ท่านชินวอนโฮอยากให้ยูฮาขึ้นครองบัลลังก์เพื่อสืบทอดราชวงศ์ เพราะทารกน้อยของสนมพัคไม่ใช่โอรสที่แท้จริงของฝ่าบาท ดันโอถูกผู้พิพากษาจางจับตัวไป เขาพบเข็มทิศรูปมังกรสลักชื่อ ”พยอง” ที่นางพกติดตัวซึ่งเป็นของต่างพระพักตร์ขององค์รัชทายาท ดันโอยืนกรานว่าไม่รู้จักเกล็ดหิมะ เธอเคยช่วยชีวิตเขาไว้ในตอนเด็กและไม่เคยเจอกันอีกเลย ยูฮานำเงินไปไถ่ตัวดันโอจากผู้พิพากษาจาง นางจึงได้รับการปล่อยตัวและได้สวนบุปผากลับคืน ฮงจูร่ำลาทุกคนเพื่อไปอยู่ที่สำนักชี ถึงแม้ว่าดันโอจะได้สวนบุปผากลับคืนมาแล้ว แต่ฮงจูไม่ต้องการกลับไปใช้ชีวิตอย่างหลบๆ ซ่อนๆ เช่นเดิมอีก
ดันโออยากให้คังซานเป็นเพียงบัณฑิตที่สอบราชการสำเร็จและเลิกเป็นนักรบเงาเสียที คังซานรับปากว่าเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม เขาจะบอกความจริงกับนางทุกเรื่อง บัณฑิตคิมซึ่งอยู่ในกลุ่มมกอินฮเวกำลังจะถูกประหารพร้อมกับกลุ่มคนที่ครอบครองหนังสือต้องห้าม ยูฮาได้แต่ยืนมองด้วยความโกรธเคืองและเสียใจโดยที่ช่วยอะไรไม่ได้ ชียอลเตือนคังซานด้วยความเป็นห่วงที่ยังเก็บหนังสือเล่มนั้นไว้
ดันโอขอให้คังซานช่วยบอกเกล็ดหิมะด้วยว่านางขอโทษที่ไม่สามารถเก็บรักษาเข็มทิศไว้ได้ เพราะตอนนี้ตกไปอยู่ในมือของผู้พิพากษาจางตอนที่นางถูกจับตัวไป นางรู้ดีว่ามันเป็นของมีค่าที่เขาให้ไว้แทนคำขอบคุณที่นางช่วยชีวิต ดันโอพูดถึงเกล็ดหิมะด้วยรอยยิ้มและเล่าเหตุการณ์ในตอนนั้น ขณะที่คังซานฟังเรื่องราวด้วยรอยยิ้มเช่นกัน
ฮวารยองขอให้ยูฮาขึ้นครองบัลลังก์เพื่อความปลอดภัยของเขาเองและเพื่อราษฎร แต่ทว่าในครั้งหน้าเขาจะต้องนำของต่างหน้าขององค์รัชทายาทมาด้วย ซึ่งเป็นหลักฐานพิสูจน์สายเลือดของเขาเอง ดันโอแวะไปที่บูยองกักและได้ยินเหล่านางโลมคุยกันว่าคังซานคือผู้ชายคนแรกที่ได้นอนกับบันยา ขณะที่คังซานนั่งดื่มอยู่ที่นั่นเพื่อรอดันโอโดยมีบันยาปรนนิบัติดูแล บันยามีชื่อจริงว่าอิมซอยอนที่ปรารถนาจะทวงบรรดาศักดิ์และชื่อเดิมของนางกลับคืนมา คังซานจึงบอกว่านางจะได้ในสิ่งที่ต้องการแน่นอน คังซานได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยเพราะช่วยดันโอที่ถูกลูกค้าลวนลาม ชียอลไปหาฮงจูที่สำนักชีและทำสวนจำลองเล็กๆไว้ในอ่างน้ำ เผื่อว่านางจะคิดถึงสวนบุปผาและเปลี่ยนใจกลับไปอยู่ที่นั่นท่ามกลางความคิดถึงของทุกคน
พระเจ้าอีชางเป็นกษัตริย์ทรราชที่สังหารพระเชษฐาของตนเองถึงสองพระองค์ พระพันปีทรงตำหนิตนเองว่าเป็นแม่ที่ล้มเหลวที่ห้ามลูกไม่ได้ แต่พระนางจะไม่ยอมเป็นพระพันปีที่ล้มเหลวอย่างเด็ดขาด จึงรับสั่งให้อดีตขันทีโนซองกิลพากษัตริย์ที่ปราดเปรื่องกลับมาครองราชย์ให้ได้
ทุกคนออกไปสอบราชการกันหมด ดันโอทำความสะอาดห้องของคังซานและพบหนังสือต้องห้าม”บันทึกลับแห่งซัมฮัน” นางสะดุดตาเมื่อเห็นภาพที่คังซานวาดไว้ด้านใน ซึ่งเป็นภาพเด็กผู้หญิงและเด็กผู้ชายยืนอยู่ข้างคอกสุนัข ราวกับว่าเขาอยู่ในเหตุการณ์ตอนนั้น คังซานสอบได้ที่หนึ่งและทูลขอเป็นองครักษ์หลวงที่จะถวายงานใกล้ชิดฝ่าบาท เมื่อเขากลับมาที่สวนบุปผาและพบกับดันโอที่ทวงคำสัญญาพร้อมกับคำอธิบายรูปภาพในหนังสือเล่มนั้น คังซานจึงสารภาพว่าตนเองคืออีซอลเด็กผู้ชายที่เคยหลบอยู่ในคอกนั้นเมื่อสิบปีก่อน
