ดัลมีขอให้โดซานร่วมมือกับเธอ และเสแสร้งแสดงเป็นคู่รักต่อหน้าแม่และพี่สาว วอนอินแจดูแคลนโดซานในเรื่องธุรกิจ จนกระทั่งฮันจีพยองเข้ามาช่วยแก้สถานการณ์ไว้ได้ ดัลมีเดิมพันกับอินแจต่อหน้าแม่ว่าภายในสามปี เธอจะต้องมีธุรกิจที่เจริญรุ่งเรืองให้เทียบเท่าอินแจให้ได้ อาฮยอนเตือนดัลมีว่าหากดีแต่พูดก็จะเป็นเพียงนักต้มตุ๋น และหากพยายามจัดการเอาทีหลัง เธอก็จะเป็นเหมือนพ่อ จีพยองมองดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆ และรู้สึกสงสารดัลมี
เขาให้โดซานขอยืมรถหรูไปส่งดัลมี เพื่อตบตาอินแจ พร้อมทั้งกำชับว่าให้พูดอะไรกับเธอก็ได้เพื่อเป็นการตัดสัมพันธ์ทันที จากคำพูดของอาฮยอนผู้เป็นแม่ ทำให้ดัลมีเจ็บลึกจนกระทั่งร้องไห้ระหว่างที่นั่งรถกลับกับโดซาน วอนดูจองพ่อเลี้ยงของอินแจเพิ่งมาถึงงานปาร์ตี้พร้อมกับวอนซังซูพี่ชายต่างแม่ของอินแจ อาฮยอนเตือนลูกสาวว่า ประธานวอนแค่หลอกใช้ให้เธอปูทางไว้สำหรับลูกชายแท้ๆ ของเขา
ขณะที่นั่งอยู่ในรถและมองเห็นพลุ ดัลมีชมว่าสวยจัง โดซานเห็นด้วยแต่ในใจของเขาหมายถึงเธอ และแกล้งเฉไฉบอกว่าหิว พวกเขาจึงแวะซื้อของกินและจอดรถนั่งเล่น จีพยองตามมาเพื่อจะเอารถคืน แต่เห็นสองคนนั้นกำลังคุยกันอยู่ เขาจึงโทรหาโดซาน ดัลมีคิดว่าแฟนของเขาโทรตาม จึงเอ่ยปากว่าไม่ต้องไปส่งเธอ โดซานนึกถึงคำพูดของดัลมีในจดหมายที่ว่า เขาเป็นเหมือนกล่องดนตรีสำหรับเธอที่เชื่อว่ามีท่วงทำนองที่ไพเราะ เขาอยากรู้ว่าตอนนี้ดัลมีคิดอย่างไรกับเขาที่เปรียบเสมือนกล่องดนตรีของเธอ เธอยกนิ้วให้และบอกว่ายอดเยี่ยมมาก โดซานที่มีรอยยิ้มอยู่เต็มใบหน้า บอกกับตัวเองว่าถึงแม้จะล่องเรือไปโดยไร้แผนที่ แต่ขอให้ได้อยู่กับเธอก็พอ จากนั้นเขาก็ให้ลูกเบสบอลแลละนามบัตร โดยบอกว่าโทรหาเขาได้ 24 ชั่วโมง ทั้งคู่ต่างก็บอกกันและกันว่ายังไม่เคยมีแฟนเลย
จีพยองไม่ต้องการให้เรื่องของดัลมียืดเยื้อต่อไป เมื่อฟังนัมโดซานเล่าเรื่องที่คุยกับเธอแล้ว เขาจึงสั่งว่าต่อไปห้ามติดต่อกับเธออีก ทันใดนั้นเองดัลมีก็ส่งข้อความเพื่อขอบคุณเขา จีพยองจึงสั่งให้ตอบข้อความตามที่เขาบอกเท่านั้น และต่อไปหากดัลมีส่งข้อความมาอีก ก็ขอให้บอกเขาทุกครั้ง
ดัลมีบอกคุณย่าของเธอด้วยความดีใจที่ได้เจอโดซานซึ่งเป็นรักแรกของเธอ ดัลมีชมว่าเขาหล่อและเท่มากในชุดสูท และยังดูแลเธอดีทุกๆ อย่างราวกับเทพบุตร ต่อมาจีพยองบอกคุณย่าว่า เขาเป็นคนสร้างภาพและเรื่องโกหกให้โดซานทั้งนั้น และเป็นห่วงความรู้สึกของดัลมี หากเธอรู้ความจริงว่าโดซานไม่ใช่คนที่ประสบความสำเร็จอย่างที่เธอเข้าใจ คุณย่าจึงคิดว่าจะบอกความจริงกับหลานสาว เพราะไม่อยากให้เธอเพ้อฝันกกับแผนโกหกของย่าอีกต่อไป
อินแจเข้าไปสะสางงานที่บริษัทก่อนที่เดินทางกลับอเมริกาในตอนเย็น จู่ๆก็ต้องแปลกใจที่พ่อเลี้ยงของเธอมาบอกว่า อยากให้วอนซังซูขึ้นบริหารแทน และขอให้เธอไปดูแลสาขาที่อเมริกา
