คังซานช่วยยูฮาและกลุ่มของท่านชินวอนโฮได้สำเร็จ หัวหน้าองครักษ์คิมฮวานทูลเชิญฝ่าบาทให้รีบเสด็จหนีไปจากตรงนั้น ขณะที่คังซานปะทะกับคิมฮวานและกำลังพลาดท่า ดันโอที่ผ่านมาตรงนั้นจึงยิงธนูใส่คิมฮวานจนเขาเสียหลัก ทำให้คังซานตั้งหลักได้และฟันคิมฮวานจนบาดเจ็บสาหัส คิมฮวานกระเสือกกระสนไปทูลฝ่าบาทว่าคังซานคืออีซอล จากนั้นเขาก็สิ้นใจ
ดันโอรีบนำพระราชเสาวนีย์ของพระพันปีไปให้ทหารยาม เพื่อเปิดประตูวังให้กับกองกำลังทหาร ชียอลปะทะกับอาจารย์ของตนเองและเพิ่งรู้ว่าเขาคือพลคุ้มกันของพระราชา ชียอลไม่ฆ่าอาจารย์และบอกว่าตนเองมาช่วยคังซานในฐานะสหาย เพราะเขาไม่ใช่พลคุ้มกันอีกต่อไปแล้ว และขอให้อาจารย์ปล่อยวางกับโชคชะตาที่ฉุดรั้งชีวิตเอาไว้
ฝ่าบาทส่งคนไปบอกคังซานให้ไปพบที่ลานประหารเพื่อขอประลองตัวต่อตัว แม้ฝ่าบาทจะสู้ฝีมือของคังซานไม่ได้ แต่คังซานก็ไม่สังหารพระองค์และขอให้สละบัลลังก์แต่โดยดี แต่ฝ่าบาททรงใช้ดาบที่คังซานถืออยู่นั้นแทงพระองค์เอง และประณามคังซานว่าเขาจะเป็นกษัตริย์ที่โหดเหี้ยมเช่นเดียวกัน ที่สังหารอาของตัวเองเพื่อขึ้นครองบัลลังก์
คังซานขอให้ยูฮาขึ้นครองบัลลังก์แทนตนเอง เพราะเขาเชื่อว่ายูฮาจะเป็นกษัตริย์ที่นำโลกใหม่มาสู่แผ่นดินนี้ได้โดยไม่ต้องเสียเลือดเนื้อ หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจ คังซานและดันโอกลับไปที่สวนบุปผาโดยไม่มีชียอล ฮงจูเป็นห่วงว่าชียอลอาจจะจบชีวิตตัวเอง เมื่อเจอเขาอีกครั้งที่เรือนเล็กของนาง นางจึงบอกให้เขามีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อให้นางได้โกรธเกลียดและชิงชัง
สองปีต่อมา...
กิจการของเรือนบุปผาคึกคักมากขึ้น จนไม่มีห้องว่างสำหรับแขกที่จะมาเข้าพัก เพราะที่นี่เป็นเรือนที่กษัตริย์เคยอาศัยอยู่ ลุงยุกโฮสามารถสอบข้าราชการได้คะแนนสูงสุดและได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้รวบรวมที่สำนักกฤษฎีกา ฮงจูยังคงคิดถึงชียอลและบอกกับดันโอว่านางให้อภัยเขาแล้ว
คังซานและดันโอไปบอกลายูฮาเพื่อเดินทางไปเรื่อยๆ นางนำเงินที่ติดค้างทั้งหมดไปคืนให้กับยูฮา ซึ่งเขาจะนำเงินนี้ไปช่วยเหลือราษฎรที่ยากไร้ คังซานตัดสินใจจะไปจากฮันยางเพื่ออยู่ให้ห่างจากวังหลวงและเป็นการจงรักภักดี ฮงจูได้ยินเสียงเพลงจากบัณฑิตย์ที่มาพักซึ่งเป็นเพลงที่ชียอลเคยร้องให้ฟัง นางจึงสอบถามและรู้ว่าชียอลกำลังจะลงเรือเพื่อไปอาณาจักรชิง ฮงจูไปตามหาเขาที่ท่าเรือและพากลับมายังสวนบุปผา นางขอคำยืนยันว่าความรู้สึกของที่มีต่อนางยังเหมือนเดิมหรือไม่ ชียอลตอบว่าทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมและยิ่งชัดเจนมากขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป จากนั้นพวกเขาก็กลับมาคืนดีและเข้าใจกันอีกครั้ง
ยูฮาออกนอกวังไปคารวะหลุมศพของแม่ เขารับปากว่าเขาจะเป็นกษัตริย์ที่เปี่ยมไปด้วยเมตตาและทำให้ราษฎรมีความสุข จากนั้นเขาก็แวะไปที่สวนบุปผาขณะที่ชียอลกับฮงจูเข้าพิธีแต่งงาน ดันโอมองเห็นยูฮาอยู่ไกลๆ ก่อนที่เขาจะกลับไป
หลังจากเสร็จพิธีแต่งงานของชียอลกับฮงจูแล้ว คังซานและดันโอจึงออกเดินทางไปกันสองคน ทุกๆ วินาทีเขาไม่เคยเสียดายกับทุกสิ่งที่ทิ้งไปเพื่อแลกกับชีวิตสามัญชน เพราะเขามีดันโอที่อยู่เคียงข้างเสมอมา
