ทนายควอนได้เห็นยุนซอในอีกแง่มุม ได้เห็นว่าเธอเข้มแข็งกว่าที่เขาคิด ที่ผ่านมาเขาไม่คิดว่าเธอเป็นเลขาเขาจริงๆ เขาบอกกับยุนซอว่าเขาจะให้โอกาสเธอ และขอเริ่มต้นใหม่กับเธออีกครั้ง ยุนซอดีใจมากที่ทนายควอนให้โอกาสเธอ เธอดีใจมากและขอบคุณทนายควอน
ยุนซอจัดโต๊ะของทนายควอน แต่ทว่านั่นทำให้ทนายควอนโกรธเพราะเอกสารพวกนั้นเขาวางไว้เป็นระบบของเขา และคิดว่ายุนซอทำแฟ้มเอกสารของเขาหาย แต่ความจริงแล้วทนายชเวเป็นคนเอาแฟ้มไป ทนายควอนจึงไปขอโทษยุนซอ แต่ก็ยังยืนยันว่าไม่อยากให้ยุนซอไปวุ่นวายกับข้าของบนโต๊ะของเขา
ถึงจะเป็นนักแสดงชื่อดังแต่ทว่าเพราะโอยุนซอมีข่าวเกี่ยวกับยาเสพติดนั่นทำให้เธอต้องพักงานแสดงไป
ยุนซอเห็นบทละครเรื่อง "ความรักนั้นเจ็บปวด" ของนักเขียนอีเซจิน และคิดว่าบทของนางเอกในเรื่อง เหมาะกับเธอมากๆ ยุนซอจึงไปขอร้องอ้อนวอนนักเขียนอีเซจิน คุณนักเขยนอีบอกกับยุนซอตรงๆว่าเพราะข่าวฉาวของเธอไม่มีใครอยากดูละครที่เธอเล่นแน่ๆ
องค์ชายอีกึมช่วยยอจีที่ถูกองค์ชายมิลพุงจับได้เพราะขโมยของ และนัดกับยอจีว่าให้ไปเจอกันที่สะพานควังทงตอน 3 ทุ่ม ยอจีเปิดกล่องที่ขโมยมาแต่ทว่าในกล่องนั้นกลับมีเพียงแค่ดอกไม้แห้งไม่ใช่บัญชีคนตายตามที่คาดหวัง ยอจีทั้งเสียหน้าและโมโหตัวเองเป็นอย่างมาก ยอจีไปตามนัดที่นัดไว้กับองค์ชายยอนอิง ยอจีรู้แล้วว่าจริงๆแล้วพระองค์คือองค์ชายยอนอิง
เรื่องราวเกิดขึ้นในปี 1791 ปีสุดท้ายของพระเจ้าซุกจง
มีข่าวลือแพร่สะพัดว่าองค์รัชทายาทไม่สามารถมีบุตรได้
นั้นทำให้พรรคซออิน ฝ่ายปกครอง ที่แบ่งเป็นสองฝ่ายก็คือโนรนและโซรน
ต่างแต่งตั้งองค์ชายขึ้นเป็นพระราชา
องค์รัชทายาทจึงเหลือเพียงขุนนางไร้อำนาจจากพรรคนามินเพียงไม่กี่คน
บ้านเมืองจึงตกอยู่ในความโกลาหล
ฮเยจาเมามาก จุนฮาต้องแบกเธอกลับมาส่งบ้าน วันต่อมาฮเยจาบังเอิญเจอคุณย่าของจุนฮา ฮเยจาช่วยคุณย่าเข็นรถเข็นของไปถึงที่บ้านคุณย่า คุณย่าจึงชวนฮเยจากินข้าวด้วยกันและจุนฮาที่กลับมาถึงบ้านจึงได้นั่งทานข้าวด้วยกัน หลังจากทานข้าวเสร็จจุนฮาเดินไปส่งฮเยจาและบอกขอบคุณฮเยจาที่อาสาจะย้อนเวลาเพื่อช่วยเขา จุนฮาบอกกับฮเยจาว่าให้พูดจาเป็นกันเองกับเธอ และพาไปดูวิวสวยๆด้วยกัน ฮเยจาเลยถามจุนฮาตรงๆเพราะเห็นจุนฮากับซ
ชายหาดเป็นสถานที่พิเศษของฮเยจา ย้อนไปเมื่อตอน 5 ขวบ เธอได้เจอนาฬิกาเรือนนึงที่ชายหาดแห่งนี้ นาฬิกาวิเศษที่สามารถย้อนเวลาได้ แต่ทว่ายิ่งใช้นาฬิกาย้อนเวลามากเท่าไหร่ เวลาของฮเยจาก็ยิ่งเดินเร็วมากเท่านั้น และทำให้ตัวของโตเร็วกว่าอายุ ฮเยจาจึงตัดสินใจเก็บนาฬิกาไว้และไม่พึ่งมันอีก
ฮาซอนเสียใจมาก และกล่าวโทษตัวเองว่าไม่ควรไปรักพระมเหสีเลย ยิ่งเห็นสายตาของพระมเหสีแล้วเขาแทบใจสลาย เจ็บปวดเหลือเกินและคิดว่าพระมเหสีก็คงใจสลายไปแพ้กับตนเอง
ราชเลขาอีเตือนฮาซอน ว่าเขาอาจจะเป็นพระราชาได้แต่ทว่าเขาเป็นได้แค่เงาของพระราชาสำหรับพระมเหสี เพราะเป็นแค่ตัวปลอม ฮาซอนจึงอยากสารภาพความจริงกับพระมเหสี ท่านราชเลขาอีจึงย้ำเตือนในสิ่งที่ฮาซอนตั้งใจแต่แรกว่าการที่เขาเป็นพระราชานั้นเพื่อน้องสาวไม่ใช่หรือ และบอกให้ฮาซอนตัดใจเสียแต่ตอนนี้ หากเขาลังเลและยอมแพ้ตอนนี้จะเป็นเช่นไร หนทางเพื่อมาสู้บัลลังก์นี้ต้องผ่านอะไรมาบ้างและจะต้องเจอกับอุปสรรคขวากหนาม
ฮาซอนไม่สามารถปิดบังความรู้สึกที่มีต่อพระมเหสีได้อีกต่อไป ฮาซอนสารภาพว่าเขารักพระนาง และคอยแต่วนเวียนอยากจะเจอหน้าพระมเหสีตลอดเวลา เช่นเดียวกับพระมเหสีที่ทรงคิดถึงแต่ฝ่าบาทเช่นกัน
อัครเสนาบดีฝ่ายซ้ายหรือใต้เท้าชินเมื่อถูกปลดจากตำแหน่งแล้ว ใต้เท้าชินไปหาองค์ชายจินพยองและบอกว่าเขาจะทำให้องค์ชายเป็นพระราชา
โอดลตั้งใจจะเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง และกลับไปซ้อมเทควันโดอีกครั้งและสัญญากับมินจูยอนว่าเขาจะคว้าเหรียญทองมาให้ได้
คุณตาของซอนกยอลไปขอโทษครอบครัวของโอซล และขอโทษโอซลว่าเพราะความโลภของเขาทำให้โอซลและซอนกยอลต้องเจ็บปวด
หมอชเวเอาของขวัญที่ซอนกยอลฝากไว้มาให้กับโอซล ก่อนจะเดินทางไปอเมริกา โอซลรีบไปที่สนามบินแต่ทว่าไม่ทันเสียแล้ว