ดัลมีตัดสินใจลาออกจากงานเพราะมีแรงบันดาลใจว่าเธออยากขึ้นลิฟต์ไปชั้นสูงๆบ้าง ซึ่งเป็นโซนสำหรับผู้บริหาร เธอได้ต้นไม้พร้อมกับคำอวยพรจากเพื่อนร่วมงาน จากนั้นดัลมีก็ตั้งใจจะไปหาโดซานและส่งข้อความไปบอกเขา โดซานจึงส่งข้อความบอกจีพยองตามที่เขาสั่งไว้ จีพยองร้อนใจจึงรีบออกไปสร้างภาพพจน์ให้โดซานก่อนที่ดัลมีจะไปถึง
จีพยองพาโดซานและเพื่อนๆจัดฉากห้องทำงานแห่งหนึ่งเพื่อตบตาดัลมี และมอบสูทให้พวกเขาสามคนใส่ ดัลมีมอบกระถางต้นกวักมรกตที่ได้มาให้กับโดซานและบอกว่าเธอลาออกจากงานแล้ว และอยากตั้งบริษัทของตัวเองเหมือนกับโดซานที่ประสบความสำเร็จ โดซานพูดไม่ออกเพราะรู้ดีว่าดัลมีกำลังเข้าใจผิด
อินแจเปลี่ยนใจไม่กลับอเมริกา และแวะไปที่ออฟฟิศซึ่งกำลังประชุมแต่งตั้งวอนซังซูเป็นประธานคนใหม่แทนที่เธอ เธอสะใจที่ได้พูดกับพ่อเลี้ยงของเธอว่า เธอเป็นประธานแต่ไร้หุ้น ก็เปรียบเสมือนหมากฝรั่งที่ถูกเคี้ยว หลังจากอินแจตัดผมเปลี่ยนลุคใหม่แล้ว เธอก็ตรงไปที่แซนด์บอกซ์ ซึ่งคนที่มีฝันจะทำธุรกิจสตาร์ทอัพ จะไปเขียนแรงบันดาลใจเสียบไว้ที่นั่น
จีพยองให้เงินโดซานเพื่อเป็นค่าจ้างที่ตบตาดัลมี และต่อไปนี้พวกเขาก็ไม่ต้องทำแบบนี้อีกแล้ว เพราะคุณย่าตั้งใจจะบอกความจริงกับเธอ ตั้งแต่การเขียนจดหมายในวัยเด็กจนกระทั่งจบลงที่งานปาร์ตี้ แต่โดซานแนะนำว่าให้โกหกดัลมีต่อไป โดยยื่นข้อเสนอให้จีพยองสองข้อ คือเขาต้องยอมรับว่าเป็นคนเขียนจดหมายเอง และพาซัมซานเทคเข้าแซนด์บอกซ์เพื่อปั้นให้เขาเป็นซีอีโอมือทอง อย่างที่บอกดัลมีเอาไว้ แต่จีพยองไม่เห็นด้วยเพราะ เดโม่ของโดซานเป็นเพียงแค่เทคโนโลยี และยังไม่มีรูปแบบธุรกิจที่ชัดเจน ทันใดนั้นเองอีชเวซานก็ได้รับข้อความจากอเมริกาว่า พวกเขาได้รางวัลที่หนึ่งของโคด้า จีพยองรู้ดังนั้น จึงเริ่มคิดอะไรบางอย่าง
แซนด์บอกซ์กำลังประกาศหาสมาชิกรุ่นที่สิบสอง จึงทำให้ใครหลายๆ คนไปที่นั่น แต่ละคนจะต้องเขียนจุดมุ่งหมายที่อยากก่อตั้งธุรกิจสตาร์ทอัพ ดัลมีเขียนว่าเธออยากขึ้นลิฟต์ระดับสูง ส่วนอินแจเขียนว่า เพื่อไม่ให้ตัวเองเป็นหมากฝรั่งที่เคี้ยวแล้ว นัมโดซานเขียนว่า เพื่อทำเรื่องเข้าใจผิดให้กลายเป็นเรื่องจริง และจีพยองเขียนว่า เพื่อใช้หนี้บุญคุณ จีพยองได้พบกับประธานยุนซอนฮักโดยบังเอิญที่นั่น และขอสมัครเป็นที่ปรึกษาแซนด์บอกซ์รุ่นสิบสอง เพราะเขากำลังสนใจบริษัทหนึ่งอยู่และต้องการให้ตกรอบ แต่เขาไม่ได้บอกเธอว่าเป็นซัมซานเทคของโดซาน
โดซานบอกเพื่อนๆ ว่าอยากได้ฮันจีพยองเป็นหุ้นส่วนใหญ่เพราะมีฟังก์ชั่นวัตถุประสงค์เดียวกัน นั่นก็คือไม่ทำให้ดัลมีผิดหวัง เพราะฉะนั้นซัมซานเทคจะต้องประสบความสำเร็จให้ได้ เพื่อนๆ แปลกใจว่าทำไมโดซานถึงเป็นห่วงความรู้สึกของดัลมี ทั้งๆ ที่เพิ่งจะรู้จักกัน โดซานจึงยอมรับกับเพื่อนๆ ว่า เขาชอบดัลมี
จีพยองบอกคุณย่าว่า เขาไม่ต้องการให้ดัลมีรู้ความจริง เขาและคุณย่าควรจะปิดปากต่อไป ส่วนเขาก็จะผลักดันให้โดซานเป็นชายในฝันของดัลมีต่อไป คุณย่าไม่เชื่อเหตุผลของเขาที่ต้องการชดใช้หนี้เมื่อสิบห้าปีก่อน และสงสัยความรู้สึกที่จีพยองมีต่อดัลมี
