จางโฮอูเป็นเด็กกำพร้าที่ลุงจางอินโฮรับมาเลี้ยง เพื่อนสนิทที่โตมาด้วยกันอีกสองคนคือซงยอจินและกงฮีซัม ป้าชอนจาเปิดร้านอาหารเล็กๆ ในเขตก่อสร้างของบริษัทแฮบิดที่ลุงอินโฮทำงานอยู่ โฮอูได้ยินการสนทนาแปลกๆ ของนักบัญชีจากแทอิลที่มาตรวจสอบ ต่อมาแฮบิดถูกฟ้องล้มละลายเพราะขาดเงินทุนและภาระหนี้สิน ฮันซึงโจไปที่เขตก่อสร้างและได้เผชิญหน้ากับโฮอูที่กำลังโกรธ เพราะร้านของป้าชอนจาจะต้องถูกรื้อทิ้งและคนงานก็จะไม่มีงานทำ ฮันซึงโจบอกโฮอูว่าความโกรธไม่สามารถช่วยอะไรได้ เพราะตัวเลขของนักบัญชีคือเส้นชีวิตที่จะชี้เป็นชี้ตายให้กับบริษัทได้ ลุงอินโฮกระโดดตึกก่อสร้างตายในคืนนั้น โฮอูร้องไห้ด้วยความเสียใจและความโกรธ เขาตั้งใจว่าจะต้องเป็นนักบัญชีที่แทอิลให้ได้เพื่อหาความจริงเบื้องหลัง ทั้งที่ก่อนน้านี้เขาตั้งใจว่าจะเป็นตำรวจ
โฮอูสอบเทียบเข้ามัธยมปลายและไม่ได้เข้ามหาวิทยาลัย และเรียนวิชาบัญชีจากสถาบันจนได้รับใบประกาศนียบัตร เขาได้เข้าไปฝึกอบรมนักบัญชีรุ่นใหม่ที่สำนักงานแทอิล แต่ทว่าไม่มีใครต้อนรับหรือให้เขาร่วมทีม โฮอูไม่รู้ว่าซึงโจตั้งใจเลือกเขาเข้ามาทำงานโดยไม่สนใจวุฒิการศึกษา
ซีอีโอคูจอนทักเป็นผู้ดูแลกิจการของพีเพิลเอ็นเตอร์เทนเม้นต์ โดยมีคังฮยอนจากแทอิลเป็นผู้ดูแลระบบัญชี ถึงแม้ว่าคังฮยอนมีประสบการณ์ทางบัญขีมากกว่าสิบปี แต่รองประธานฮันเจกยูนกังวลว่าระยะเวลาสองปีที่ดูแลพีเพิล อาจจะนานพอที่ทำให้คังฮยอนสนิทกับพนักงานที่นั่น ชิมฮยองอูจึงบอกว่าเขาได้บอกพนักงานของพีเพิลไว้แล้ว เพื่อให้เตรียมรับมือกับการตรวจสอบบัญชี แต่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกถ้าหากเจองบการเงินขัดแย้งและไม่แสดงความคิดเห็น ชิมฮยองอูเคยเป็นลูกน้องของคังฮยอน แต่ตอนนี้เขามีตำแหน่งที่สูงกว่าอดีตหัวหน้าของตัวเอง พวกเขามีความขัดแย้งกันในทัศนคติของการทำงาน
ฮันซึงโจได้ยินพนักงานนินทาเขากับพ่อ ที่เปรียบเสมือนตัวโจ๊กเกอร์ในสำรับไพ่ที่สามารถทำอะไรตามอำเภอใจได้ แม้กระทั่งการสุ่มเลือกพนักงานใหม่ที่จบเพียงชั้นมัธยมปลายอย่างโฮอู
ผ่านไปหลายวันแต่โฮอูก็ยังไม่ได้รับมอบหมายให้ทำงานหรืออยู่ทีมของใคร จนกระทั่งเขาได้พบกับซึงโจอีกครั้งบนดาดฟ้า ซึงโจจึงบอกว่าการศึกษาไม่ใช่ปัญหาแต่เขาจะต้องพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นประสิทธิภาพในการทำงานให้ได้ โฮอูไม่ยอมนั่งเฉยๆ อีกต่อไปและลุกขึ้นมาทำงานจิปาถะ ไม่ว่าจะเป็นการถ่ายเอกสารหรือรับส่งแฟ็กซ์ แม้กระทั่งการทำความสะอาดหรือจัดห้องประชุม จนตอนนี้ใครๆต่างก็ต้องการตัวและเรียกเขาว่าเบ๊ ซึงโจเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างและคิดว่าโฮอูทำงานแบบนี้ที่ไหนก็ได้ แต่โฮอูบอกว่าต้องเป็นที่แทอิลเท่านั้นเพราะเขาต้องการเป็นแกนหลักของที่นี่
ซึงโจไม่ได้เข้าร่วมกลุ่มกับใครเช่นเดียวกับโฮอู เขาจึงเหมือนคนที่ทำงานอย่างเหงาๆ แต่พนักงานทุกคนให้ความเกรงใจเพราะเขาเป็นลูกชายของรองประธานฮันเจกยูน ฮันเจกยูนไม่เข้าใจว่าซึงโจจ้างโฮอูมาทำงานเพื่ออะไร เพราะอีกไม่นานก็คงจบด้วยการถูกไล่ออก ซึงโจจึงเตือนพ่อของเขาว่าให้ระวังตัวให้ดี อย่าใช้ความโลภไปแทงข้างหลังใครอีก ไม่เช่นนั้นจุดจบของพ่อก็คือการถูกจับได้และถูกเผยโฉมว่าเป็นคนสองหน้าเหมือนตัวโจ๊กเกอร์ จากนั้นซึงโจจึงชวนโฮอูมาร่วมทีมกับตนเอง เพราะต้องการเป็นไพ่ตายหรือโจ๊กเกอร์ที่สามารถเป็นอะไรก็ได้ ซึ่งทำให้อีกฝ่ายสั่นคลอนแม้แต่ในการต่อสู้ที่ชัดเจน
