ทนายฮันแทจูเข้าไปคุยกับประธานของมูอิลเป็นการส่วนตัว
เธอขอให้ประธาน สั่งการให้จางแฮรยงมาฆ่าตัวเธอเอง แลกกับการฆ่าโอซังโด
ทนายฮันทำแบบนี้เพราะเป้าหมายของเธอ... คือจับจางแฮรยง

แต่ประธานปฏิเสธ และบอกว่าเขาไม่เคยสั่งการจางแฮรยง
และเรื่องที่จ้างแฮรยง ไปทวงบันทึกสินบนจากโอซังโด
ก็เป็นฝีมือลูกชายที่ไม่ได้เรื่องของเขาทั้งสิ้น

ด้วยตัวเนื้อเรื่องที่ชวนให้สงสัยว่าทำไมพระเอกหรือชาโยฮันถึงอยู่ในเรือนจำ
และยังคอยดูแลห้องพยาบาลในเรือนจำและคอยรักษานักโทษที่เจ็บป่วย ที่หมอที่ประจำการอยู่ไม่สามารถวินิจฉัยได้ว่าป่วยเป็นโรคอะไร
และทำไมนางเอกซึ่งก็คือ คังชียอง ที่ไปเป็นหมอพาร์ทไทม์ในเรือนจำ เธอมีอดีตอะไรที่ไม่กลับไปเป็นหมอที่โรงพยาบาล

สรุป 4 ตอน คร่าวๆ

ในโรงแรม มีต้นไม้ที่ไม่ออกใบเลยมานานเป็นพันปี... วิญญาณของมันวอลผูกติดอยู่กับต้นไม้ต้นนี้
ทำให้มันวอลต้องติดอยู่ที่นี่มานานแสนนาน

ชานซองเดินเข้าไปคุยกับมันวอลที่ต้นไม้ต้นนี้... เขาจับกิ่งของต้นไม้ แล้วต้นไม้ก็ออกใบเต็มต้น
เมื่อต้นไม้ออกใบ ออกดอกออกผล เวลาของมันวอลก็จะเริ่มเดินอีกครั้ง

คิมแจมยอง พ่อของคิมยองกุน ส่งจดหมายมาหาให้ยองกุนไปเยี่ยมเขาในคุก
พ่อของยองกุนถูกจับเพราะฆ่าภรรยานั่นก็คือแม่ของยองกุน

ยองกุนทำใจอยู่นานและในที่สุดก็ไปที่เรือนจำ
คิมมยองแจที่รู้ว่าตอนนี้ยองกุนเป็นตำรวจอยู่ เขาขอให้ยองกุน

ไบรอันกลับมาทำงานที่บาร์โรอีกครั้ง ในฐานะซีอีโอ ทางฝั่งบินิคอนกาคยองก็เริ่มงานวันแรกในฐานะซีอีโอ ทั้งคู่ต่างไม่เซ็นสัญญาที่เอื้อต่อประโยชน์ของรัฐบาลเรื่องเรื่องกฎข้อบังคับใหม่ของการค้นหาตามเวลาจริง

และเพราะเรื่องนี้ประธานาธิบดีจึงขู่ประธานจางว่าเขามีอำนาจที่จำอะไรก็ได้ และไม่ต้องใช้ประธานจางช่วย แต่ก็โดนประธานจางตอบโต้เช่นเดียวกันว่าตำแหน่งประธานาธิบดีนั้นมันไม่ยืดยาว

กลุ่มโจรวิ่งลงจากเขา... เข้าปล้นขบวนเดินทางขององค์หญิง
มันวอล หัวหน้ากลุ่มเป่านกหวีดเป็นสัญญาณให้กลับ
แต่หัวหน้าหน่วยอารักขาขององค์หญิง เห็นมันวอลจึงขี่ม้าไล่ตาม
ทั้งสองคนขี่ม้าไล่กันไปไกล แล้วยังเกิดเหตุการณ์ที่ต้องช่วยเหลือกัน จึงทำให้ต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันไปโดยปริยาย
ชานซองตื่นขึ้นมาจากความฝัน... ความฝันนั้นคือเรื่องจริงหรือไม่... แล้วทำไมเขาจึงฝันถึงมันวอล

ในงานศพของจองซูอา

ทนายกีมูฮยอก เป็นทนายมือหนึ่งของบริษัทกฏหมายฮาซง เขาสามารถทำให้ลูกความชนะคดีได้แทบจะร้อยเปอร์เซ็นต์
แต่คดีที่เขาต้องทำในครั้งนี้... ทำให้เขาพ่ายแพ้และต้องอับอายเป็นอย่างมาก

คดีที่ว่านี้เป็นคดีเด็กนักเรียนชายแทงนักเรียนหญิง... และโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนระดับแพงที่มีลูกหลานคนรวยมาเรียนกัน

เมื่อรู้ว่ารักแรกของดาอินคือโมกอน ทามีรู้สึกว้าวุ่นใจจนทนไม่ไหวเธอเรียกโมกอนให้มาหา และขอให้โมกอนซื้อต่างหูให้เพราะดาอินทำต่างหูของเธอหาย โมกอนไม่รู้ว่าทามีคิดอะไรอยู่ เขาเป็นห่วงทามีมาก และอยู่ๆทามีก็พูดว่าเธอจะปล่อยเขาไปดีมั้ย และถ้าเธอปล่อยโมกอนจะไปมั้ย โมกอนจึงถามทามีกลับว่า อยากปล่อยเขาไปจริงๆรึเปล่า แต่ทามีกลับบอกว่าเธออยากรั้งโมกอนไว้ โมกอนไม่เข้าใจว่าทามีคิดอะไรอยู่ ทามีคิดว่าการที่เธอร

ถึงจะพูดออกไปว่าเธอคือแจฮีแต่ที่สุดแล้วก็ไม่กล้าพอที่จะสารภาพความจริงทุกอย่างกับอีโด

แฟนเก่าของมียู แอบเข้าไปที่กองถ่ายแบบและจะสาดน้ำกรดใส่มียู เยรินที่เห็นเหตุการณ์อยู่ จึงเข้าไปช่วยมียู และเข้าไปขวางไว้จึงโดนน้ำกรดราดที่หลัง และเพราะเยรินไม่สบายอยู่ด้วย เธอจึงต้องนอนพักรักษาตัวที่โรงพยาบาล อีโดคอยไปเฝ้าดูแลเยรินไม่ห่าง จนเยรินหายดีและได้ออกจากโรงพยาบาล

อีโดบังเอิญไปรู้เรื่องที่แทจุนยักยอกเงิน และสามารถเอาหลักฐานจากเมียน้อยของแทจุนมาได้ อีโดขอนัดเจอกับแจฮีอีกครั้งและเอาหลักฐานให้แจฮี เขาอยากให้แจฮีเป็นอิสระและอยากเห็นแจฮีมีความสุข แจฮีโมโหอีโดที่เข้ามายุ่งเรื่องในครอบครัวของเธอ และบอกว่าไม่อยากเห็นหน้าอีโดอีก อีโดเจ็บปวดมากที่แจฮีไม่สนใจใยดี เขาอยากลบความทรงจำที่มีกับแจฮีออกไปให้หมด

อีฮโยจองตัดสินใจกลับไปอยู่ข้างอัยการอีดงฮุนเพราะเกิดโลภ กลัวว่าถ้าอัยการถูกจับตัวเองก็จะชวดเงินไปด้วย
ทำให้ทนายฮันแทจูและทีมสืบสวนทุกคนตกที่นั่งลำบาก