โบยองเดินขึ้นไปที่ภูเขาและโทรหาอึนซอบให้มารับแต่ทว่าคนที่มารับกลับเป็นแฮวอน
โบยองกับแฮวอนได้เคลียร์เรื่องในใจที่ติดค้างกัน โบยองยอมรับว่าเธอนั้นชอบอึนซอบและที่ผ่านมาเธอก็พยายามอย่างหนักแต่อึนซอบก็ไม่เคยมองเห็น และยิ่งเห็นว่าแฮวอนกลับมาที่นี่ ใจของเธอนั้นก็ร้อนรนมากเพื่อขัดขวางอึนซอบกับแฮวอนต่อให้เธอโดนมองว่าเป็นคนร้ายกาจเธอก็ไม่สน
ฮวีมีความสุขมากเพราะจะได้ข้อแลกเปลี่ยนจากรุ่นพี่...
นั่นก็คือได้ซ้อนท้ายจักรยานเขาไปโรงเรียน
แฮวอนได้อ่านไดอารี่ส่วนตัวของอึนซอบ และรู้ความจริงทั้งหมด
ทั้งเรื่องที่เธอคือไอรีน เรื่องตอนสมัยเด็กทั้งเรื่องของเจ้าแมลง
และที่อึนซอบคิดว่าเธอคือผู้ชายตอนนั้น
เหตุผลที่อึนซอบไปนอนค้างที่บ้านเธอ
และเรื่องที่น้ามยองยอไปช่วยเธอตอนที่เธอคิดฆ่าตัวตายที่เดินลงแม่น้ำ
อึนซอบอายแทบจะหมุดแผ่นดินหนี และยิ่งแฮวอนเอาแต่ล้อเขาเขาก็แทบทนไม่ได้
น้ามยองยอบอกกับชายุนแท็กว่าเธอนั้นสิ้นหวังไปแล้ว
เธอตัดสินใจถอดแว่นออกเพื่อให้ยุนแท็กได้เห็นและเชื่อตามที่เธอบอก ยุนแท็กกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่..
แฮวอนเข้าไปปลุกน้ามยองยอแต่กลับพบว่าน้านอนอยู่กับพื้น แฮวอนตกใจมากรีบเข้าไปประคองน้ามยองยอเอาไว้ น้ามยองยอลืมตาขึ้นมาทำให้แฮวอนเห็นดวงตาของน้าก่อนที่น้ามยองยอจะหมดสติไป..
แฮวอนโทรตามแม่และบอกเรื่องดวงตาของน้า แม่ของแฮวอนรีบมาที่ฮเยชอนทันที
มยองยอไม่ยอมเข้ารับการรักษา
มยองยอส่งต้นฉบับให้อึนซอบและยุนแท็ก
ยุนแท็กมาหามยองยอ เขาขอกอดมยองยอและบอกกับเธอว่า
เขาไม่เคยอยากจะเลิกกับเธอเลย..
เมื่ออึนซอบอ่านต้นฉบับของน้ามยองยอเสร็จเขาจึงเอาต้นฉบับนั้นให้แฮวอนอ่าน
เขากอดแฮวอนก่อนที่แฮวอนจะได้อ่านต้นฉบับนั้น
และเมื่อแฮวอนได้เปิดอ่าน แฮวอนตกใจมากที่ได้รู้ความจริงทั้งหมด
และรับไม่ได้ที่รู้ว่าน้าเป็นคนฆ่าพ่อของเธอ..
