เช้าวันต่อมาดัมบอกโดแจจินให้รีบติดต่อฮเยซอน เพราะเขาทำรถของเธอเสียหาย ในคลาสเรียนทั้งอูยอและซอนอูต่างก็มองความสนิทสนมระหว่างดัมและแจจินและคิดว่าพวกเขาชอบกัน อูยอบอกตัวเองว่าไม่ควรสนใจเพราะเขามาเฝ้าดูเธอเพียงชั่วคราวเท่านั้น ในขณะที่ซอนอูคิดว่าตัวเองเหนือกว่าแจจินในทุกๆ ด้าน
ฮเยซอนรู้สึกทึ่งโดแจจินที่เขามีความสำนึกที่จะชดใช้ค่าเสียหายรถของเธอ แม้เธอจะบอกว่าไม่ต้องการเพราะกำลังจะเปลี่ยนรถคันใหม่อยู่แล้ว เขาจึงตั้งใจชดใช้ให้เธอด้วยวิธีอื่นที่ไม่ใช่เงิน จนกว่าความรู้สึกผิดในใจจะหมดไป จากนั้นเขาก็ซื้อพจนานุกรมสำนวนเกาหลีให้เธอ เพราะเห็นว่าบางครั้งเธอพูดภาษาเกาหลียังไม่ถูกต้อง แจจินขอโทษอูยอที่ตัวเองเมามากเกินไป อูยอจึงเตือนว่าอย่าทำให้คนรอบข้างเดือดร้อน ซึ่งเขาหมายถึงดัม
ฮเยซอนรู้ดีว่าอูยอหึงโดแจจิน แต่เขาบอกว่าความรักของมนุษย์กับจิ้งจอก ไม่เคยมีจุดจบที่ดี และเขาเคยเจ็บปวดมาแล้ว จะไปรักใครได้อีก
อีดันสังเกตว่าพี่สาวไม่ร่าเริงสดใสเหมือนเมื่อก่อน เพราะก่อนหน้านี้เธอดีใจและตื่นเต้นที่จะได้ไปทัศนศึกษาทางประวัติศาสตร์ แต่ดัมปฏิเสธว่าไม่เป็นอะไร ดัมบอกตัวเองว่าจะถือโอกาสเที่ยวให้สนุกและตัดใจจากอูยอให้หมดในการไปทัศนศึกษาครั้งนี้
ดัมยังคาใจที่เห็นอูยอและฮเยซอนมาด้วยกันในคืนที่โดแจจินเดินชนรถของฮเยซอน แต่ฮเยซอนตอบคำถามของซูคยองเพียงว่า พวกเขามาด้วยกันเพราะเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย ระหว่างพักกินอาหารในการเดินทางไปทัศนศึกษา ดัมคิดว่าฮเยซอนกลืนลูกแก้วของอูยอไปแล้ว จึงได้สนิทสนมกับเขา แต่เมื่อเห็นฮเยซอนกินไก่ ดัมจึงรู้ว่าตนเองคิดผิดไป ซอนอูพยายามตีสนิทกับดัม โดแจจินไม่พอใจจึงมีปากเสียงกัน ฮเยซอนมองเหตุการณ์อยู่ห่างๆ และคิดว่านั่นคือละครรักในวัยเรียน เธอจึงส่งรูปของพวกเขาไปให้อูยอพร้อมกับข้อความที่ว่าเขายังไม่ทันเริ่มต้นกับรักครั้งใหม่ ก็ชิงถอดใจไปเสียก่อน อูยอดูรูปดัม จากนั้นเขาก็รีบตามไปที่ทัศนศึกษา จนทำให้ฮเยซอนแอบยิ้มออกมา
อูยอรับหน้าที่ดูแลองค์กรนักศึกษาซึ่งดัมเป็นประธาน รุ่นพี่จึงขอให้ดัมนั่งรถไปกับอูยอเพื่ออธิบายให้เขาฟังแต่ดัมลำบากใจ ฮเยซอนจึงอาสานั่งรถไปกับอูยอ ดัมจึงคิดว่าพวกเขาสนิทกันจริงๆ ฮเยซอนบอกอูยอให้รีบกลายเป็นมนุษย์ให้เร็วที่สุดและไปปรากฏตัวต่อหน้าดัม ในเมื่อเห็นว่าเขาชอบเธอขนาดนั้น แต่เขาบอกว่ามีเหตุผลบางอย่างจึงตามมาที่นี่
ที่หมายต่อไปเป็นวัดทางประวัติศาสตร์ซึ่งดัมและอูยอเคยมาอธิษฐานด้วยกัน และเขาก็พยายามลบความทรงจำของเธอที่นี่ ดัมเดินไปที่เจดีย์หินซึ่งอูยอยืนมองดูเธออยู่ห่างๆจึงรู้ว่าความทรงจำของเธอไม่ได้ถูกลบไป
