ไฟภูตและวิญญาณผีสาวที่ทุกคนเห็นนั้น เป็นฝีมือของเด็กกลุ่มหนึ่งที่ต้องการไล่คนที่มาเหยียบสถานที่แห่งนี้ สภาพของเด็กเหล่านั้นดูทุกข์ทรมานและดวงตาอักเสบขณะตากสมุนไพรโหราเดือยไก่ อีออนแสดงป้ายตราม้าประจำตำแหน่งเพื่อให้หัวหน้าของเด็กเหล่านั้นเล่ารายละเอียดทั้งหมด นางจึงพากลุ่มของอีออนไปที่ถ้ำแห่งหนึ่งซึ่งเด็กๆอาศัยอยู่ เพราะถูกนำตัวมาเป็นทาสให้กลุ่มการค้าโซยังและถูกชามัลจงทารุนหากไม่ทำตามที่เขาต้องการ
หัวหน้าเด็กตั้งใจรอเรือที่จะไปเกาะคังฮวาเพื่อพาเด็กๆ ไปที่นั่นเพราะมีหมู่บ้านสำหรับเด็กกำพร้าและสตรีที่กลับจากสงคราม ด๊อกบงเป็นสตรีที่มีชะตากรรมนั้นจึงคอยช่วยเหลือดูแลเด็กกำพร้า ทุกคนต่างเข้าใจว่านางเคยมีลูกแต่เสียชีวิตไปแล้ว โจอีบอกว่าแม่ของนางก็เป็นสตรีที่กลับจากการเป็นเชลยสงครามเช่นกัน กลุ่มของอีออนแอบไปดูกลุ่มการค้าโซยังซึ่งมีนางทาสอาวุโสชื่อกวังซุนที่เป็นคนคอยไปรับเด็กที่ถูกลักลอบเข้ามา อีออนและพวกหาทางที่จะพาเด็กๆเหล่านี้ออกไปให้ได้ จึงให้ยักกวานำหนังสือฉบับหนึ่งไปส่งให้เจ้าหน้าที่ที่สถานีต่อม้าก่อนรุ่งสาง
ระหว่างที่รอเจ้าหน้าที่อีออนวางแผนถ่วงเวลาเพื่อเข้าไปหาหลักฐานด้านใน เขาไปที่ร้านเสื้อผ้าซึ่งเป็นจุดนัดพบที่บ่าวกวังซุนจะต้องมา กูพัลแต่งกายเป็นหญิงขณะที่โจอีก็สวมเสื้อผ้าชุดใหม่ที่งดงามเช่นกัน เมื่อกวังซุนมาถึงโจอีจึงเดินตามไปและบอกรหัสลับว่านางมาจากเขาฮึนแฮงอี กวังซุนจึงพาโจอีกลับไปด้วย
เสนาพัคซึงกำลังปลูกบ้านใหม่เพื่อให้พัคโดซูลูกชายคนโตของเขาอยู่ด้วย โดซูตำหนิแทซอที่ทำงานผิดพลาดจนผู้ตรวจการคนใหม่ต้องรายงานการตายของผู้ตรวจการคนเก่า โดซูยังหยอกล้อพ่ออีกว่าเป็นผู้นำเหล่าขุนนางที่แอบขโมยเครื่องบรรณาการและทำให้ฝ่าบาทได้ครองบัลลังก์ พัคซึงรู้ดีว่าแทซอโกรธแค้นที่ตนเองเป็นลูกนอกสมรส จึงใช้ตำแหน่งอัครมหาเสนาบดีของเขาประจบเจ้าหน้าที่ในชนบทเพื่อความมั่นคงของตนเอง แต่ถึงแม้ว่าพบสมุดบัญชีลับ นั่นก็เป้นหลักฐานว่าแทซอทำผิดกฎหมาย
