ยอนอูกลับไปที่โชซอนและสามารถแก้ไขเหตุการณ์ แทฮาดื่มยาถอนพิษและแกล้งตายในคืนแต่งงาน ยอนอูไม่ได้ถูกโยนลงบ่อน้ำ ท่านหญิงยุนและฮวังด็อกกูถูกตัดสินโทษข้อหาพยายามฆ่าแทฮาและยอนอู
แทฮาสารภาพกับยอนอูว่าเขาชอบเธอมาโดยตลอดตั้งแต่พบกันครั้งแรกในวัยเด็ก เธอผู้ซึ่งสดใสร่าเริงและมีความฝันอยู่เสมอและทำให้เขาทนความเจ็บปวดจากโรคหัวใจได้ทุกครั้งเมื่อคิดถึงเธอ แต่ยอนอูไม่ได้มีใจให้กับเขาและไม่อาจอยู่ร่วมกันในฐานะสามีภรรยาได้นอกจากความเป็นเพื่อน เพราะในใจของเธอมีเพียงแทฮาในยุคปัจจุบันเท่านั้น
ก่อนที่แทฮาจะจากไปเพราะโรคหัวใจ เขาสัญญากับยอนอูว่าหากชาติหน้ามีจริง เขาขอเกิดเป็นชายคนนั้นและได้ความรักจากเธอ บันทึกของแทฮาที่เขียนถึงความรู้สึกที่มีต่อยอนอู ทำให้เธอรู้ว่าเขาคือคนที่ปกป้องเธอมาโดยตลอดและภาพวาดของเธอก็เป็นฝีมือของเขา
โซลปัจจุบัน...บันทึกของแม่ยอนอูถูกเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ถูกต้อง ป้ายอนุสรณ์กุลสตรีผู้ซื่อสัตย์อันตรธานหายไป แทฮาจึงปลูกดอกไม้ไว้ตรงนั้นแทน ทุกคนในบริษัทคิดว่ายอนอูเดินทางไปทำงานที่มิลาน โรคหัวใจของแทฮาหายเป็นปลิดทิ้งจนหมอชเวประหลาดใจ แทฮามอบตึกแถวให้เลขาฮงและซาวอลเพื่อเป็นของขวัญแต่งงาน ดอกยี่เข่งที่เบ่งบานอยู่ริมสระน้ำ ทำให้แทฮาเชื่อว่ายอนอูจะกลับมาหาเขาตามคำสัญญา
เวลาผ่านไปหนึ่งปีกว่า ยอนอูที่โชซอนตกอยู่ในสถานะหม้ายและจมอยู่กับความโศกเศร้า เธอคิดถึงแทฮาที่โซลและอยากกลับมาหาเขา ฮวังด็อกซูแหกคุกเพื่อมาฆ่ายอนอูแต่เธอหนีรอดมาได้ เธอตั้งใจตกหน้าผาเพราะหวังจะได้กลับไปหาแทฮาที่โซล ขณะที่แทฮายังคงเฝ้ารอการกลับมาของยอนอูที่ต้นยี่เข่งริมสระน้ำอยู่เสมอและพวกเขาก็ได้พบกันอีกครั้ง ความโหยหาอันไร้ที่สิ้นสุดของแทฮามีต่อยอนอู ทำให้กลายเป็นชะตาของเขาและเธอ
