โดซานรู้ตัวดีมาตลอดว่า ในการแข่งขันคณิตศาสตร์โอลิมปิคครั้งนั้น คำตอบในโจทย์ข้อสุดท้ายถึงเป้นโจทย์ที่เขานั้นเคยทำและเห็นอยู่บ่อยแต่วันนั้นเขากลับเขียนมันออกมาไม่ได้ จนกระทั่งเห็นกระดาษคำตอบของคนอื่นที่ร่วงหล่นลงมากับสายลม
ตอนที่เขาได้รับเหรียญรางวัล และเห็นอีกคนที่กำลังโดนแม่ตำหนิที่แพ้เด็กอย่างเขา เขาจึงเอาเหรียญนั้นไปให้ซึ่งพ่อแม่ของเขาคิดเพียงว่าลูกชายอยากแบ่งปันให้คนอื่น และนั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาขาดความมั่นใจมาโดยตลอด..
พนักงาน รปภ จากบริษัทอาฮุนการก่อสร้าง นำไข่มาปาใส่วอนอินแจ เพราะโมเดลธรุกิจลดจำนวนคนงาน มีผลกระทบให้เขาต้องตกงาน ดัลมีเอาตัวเองเข้าไปปกป้องพี่สาวขณะกำลังเกิดเรื่อง จนกระทั่งโดซานเข้ามาช่วย นักข่าวชเวยางวอนอยู่ที่แซนด์บอกซ์และได้เห็นเหตุการณ์ เขาจึงนำเรื่องนี้ไปเขียนข่าวในเวลาต่อมา
อเล็กซ์ควอนบอกจีพยองว่า เขากำลังหมายตาทีมใดทีมหนึ่งจากการแข่งขันครั้งที่ 12 นี้ และต้องเป็นทีมที่มีวิสัยทัศน์ดีและสามารถทำเงินได้เยอะ
เมื่ออินแจบอกประธานยุนว่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเธอถือเป็นเรื่องหยาบคาย แต่ประธานยุนเตือนเธอและขอให้แยกแยะคำว่าหยาบคายและความเสี่ยงออกจากกัน เพราะสิ่งที่อินแจกำลังทำอยู่นั้นกำลังอยู่ในจุดที่น่าหวาดเสียว ในขณะที่จีพยองสอนดัลมีถึงวิธีตอบคอมเมนต์เพื่อการโปรโมตธุรกิจ โดยห้ามใช้อารมณ์แต่ให้ใช้ข้อมูลเป็นการตอบกลับ ดัลมีจ้องหน้าจีพยองขณะที่เขากำลังอธิบาย และนึกเปรียบเทียบกับโดซานที่จำเรื่องราวของเธอเมื่อสิบห้าปีก่อนไม่ได้เลย
พ่อของโดซานไม่พอใจที่รู้ว่า ลูกชายไม่ได้เป็นประธานของซัมซานเทค แต่เป็นซอดัลมี นัมชอนโฮจึงแอบโทรบอกโดซานว่า คืนนี้ให้ไปนอนที่อื่นก่อน เพราะพ่อกำลังโมโหมาก โดซานจึงไปดื่มกับเพื่อนๆ จนเมา และซ้อมบทที่จะสารภาพผิดกับพ่อ แต่เขาฟุบหลับไปซะก่อน ชอลซานจึงโทรให้ดัลมีมารับ จีพยองบังเอิญขับรถผ่านมา จึงช่วยพาโดซานไปส่งที่บ้านของเธอ
โดซานอ้วกใส่จีพยอง ดัลมีจึงให้เขาเปลี่ยนใส่เสื้อยืด ในคืนนั้นจีพยองไม่ยอมกลับและขอนอนค้างที่บ้านของเธอด้วย โดซานและจีพยองนอนด้วยกันและถกเถียงกันเรื่องปมด้อยของตัวเอง โดซานบอกว่าเขามีแค่สิ่งเดียวที่เป็นทุกอย่างสำหรับเขา จีพยองจึงขอแลกด้วยอพาร์ตเมนต์หรูและทรัพย์สินมีค่าของเขา แต่โดซานไม่ยอม
กลางดึกโดซานเดินออกมาและเห็นดัลมีกำลังร้องไห้ขณะที่อ่านคอมเมนต์ เขาจึงคิดอะไรบางอย่างหลังจากที่ได้อ่านคอมเมนต์ตอบกลับของเธอ เช้าวันต่อมาโดซานไปเช่ารถเบนซ์และชวนดัลมีกับคุณย่าไปออกเดตด้วยกันที่ชายหาดแห่งหนึ่ง ดัลมีรู้ดีว่าโดซานทำเพื่อเธอและคุณย่าหลังจากที่เห็นคอมเมนต์เมื่อคืนนี้ เธอจึงขอบคุณและสวมกอดเขา คุณย่ามีความสุขขณะที่เก็บหอยอยู่ริมหาด เมื่อถามนุนกิล คุณย่าจึงรู้ว่าดัลมีและโดซานกำลังกอดกันอยู่ไกลๆ ดัลมีบอกคุณย่าว่าเธอชอบโดซานมากและมีหลายเรื่องที่อยากจะรู้ แต่ก็กลัวที่จะถามออกไป
เช้าวันต่อมาก่อนออกไปทำงาน ดัลมีหยิบโทรศัพท์สลับกับเครื่องของคุณย่าโดยไม่รู้ตัว ในขณะที่โดซานสารภาพความจริงกับพ่อแม่ว่าเขาโกงการแข่งขันคณิตศาสตร์ในวัยเด็ก พ่อของเขาผิดหวังและทำลายใบประกาศนียบัตรทิ้ง จีพยองไม่มีสมาธิทำงานจึงไปหาคุณย่าที่ร้าน คุณย่าบอกว่าตอนนี้ดัลมีเริ่มสงสัย ท่านจึงอยากตามหาจดหมายฉบับสุดท้ายของดัลมี เพื่อให้โดซานนำมาให้เธอ ดัลมีจึงจะหายแคลงใจ แต่จีพยองบอกว่าที่นั่นมันไกลและไม่อยากทำอย่างนั้น เพราะเขาบอกว่าชอบเธอและต้องการบอกความจริงทุกอย่าง เขาไม่อยากทนกับการโกหกแบบนี้อีกต่อไปแล้ว แต่คุณย่าห้ามไว้โดยบอกว่าตอนนี้ดัลมีกับโดซานกำลังคบกันอย่างมีความสุข จีพยองใส่อารมณ์กับคุณย่าและโทษท่านที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ตั้งแต่แรก และอยากให้ท่านเห็นใจเขาบ้าง
ดัลมีถือร่มออกไปรอโดซานที่สถานีรถไฟฟ้าในขณะที่ฝนกำลังตกหนัก จีพยองเปลี่ยนใจที่จะไปตามหาจดหมายฉบับนั้นให้คุณย่า และส่งข้อความขอโทษท่าน แต่โทรศัพท์ของคุณย่าอยู่ที่ดัลมี เธอจึงตามไปที่นั่นและได้เห็นจีพยองกำลังอ่านจดหมายฉบับนั้น ดัลมีจึงรู้ความจริงว่าจีพยองกับคุณย่ารู้จักกันมานานแล้ว เธอต้องการรู้ว่าจีพยองเป็นใครกันแน่ ในขณะที่โดซานโทรหาเธอ แต่กลับตอบเธอไม่ได้ว่า สถานที่ที่พวกเขาเขียนจดหมายหากันตอนเด็กนั้นคือที่ไหน