ฮเยซอนคิดว่าตนเองเข้าใจความรู้สึกของดัมซึ่งเหมือนกับเธอเมื่อหลายร้อยปีก่อนที่ไม่ต้องการให้ความทรงจำตอนที่อยู่กับคนที่รักเลือนหายไป จึงอยากเก็บไว้ในความทรงจำของตัวเอง อูยอและดัมได้เผชิญหน้ากันในขณะที่เดินเล่น ทั้งคู่ต่างก็เปิดใจคุยกัน ดัมอยากรู้จริงๆ ว่าเขาไม่เคยคิดอะไรกับเธอเลยหรือ อูยอบอกเพียงว่าต้องการทะนุถนอมเธอและอยากให้เธอไปชอบคนธรรมดาที่มั่นคงและคู่ควรกับเธอมากกว่าเขา แต่ดัมบอกว่าชอบเขาและความรู้สึกของเธอนั้นก็ลึกเกินกว่าจะชอบคนอื่นได้ เธอขอร้องให้เขาชอบเธอเช่นกัน อูยอไม่อาจปฏิเสธได้ว่าดัมเป็นคนตรงไปตรงมาและไม่ลังเลที่จะพูดความจริง ซึ่งเขารู้สึกได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเธอแล้วว่าตนเองเหมือนหล่นมาจากเมฆบนฟ้าและร่วงมาสู่ความเป็นจริง เธอไม่ใช่ความฝันที่ตื่นขึ้นมาแล้วก็จางหายไป แต่กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวัน เมื่อมีใครให้รอ เวลาของเขาก็ไม่ได้หายไปโดยเปล่าประโยชน์ เมื่อคิดได้เช่นนี้อูยอจึงเข้าไปสวมกอดเธอและบอกว่าตั้งแต่นี้ต่อไป เธอจะมาเสียใจภายหลังไม่ได้แล้วนะ ดัมอยากรู้ว่าทำไมฮเยซอนจึงสนิทกับเขา อูยอจึงบอกว่าเธอเคยเป็นจิ้งจอกที่สนิทกับเขาเมื่อเจ็ดร้อยกว่าปีก่อนแต่ตอนนี้เธอเป็นมนุษย์ได้สี่ปีแล้ว
เมื่อกลับจากทัศนศึกษา ดัมได้พบผู้ชายคนหนึ่งท่าทางแปลกๆ และไม่ใช่นักศึกษาในคณะของเธอ อูยอขอนัดเดตกับดัม เขาพยายามหาข้อมูลการเดตและพาเธอไปยังที่ต่างๆ ซึ่งเป็นที่นิยมสำหรับคู่เดตเมื่อสิบห้าปีก่อน แต่เธอก็พอใจและมีความสุขเพราะทำให้เธอได้อยู่กับเขา อูยอนั่งจ้องหน้าดัมจนตัวเองกลืนน้ำลายเป็นครั้งแรกขณะที่เธอกำลังกินไก่ทอด ต่อมาฮเยซอนบอกเขาว่านั่นคืออาการอยากอาหาร เปรียบเสมือนหมาป่าที่หลงรักลูกแกะ ยิ่งอยากครอบครองเท่าไร ก็ยิ่งสลัดความรู้สึกแบบนั้นไม่พ้น ต่อให้บำเพ็ญตนมาเกือบหนึ่งพันปี ก็ไม่อาจสู้กับความรู้สึกนี้ได้ เพราะเดิมทีสิ่งที่เขาต้องการ เป็นเพียงแค่พลังวิญญาณเท่านั้น แต่ตราบใดที่เขายังเป็นจิ้งจอก และดัมยังเป็นมนุษย์ เขาก็ไม่อาจรักเธอได้อย่างสมบูรณ์ จึงเกิดความรู้สึกสับสนระหว่างความรู้สึกรักและความหิวกระหาย
ดัมแวะไปหาอูยอที่ห้องทำงานด้วยความคิดถึง เขาคว้าเธอมาจูบและสายตาของเขาเปลี่ยนเป็นแววตาจิ้งจอก จูบของเขาเริ่มหนักหน่วงขึ้นจนดัมรู้สึกตกใจ อูยอกำลังสับสนตัวเองเหมือนอย่างที่ฮเยซอนบอกเขาก่อนหน้านี้ ฮเยซอนเดินผ่านหน้าห้องทำงานของเขาและรู้สึกได้ถึงสิ่งแปลกๆ