ชามัลจงที่กำลังเมาสุราและพบกับกลุ่มของอีออนโดยบังเอิญ เขาถูกใจในความงดงามของกูพัลที่สวมชุดสตรี จึงพาเข้าไปในบ้านของเขาซึ่งเป็นที่ตั้งของกลุ่มการค้าโซยัง ทำให้อีออนและยุกชิลสังเกตเห็นเครื่องบรรณาการมากมายรวมทั้งอาหารชั้นดีที่ควรถวายให้เพียงกษัตริย์เท่านั้น จากนั้นชามัลจงก็ชวนอีออนไปร่วมดื่มกินด้วยกันที่สวนหลังบ้าน อีออนพยายามสังเกตสิ่งรอบตัวขณะที่ชามัลจงให้ความสนใจกับความงามของกูพัล กูพัลจึงหลอกถามและรู้ว่าเหล้าหลายสิบไหที่เห็นนั้น ชามัลจงหมักไว้ที่หุบเขาแพคกวีรยอง นอกจากเหล้าแล้วเขายังทอผ้าป่าน แปรรูปแร่เงินอีกด้วย
กวังซุนบอกโจอีว่าจะพาเด็กๆ ไปที่สวนหลังบ้านของเรือนเล็กซึ่งมีประตูด้านข้าง จากนั้นโจอีก็สามารถพาเด็กๆ ออกไปได้เลย อีออนร่วมร่ายรำกับชามัลจงที่กำลังเมาสนุกสนาน เพื่อให้ยุกชิลไปค้นหาสมุดบัญชีลับและสมุนไพรที่เก็บซ่อนไว้ แทซอที่เพิ่งมาถึงจึงร่วมวงดื่มกับชามัลจงและอีออนที่เพิ่งพบกันเป็นครั้งแรก แทซอสงสัยอีออนจากคำพูดที่ไม่ใช่กุ๊ยข้างทางอย่างที่มัลจงแนะนำ
อีออนได้รู้ว่าเด็กกำพร้าที่ชามัลจงได้มาเป็นทาสรับใช้นั้น ข้าหลวงในวังได้แต่งบัญชีปลอมเพื่อขายทาสให้กับเขา แทซอจึงเตือนว่าช่วงนี้อย่าสร้างปัญหาจนกว่าจะจับผู้ตรวจการลับคนใหม่ได้ เพราะเขาต้องการเค้นให้ได้ว่าผู้ตรวจการลับรู้อะไรมากน้อยเพียงไหนก่อนจะฆ่าทิ้ง
อีออนขอตัวไปเข้าห้องน้ำและได้ยินเสียงร้องของยุกชิลที่บาดเจ็บเพราะโดนกับดักสัตว์ในเรือนเก็บของ ขณะที่กวังซุนเข้าไปที่นั่นเพื่อจะพาเด็กออกมา แทซอและชามัลจงตามมาจึงรู้แผนการของพวกเขา ทั้งหมดจึงถูกจับได้ โจอีซึ่งแอบมองเหตุการณ์อยู่จึงแสดงตัวว่านางเป็นภรรยาของอีออนและเดินเข้าไปตบหน้าเขาทั้งยังสร้างสถานการณ์โดยการต่อว่าเขาอีกมามายเพื่อทำให้แทซอและชามัลจงไม่สงสัย ขณะที่ไพร่พลจากสถานีต่อม้ากำลังมุ่งหน้าไปที่นั่นหลังจากที่ได้รับหนังสือของอีออนที่ยักกวานำมาส่ง
ชามัลจงต้องการพิสูจน์ว่าอีออนและโจอีเป็นสามีภรรยากันจริงๆ จึงสั่งให้ทั้งคู่จูบกันต่อหน้าหรือไม่ก็ตะโกนด่าว่ากษัตริย์แห่งโชซอน อีออนลังเลอยู่สักพักและตัดสินใจเลือกที่จะด่าว่ากษัตริย์ แต่โจอีรีบประกบปากกับเขาเสียก่อน แทซอต่อว่าโจอีเป็นผู้หญิงน่าไม่อายที่กล้าจูบผู้ชายต่อหน้าคนอื่น แต่หากนางจูบเขา เขาก็จะปล่อยคนทั้งหมดไป ถึงกระนั้นชามัลจงก็ไม่เชื่อว่าอีออนและโจอีเป็นสามีภรรยากัน จึงคาดคั้นความจริงว่าพวกเขาเป็นใครกันแน่ เพื่อปกป้องโจอีไม่ให้ถูกแทซอรังแก อีออนจึงขอท้าดวลกับแทซอตัวต่อตัว
