองตามมาทีหลังเพราะเป็นห่วงแฮจุน แต่ทว่าเขาถูกใส่กุญแจมือแล้ว
