>> ในกล่องไม้ขีดไฟ เป็นจดหมายจากคนร้ายขู่ซุนแอ แฮจุนจึงคิดว่าคนร้ายน่าจะกลัวถูกจับได้แล้ว
>> หัวหน้าสายสืบให้โกมินซูเป็นคนร้ายที่ฆ่าเหยื่อสองรายแรกเพราะต้องการปิดคดีนี้โดยเร็ว จดหมายขู่ของคนร้ายก็หายไป เพราะหัวหน้าไม่ต้องการให้สืบคดีนี้อีก
>> หลังจากได้รับจดหมายขู่จากคนร้าย พ่อแม่ของซุนแอจึงรีบพาเธอกลับบ้านโดยมีสายสืบคนหนึ่งขับรถไปส่ง ยุนยองแปลกใจว่า ทำไมถึงไม่มีคำตอบว่าจะสืบสวนคดีนี้ต่อไปอย่างไร
>> แฮจุนใช้เวลาทั้งคืนสำรวจรอบหมู่บ้านและพบว่าทั้งชาวบ้านและตำรวจกลับเงียบเกินไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาจึงคิดว่าจะใช้สื่อและสาธารณชนเพื่อกระตุ้นและกดดันตำรวจให้สืบคดีนี้ ซุนแอเต็มใจที่จะให้สัมภาษณ์สื่อ วิธีของแฮจุนได้ผลเพราะทำให้หัวหน้าสายสืบกระตือรือร้นมากขึ้นหลังจากที่ต้องตอบคำถามนักข่าว เขาส่งเจ้าหน้าที่ไปเฝ้าที่บ้านซุนแอเพื่อความปลอดภัย แต่สายสืบดงชิกกังวลว่าคดีนี้อาจจะไม่คืบหน้า เพราะโกมินซูยังคงถูกขังจากที่หัวหน้าต้องการให้เป็นคนร้าย แถมโกมีซุกยังคงยืนกรานกับสายสืบดงชิกว่าพี่ชายของเธอคือคนร้าย
>> โกมินซูที่ยืนยันว่าในคืนเกิดเหตุฆาตกรรม โกมีซุกไปรับเขาหลังจากตกสะพานและข้อมือบาดเจ็บ จากนั้นเธอก็ซื้อเครื่องดื่มให้เขากินจนหลับไปในรถแท็กซี่ ในตอนแรกเขาคิดว่าเธอจะพาไปโรงพยาบาลแต่กลับพามาที่บ้าน แฮจุนนำหลักฐานที่อยู่ของโกมินซูและเอกสารใบรับรองแพทย์ที่ถูกปลอมแปลงไปให้นักข่าวตีแผ่ จึงทำให้โกมินซูได้รับการปล่อยตัวเพราะไม่ใช่คนร้ายตัวจริง
>> วิธีของแฮจุนทำให้ซุนแอได้รับความคุ้มครองและตำรวจก็เลิกใส่ร้ายคนบริสุทธิ์ แต่ครูใหญ่ยุนบยองกูไม่อยากให้แฮจุนต้องยุ่งกับเรื่องอันตรายแบบนี้อีก แฮจุนขอยืมรถของปู่เพื่อพายุนยองไปเที่ยวและบอกเรื่องสำคัญกับเธอ เขาขอให้เธอรอและเชื่อใจไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ตาม แฮจุนรับปากว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเขา
>> ชองอาเตรียมตัวย้ายออกไปจากหมู่บ้าน มีเพียงกล่องสำคัญใบเดียวที่เธอจะนำติดตัวไปด้วย เพราะมันเป็นของใช้เด็กอ่อนที่เธอเตรียมตัวไว้ให้ลูกที่อยู่ในท้อง ชองอาขอให้แฮจุนไปส่งเธอที่ท่ารถและพูดถึงลูกที่กำลังจะเกิดมา ทำให้แฮจุนรู้ว่าแม่ไม่ได้ทอดทิ้งเขาอย่างที่รู้มา แต่เธอมอบความรักและตั้งตารอลูกที่จะเกิดมาพร้อมกับตั้งชื่อล่วงหน้าว่าแฮจุน แฮจุนมองชองอาพูดถึงลูกด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุข แต่เธอมีเหตุผลบางอย่างที่ต้องไปจากที่นี่
>> แฮจุนให้สัมภาษณ์กับนักข่าว โดยเปิดหน้าและบอกว่าเห็นหน้าคนร้าย แบคยูซอบเปรยออกมาเบาๆว่ารู้สึกโกรธที่แฮจุนให้สัมภาษณ์อย่างนั้น ซุนแอย้ายไปพักฟื้นที่โรงพยาบาลในโซล โดยมีครอบครัวของเธอและยุนยองเฝ้าอยู่ เมื่อยุนยองเห็นแฮจุนให้สัมภาษณ์โดยไม่ปิดบังใบหน้าและระบุตัวตนของตัวเอง เธอจึงรีบกลับไปที่หมู่บ้านด้วยความเป็นห่วง
>> แฮจุนตั้งใจรอคนร้ายอยู่ที่บ้าน เพราะคิดว่าคนร้ายต้องมาแน่ แต่ระหว่างที่แฮจุนรออยู่นั้น ชองอาย้อนกลับมาหาเขาที่บ้านเพราะเห็นข่าวที่เขาให้สัมภาษณ์ เธอรู้ว่าแฮจุนพูดโกหกเพราะถ้าเห็นหน้าคนร้ายจริงก็ต้องรู้ว่าเป็นใคร
>> ชองอาให้แฮจุนดูตุ๊กตาไหมพรมสีแดงที่เธอทำเองเพื่อให้ความอบอุ่นกับลูกที่จะเกิดในฤดูหนาว แฮจุนมองตุ๊กตาไหมพรมสีแดงนั้นและทำให้นึกถึงเชือกแดงที่ฆาตกรใช้ ชองอายอมรับว่าทั้งเชือกสีแดงและกล่องไม้ขีดเป็นของเธอเอง เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับลูกที่อยู่ในท้องเพราะพ่อของเด็กเป็นคนสารเลว เธอจึงต้องหนีเพราะความกลัวและไม่อาจทนอยู่กับเขาได้ แม้แต่ลูกในท้องที่เธอเคยตั้งตารอซึ่งตอนนี้เธอไม่อยากจะเห็นหน้าเขาอีกแล้ว เพราะการเป็นลูกของผู้ชายคนนั้น มันน่ากลัวและน่าสยดสยอง
>> แสงไฟในโรงรถยังคงเปิดอยู่ แต่ทว่ารถไทม์แมชชีนไม่อยู่ที่นั่นแล้ว ยอนอูปรากฏตัวที่หน้าบ้านของแฮจุนแต่สายสืบดงชิกที่อยู่ตรงนั้นทำให้เขาไหวตัวทันและวิ่งหนีไป แฮจุนรีบวิ่งไปที่อุโมงค์เพื่อขวางหน้ารถที่ยอนอูขับออกไป ยอนอูเดินลงจากรถและเผชิญหน้ากับแฮจุน
