ชื่อเรื่องย่อหลัก

คังซึงฮวานที่เข้ามามอบตัวถูกฆ่าตายคาห้องสอบสวน โดยที่ศพมีลูกอมมินต์ตกอยู่ แต่ทางผู้กำกับยังแถลงข่าวว่าไม่ใช่ฆาตรกรต่อเนื่องที่ตายไปแล้วเมื่อห้าปีก่อนแน่นอน

ส่วนทีมสืบสวนของฮวายองถูกระงับทำคดีนี้ และโอนไปให้อีกทีมหนึ่งทำแทน แต่เธอไม่ยอมแพ้จะจับคนร้ายก่อนให้ได้

ผลการชันสูตรศพของคังซึงฮวาน พบว่า คนร้ายรัดคอเพียงครั้งเดียว โดยที่คังซึงฮวานไม่ขัดขืนเลยแม้แต่นิด แสดงให้เห็นว่า มีความกลัวคนที่มาฆ่าเป็นอย่างมาก

โอฮยอนแจส่งข้อความหาซูยอง ให้ไปพบที่บ้าน

โอฮยอนแจให้ซูยองนึกถึงคืนที่คังซึงฮวานถูกฆ่า ว่าได้เดินสวนกับใครในสถานีตำรวจบ้าง
ซูยองพยายามนึกย้อนกลับไป เห็นภาพขายคนหนึ่งที่เดินสวนผ่านเธอไป มือมีปาน ถือร่มสีดำ และร่มนั้น เธอเคยเห็นมาก่อน ณ จุดเกิดเหตุเหยื่อถูกหั่นศพใส่กระเป๋า

ร่มสีดำคันนั้นเป็นของผู้ขายที่กำลังอุ้มหมา และคนที่ถือสายจูงหมาตัวนั้นก็คือ คังซึงฮวาน

ซูยองไปที่ห้องพักของคังซึงฮวานเพื่อหาหลักฐานเพิ่มเติม โดยเปิดโทรศัพท์คุยกับโอฮยอนแจไปด้วย
โอฮยอนแจได้ยินเสียงเหมือนมีคนอยู่ในห้องนั้น จึงบอกให้ซูยองรีบออกจากห้อง แต่คนร้ายชิงลงมือก่อนโดยผลักตู้หนังสือล้มทับซูยองจากนั้นก็เอารูปหลักฐานแล้ววิ่งหนีออกจากห้องไป

ซูยองพยายามนึกภาพว่ารูปที่คนร้ายเอาไป คือรูปอะไร รูปนั้นเห็นหน้าคนร้ายและสถานที่ที่ถ่ายด้วย

...

โอฮยอนแจวิเคราะห์ว่า คนร้ายที่ร่วมมือน่าจะเกี่ยวข้องกับสัตว์ และใช้สัตว์เป็นตัวล่อเหยื่อให้มาติดกับ

เมื่อทีมสืบสวนสืบหาข้อมูล ก็พบสัตวแพทย์คนหนึ่ง เคยโทรหาคังซึงฮวานด้วย จึงไปตามหาโรงพยาบาลสัตว์

ซูยองตามหาตามความทรงจำจากในภาพ จนไปเจอโรงพยาบาลสัตว์
แต่เมื่อทีมเข้าไป ก็ไม่ทันแล้ว คนร้ายหนีออกไปก่อน จึงแจ้งให้สกัดจับ

...

คนร้ายหนีไปที่ท่าเรือสินค้า คาดว่าจะหนีขึ้นเรือ ซูยองก็เป็นคนที่หาเจออีกแล้วว่าคนร้ายอยู่ที่ไหน แต่ครั้งนี้ เธอถูกทำร้ายจนหมดสติและถูกลากเข้าห้องเย็น

โอฮยอนแจที่กำลังนั่งฟังเสียงจากซูยอง นั่งวิเคราะห์ว่าซูยองถูกลากเข้าไปที่ไหน